Samstag, 24. September 2016

Nehat Jahiu - Një dhimbje shpirtërore që kurrë nuk do harruar






Ka disa dhimbje në jetë që të vijnë mes vetvetes tënde si të ishin disa piskama që kurrë nuk mbarojnë. Edhe kjo që do ju tregoj e tillë është.
 Kjo është një kohë shumë e dhembshme dhe e pashëruar në shpirtin tim dhe me të vërtetë sa herë që e përkujtoj më kaplojnë emocionet, sepse ishte një përjetim shumë i dhimbshëm dhe i papërshkruar. Është shumë e vërtetë se gjatë asaj kohe të regjimit diktatorial të Millosheviçit u bë gjithçka mbi popullatën shqiptare të Kosovës dhe u përdorën metodat më çnjerëzore që këtë popull me dhunë ta largojnë nga vatrat dhe trojet e të parëve. Falë trimërisë së ushtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës me ndihmën e miqve ndërkombëtarë nuk u realizua ky projekt famëkeq siç ishte planifikuar edhe para Millosheviçit nëpër kuzhinat serbe për ta larguar këtë popull nga trojet e veta dhe për ta shfarosur nga toka e dheut. U bë një ëndërr e parealizuar. Sot e shohim  Kosovën të lirë. Ku mbeti kasapi i Ballkanit Sllobadan Millosheviçi? Në atë kohë ka qenë tmerr për popullatën civile shqiptare të Kosovës duke i parë pleq, gra, burra dhe fëmijë për të kërkuar shpëtimin e jetës së tyre. Shumë familje gjetën strehim në familjet shqiptare në  Maqedoni .Një gjë e tillë ndodhi edhe në komunën tonë dhe në vendlindjen time ku unë jetoj. Kishim rast konkret që të kishim nxënës nga Republika e Kosovës në shkollën tone. Kjo ishte më se e vërtetë se kishim  dhe atë në një numër të madh të cilët i patëm shpërndarë gati në të gjitha  paralelet e klasave të para e gjerë në ato të tetat ku ata duhej të vazhdonin mësimin sipas moshës së tyre. Po e them edhe njëherë është shumë  emocionuese t’i përkujtosh ato raste, por ata kanë ndodhur dhe duhen të përkujtohen e mos të harrohen. Më kujtohet si sot se gati kishte në çdo paralele, por kisha edhe unë në paralelen time. Kur i shihja ata nxënës në paralelen time apo në paralele të tjera ku jepja mësim më dukeshin si Luli i Vocërr edhe pse ndoshta nuk ishte rasti i njëjtë ose i ngjajshëm në atë aspekt të tillë. Kishte dallim motivi i Lulit me këta dhe Dëshiroja gjithnjë të kem sjellje tjetër ndaj tyre dhe dëshiroja gjithnjë të jenë nën përkëdheljen time të një mësuesi që së paku deri diku të qetësohej sadopak shpirti i tyre i plagosur. Erdhi koha u çlirua  Kosova dhe të gjithë duhet të ktheheshin, kështu që edhe ky çast për mua, për nxënësit  e shkollës sonë, për nxënësit e Kosovës për arsimtarët në përgjithësi ishte një hapje e një tjetër plage. Në një anë gëzoheshim që u çlirua Kosova. Gëzoheshim që popullata po kthehej në vendet e veta në Kosovë dhe nxënësit në shkollat e tyre, por kjo ndarje ishte aq sa krenare , sepse Kosova ishte çliruar nga çizmja hegjemoniste serbe millosheviçjane aq ishte e dhembshme ndarja jonë me lotë në sy. Këtë nuk mund të harroj asnjëherë dhe rreth kësaj çështje ka shumë për t’u thënë dhe për t’u shkruar. Sot emrat, mbiemrat, data, vendi i lindjes  nga kishin ardhur këta nxënës  gjenden në ditarët klasorë të shkollës sonë  se  nga cili vend i Kosovës kishin  ardhur këta nxënës në shkollën tonë.

Një orë mësimore me arsimtaritn e Artit Figurativ Tasim Kadriun me nxënësit refugjatë nga Kosova në shkolën fillore " Faik Konica" të fshatit Sllupçan të komunës së Likovës gjatë vitit shkollor 1998/1999. — 


Një vit para se të ikja në pension mora të gjithë ditarët dhe i nxorra në një listë këta nxënës. I publikova nëpërmjet facebookut që të më lajmërohen dhe të dija kush ku gjendet sot. Për fat të keq, ndoshta dhe nuk është lexuar nga të gjithë dhe ishte një numër relativisht i vogël që kontaktuan me mua dhe më njoftuan kush ku është dhe me çfarë profesioni merren. Ata dikur ishin fëmijë tani ishin rritur  dhe  nuk kishin harruar vendet ku kanë qenë të strehuar si refugjatë, nuk kishin harruar  shkollat ku kishin vijuar mësimin, nuk kishin harruar arsimtarët dhe shoqet dhe shokët e tyre.


Një orë mësimore me arsimtarit e kimisë Vebi Jahiun me nxënësit refugjatë nga Kosova në shkollën fillore " Faik Konica" të fshatit Sllupçan të komunës së Likovës gjatë vitit shkollor 1998/1999.


Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen