Nga Mikel GOJANI
7 - Marsi është ditë e shënuar në rrugëtimin historic të arsimit tonë kombëtar. Prandaj, kur ëshënojmë këtë ditë të shenjtë, ngjallim nderimin dhe respktin për të gjithë ata mësues të cilët që nga kohërat e hershme happen shkollat shqipe duke ruajtur nga një altar në shërbim të popullit dhe të atdheut, si dhe për të gjithë pishtarët e arsimit që në dekadat e fundit të shekullit XX me punën e tyre sublime ruajtën frymën kombëtare të arsimit shqip.
Duke përkujtuar e kremtuar këtë përvejtor të Shkollës së Parë Shqipe, ne hedhim vështrimin në vitet e largëta të vitit 1887, kujtojmë me pietet ata atdhetarë e trima,që me mençuri e guzim hapën shkollën e parë shqipe;kujtojmë mendimtarët e shquar të Rilindjes Kombëtare Shqiptare. Arritjet për shkollën shqipe dhe gjuhën amtare kanë qenë rezultat i përpjekjeve dhe sakrificave të jashtëzakonshme të përbashkëta të patirotëve tanë të kohës dhe të organizatave dhe klubeve atdhetare në trojet tona etnike dhe jashtë.Pa shkuar më larg.këto kërkesa i gjejmë të sintetisuara me Programin e Lishjes Shqiptare të Prizrenit (1878) dhe programet organizative të mëvonshme. Fakti është se shkollashqipe gjeti shumicën e librave të nevojshme për arsim e dituri,gjë që tregon që kjo nukishte gjë e rastit.Ky zhvillim shtroi përzgjidhje dhe një numër detyrash, siç ishin organizimi më i mirë i arsimit dhe i lëvizjes kombëtare, përpunimi i një program të përbashkët kombëtare.
Përpjekjet për të sublimuar themelimin e shkollës shqipe asnjëherë nukkanë munguar. Është e kuptueshme se në rrethanat politike – shoqërore shqiptare të gjysmës së dytë XIX ishin mjaft të vështirësuara.Mirëpo,hapja eshkollave shqipe u kuptua si domosdoshmëri e pashmangshme dhe e menjëhershme e kohës.Veprimtaria e madhe kombëtare dhe atdhetare, e cila merrte përmsa shtrirjeje më të gjerë dhe përmbajtjesore. Në vazhdën e punës pararëndëseu kurorëzua me sukses më 7 Mars të vitit 1887.Duke hapur shkollën shqipe në Korçë, një arritje të madhe historike të arsimit dhe cultures sonë kombëtare,Pandeli Sotirit të Madh i kishte takuar nderi të ishte mësues i parë i saj.
Shkolla e Korçës përpos tjerash pati rëndësinë e vet themelore,sepse ishte një shkollëme baza kombëtare, puna dhe program i së cilës mbështetej në metodologjinë laike.
Çështjen e arsimit dfhe të shkollimit shqip rilindësit tanë e kishinnndër detyrat priorioritare drejt rrugës së emancipimit dhe çlirimit kombëtar. Në këtë drejtim kontribut të jashtëzakonshëm kanë dhënë shumë pishtarë të shquar të arsimit tonës,si Naukm Veçilharxhi,Shtjefën Gjeçovi, Gjera e Sevasti Qiriazi,Hoxha Thasini, Naime Sami Frashëri, e shumë të tjerë.
Shkolla shqipe në Kosovë gjatë rrugëtimit të vet kishte një rrugë të sakirficës,një rrugë të përgjakur.Në vitin 1991 regjimi serb përdori të gjithë metodat e errëta mbi shkollën shqipe,ku përpos tjerash helmonte nxënësit,ndërpreu financimin e mësuesve, mbylli shkollat me dhunë, largoi mësuesit dhe nxënësit nga objektet e tyre shkollore.
Edhe përkundër të gjithë asaj trysnie, shkolla shqipe mbijetojë këtë katrahurë.
Urojmë që tash në liri shkolla jonë shqipe të marrë rrugën e mbarë drejt reformave dhe progresit me pretendime të që të nxë trended e një arsimi bashkëkohor sipas parimeve moderne europiane.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen