 |
| Xhevdet Bajraj |
TRE FËMIJË
Fëmija i familjes së ekzekutuar në Obri
nuk e mban mend
nëse ka pirë nga biberoni
i mbushur me gjakun e nënës së tij të vrarë
me duart e vrasësve të saj
As Afrim Imeraj i vrarë në Padalishtë
kur nuk e mësoi emrin e atij
që ia vodhi dorën
e më pastaj jetën
Fëmija tre vjeçar sirian që para se të vdiste
gjënë e fundit që tha
do t’ia tregoj Zotit të gjitha
nuk çojnë peshë
nëse këto nuk ua hapin sytë
zemrave të armiqve
nëse këto nuk e ndalin
rrotën e përgjakshme të historisë
që vazhdon të rrotullohet
Kjo botë e ka të pamundur të kthjellet
pa e nxjerrë njeriu kokën nga xhepi i tij
apo i tjetrit
Jeta është film
fundi i të cilit dihet
PËSHTYMA
Jeta e njeriut është shumë e shkurtër
por elita jonë politike përkujdeset
që ajo të duket shumë e gjatë
Liderëve tanë që janë rritur me gjizë
apo me vezë
do të duhej t’u vinte turp
t’i shikojnë lopët a pulat në sy
e lëre më njerëzit
atyre të njëjtëve që për të satën herë
gjatë zgjedhjeve u premtojnë
se me pështymë
do t’ua ngjesin copët e thyera të shpirtit
ëndrrat e tyre të thyera
se fëmijët e tyre të ikur nëpër botë
do t’ i kthejnë
dhe se me pështymë do t’i ngjesin për atdhe
I lumtur është populli që i ka këta politikanë
edhe më i lumtur do të ishte sikur të kishte
diçka për të ngrënë
po nejse
nuk mund t’i kenë edhe njërën edhe tjetrën
CICËRIMË
Një natë me vapë vere
brenda një shtëpie majë bjeshke
një burrë penetron në një grua
që të dy i harrojnë emrat e tyre përgjithmonë
e pinë edhe nga një gotë verë
e cicërojnë nga një varg
dhe dalin nga dritarja e hapur
duke fluturuar si zogj
VEÇ TI
Një grua
me vath yjesh të arta në vesh
qeth qengjat buzë lumit të përrallave
Ylberi kuqezi
stolis peizazhin shqiptar
Një budalla me kallash në dorë
merr diellin në shenjë
BAM
ngordh ditën
Ylberi u drodh
dhe zbriti në sytë e vashës
dy yje bënin dritë
hëna lindi mes gjinjve të saj
po askush nuk e pa
pos teje
Se ...
Të gjithë tashmë ishin
në gjumë
veç ti
kishe vdekur përnjëmend!
KA VITE...
Më zuri gjumi
në bregun e ëndrrës
Ka vite që pemët nuk i mbajnë frutat
bebëzat e syve m’i zbardhën shirat e qiejve të huaj
e dhëmbët më ranë
nga malli për bukën e nënës
KUR DITA QAN SI FËMIJË KOSOVE
E strukur në skajin e qiellit ku zakonisht vdesin dhe motrat e saj
Vetëm shpinën ia shoh ditës që dridhet e qan si fëmijë Kosove
Edhe tingujt e këngëve të mariaçëve ngulen në gjemba kaktusësh
Bien nën rrota makinash po ato vdesin bukur o zotëra të mëdhenj
Ju që ma paketuat dhembjen në atdhe dhe ma dhatë me vete
Ju që afër njëzet mijë i dërguat në parajsë
E ne të gjallëve na mbyllët në kafaze me grila kujtimesh
Të stolisura me rruaza të kuqe gjaku
Dhe këngët i mbushët me varre
Edhe ju që bëtë që shqiptari të mos duket shqiptar
Kur ishte o sot o kurrë
E tashti kositni bar mbi pullazet e shtëpive të djegura
Për t’ia afruar popullit të cilin ende e përkund vdekja
Ju që në emër të shqiponjës
Fluturoni më lart e më shumë se vetë shqiponja
Edhe ju që në emër të fitores
E ngatërroni lirinë me letër të përdorur tualeti
Pastaj e lani dhe e varni që të thahet
Për ta mbështjellur njerëzimi ushqimin
Për të gjithë ju vlen
Në gjunjë
Përpara përmendores së gishtit të mesëm
Të ngritur nga kjo ditë që qan e dridhet si fëmijë Kosove
Që qan e dridhet
Ah
Si fëmijë Kosove
PJATË E DITËS
Në pjatën e tyre
burrat
e hanë vetveten
në mes të mjerimit njerëzor
Pasditja është e bukur
Perëndia po merr një sy gjumë
me sëpatë
në mes të pjatës së saj
Natë e pafund është afër
tmerrësisht afër
dhe kafshët janë të uritura
tmerrësisht të uritura
KËSHILLË PËR TIM BIR
Mos rri zgjuar deri natën vonë
mos u rrah me njerëz
mos u nervozo me politikanë
mos bëj seks pa prezervativ
mos e vozit automobilin shpejt
mos e lodh veten duke punuar shumë
mos pi çaj a kafe shumë
mos pi alkool
mos merr drogë
mos tymos duhan
mos dil në dimër lakuriq në gjah
mos e lodh trurin se ka kush mendon për ty
Kështu që do t’ia arrish im bir
të vdesësh
i shëndoshë si topi
DIKUSH KËNDONTE NË SHI
Mbi Liqenin e Lasgushit bie shi i vakët
Zog i posaveshur me pupla të buta
Fshihet nën gjethet e dendura të ftonit
Buzë vdekjes jeta pi ujë
Ombrella të zeza kalonin në rrugë
Njerëzit nuk i shihja
Derisa për të dhe për veten pija birrë në stilin
Birra e parë më do e dyta s’më do e treta...
E kështu me radhë
Një ombrellë e kuqe u ndal pranë vitrinës së kafenesë
Ishte ajo o Zot
Vasha me emrin e lules së egër
Tërë natën në banesë nën dritë qirinjsh
Pimë verë të kuqe çuam dashuri marrëzisht
Ishte natë e qetë
Politikanët “biznismenët” vrasësit e hajdutët tanë
flinin si engjëj
Derisa e përcillja të dashurën në shtëpi
Dikush këndonte në shi
Dikush jetën e mallkuar
E kishte shndërruar në poezi
VALIXHJA E REFUGJATËVE
I more
numrat e telefonave të të vdekurve
lumenj male kodra
qiellin e atdheut
dashurinë
dhe frikën
në një qese plastike
dhe arrite në një vend të ri
për të jetuar i lirë
përgjithmonë
brenda bebëzës së syrit të vrasësit
që të shikon nëpër nishan
MËRGIMI
Nja njëqind e pesëdhjetë metra larg një përroi
nga vendi ku jam lindur
mbi një shkëmb
jetonin pëllumbat e egër
Kur të njëjtit fluturonin
mbi shkëmbin e madh
ulej Perëndia
Shumë vonë e pata kuptuar se Ai na ka shoqëruar një kohë
për të na braktisur ndërsa ne akoma vazhdojmë të rritemi
Nga aty
i ulur brenda një kryqi
mora rrugë të gjatë rreth botës
kërkova gurë për të ndërtuar një shtëpi
Dhe pothuajse i kam të gjithë
por
ku t`i vendos muret e shtëpisë
cilat peizazhe do të vë brenda kornizës së dritares
për të gjetur rrugën për në fëmijëri
BRENDA DHIMBJES
Zogut të lirisë që tashmë piqet në hell
ia shkurtuam krahët për ta majmur
me kokrra të vjelura nga tmerri
Nesër do të gdhijmë në ndonjë dhé tjetër
me jetën e zbehur si fotografi e vjetër
TRËNDAFILI MES GJINJVE TË SAJ
Këtu
e tëra është gënjeshtër
veç gjurmët që lëmë ne
si shenja komunikacioni
që nuk çojnë askund
janë të vërteta
Dhe …
trëndafili që lëshon erë
mes gjinjve të saj
përplot jetë
KAOS
Duke lexuar mbeturina
duke ngrënë mbeturina
njerëzit shndërrohen në mbeturina
E keqja është se
fëmijët që lindin dhe rriten në këtë kaos
në sajë të kinseletërsisë
dhe kinseintelektualëve
besojnë se kjo gjendje është normale
prandaj shumica e tyre gjatë leximit
u fryejnë presjeve duke menduar se janë qerpikë të rënë
ndërsa pika hiq më pak se
i vëllai binjak i mushkonjës
që e patën mbytur verën e kaluar
gjatë pushimeve në plazhin e Durrësit
KOR SORRASH
Një grua plakë
me lot i shpëlan faqet e librit të kujtimeve
e ulur pranë shtatores qesharake
të një heroi
i cili e dha jetën e tij
në luftën e fundit për lirinë e Kosovës
Është ditë me diell
por diellit mund t ́ia numërosh një nga një dhëmbët
në gishtat e një dore
Kor sorrash e shoqëron këtë ditë
kor horrash
KE HARRUAR
Ke harruar
çka është lumi
çka është lulja
dielli dhe qielli
ke harruar
çka është fjala
çka është dora e shtrirë dhe
çka është shkëlqimi i syrit
i ke harruat buzët
çka janë buzët
për buzët
BLLACË 1999
Treni ulërinte për në kufi
bora shkrihej në majat e gjinjve të grave
zjarri ngrihej në sytë e burrave
Pranë rrugës
një tufë e luleve të egra kosovare
vyshkej në dorën e këputur të vashës
Mbi copërat e mozaikut të atdheut
ecej nëpër fijen e hollë të çmendjes
ca pleq bartnin fëmijët
ca fëmijë bartnin pleqtë mbi shpinë
Kur binte shi në Bllacë
njerëzit mbështilleshin
me grahmat e vdekjes
Dielli i ferrit
lindte a perëndonte
VËRMICË 1999
Pranë fshatrave të djegur
në sytë e mijëra të vrarëve
mërdhihej zogu i ëndrrës
Dukagjini ecte rrjedhës së Drinit
vashën e vriste bukuria e saj
të vetmin e nënës e mbyste vetmia
Mbi shpinë të vdekjes
kush kapërcente këtë tmerr
në Kukës arrinte në terr
Hëna e ferrit
lindte a perëndonte
DRITË E ZEZË
Nën jargët e qiellit të tërbuar
lulet shumohen si varret
mbi shpinën e kaut të zi që e mban tokën
atë pjesë të tokës
që na lindi dhe që na vret
Mbi borën që ka mbuluar zemrat tona
bishat lënë gjurmë tek hyjnë e dalin
si nëpër kafenetë pranë udhëve të Zotit
Fryn erë nga bota e hijeve
dritë e zezë përshkon qiellin
Ata që s’do ta mbajnë në mend këtë
të vrarët do t’i vrasë për së treti
se përsëdyti jemi duke i vrarë
derisa po e dhunojmë lirinë
apo
tek po i zbresim
si pelës
nga bishti
S’NA HA PALLA
Burra veshur në të zeza
me plisa si dëbora mbi kokë
luajnë fugimthi me jetën
Gratë me kafenë e mëngjesit
fshijnë gjurmët e puthjeve
me shije alkooli djathi qepe
Fëmijët presin në radhë për në WC
ne jetojmë në një shtet të zaptuar
por s’na ha palla sepse jemi gjallë
Zgjohem pas orës nëntë
hapi dritaren
pështyj ditën
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen