Pesë poezi nga Haxhi Muhaxheri

Haxhi Muhaxheri

DASMA E ZEZË

në dasmën e zezë
mungonin krushqit
me këmishë prej dielli
e
dylberet e zverdhur
shqelmonin tokën
duke lozur mbi muranë
vallën e shpendkeqës

nga djersë e kokës së tyre
u grisën plisat e nxirë
dhe një erë e lehtë
rrokullisi shtëpinë prej letre

24.11. 2019



MASHTRIMI

Keq të kanë mashtruar
Kosovë... Nëna ime

Ende nuk janë thyer
Të gjitha vezet e djallit

Në dasmat e përmortshme
Prapë këndojnë qyqet bre

Ëndrrave të zverdhura
Kaherë - çelin karafila të zi

E tokës - shtati po i dergjet
Prej damarëve të gjymtuar

3.10. 2019



ATA DHE HESHTJA

Thonë se qyshkur vrapuan
pas sheqerkave të djallit,
ata harruan çdo gjë tjetër.

Emrin... Nderin... Fisin e Plisin.

Gjakun e dëshmorëve harruan
dhe lotët e të shkretave nëna,
që ende vazhdojnë të kërkojnë
eshtrat e fëmijëve të zhdukur.

Harruan dhe gjëmën
e grave të dhunuara.
Oiiiii... Medet !

Më asgjë s'ju kujtohet bre,
bash asgjë...

Dhe heshtin e heshtin e heshtin,
heshtin porsi vdekja.

Zot, mos qofsha në lëkurën e tyre !

12.09.2019



SA HERË NDRYSHON MOTI
/ Një si poezi, për tre faqezi./

Sa herë që ndryshon moti,
më dhemb gishti i vogel
i dores së majtë.
Ai gishti që ma ke thyer ti JLL,
sall për hatër të hasmit.

Heu, ti mos pafsh ditë të bardhë!

Sa herë ndryshon moti
e më dhemb ai gisht,
të kujtoj edhe ty
o njeri me maskë,
që keq më preve në besë.
E tash...
tash ke veshur lëkurë engjëlli
dhe atje diku largë... largë,
( tej maleve e deteve )
ndërron shtatë fytyra.

Heu, ty tu ndaltë ora sonte!

Sa herë më dhemb ai gisht
më kujtohet edhe Xila,
i ziu Xilë i Kryshecit
qe tash digjet në ferr.

Heu, atij ju harroftë emri!
___
JLL - Jakup Llonqari. Inspektor famëkeq i UDB-së në Pejë.
Dy të tjerët kanë qenë informatorë apo hafije, siç i quante populli.



MALLKIM

Ti... 
Përditë ndërroje nga një emër
Që të fshihje gjurmët e krimit
E ti shpëtoje mallkimit 

Ti... 
Shpirtin shitur ia kishe djallit
Gjakun e t‘parëve përbuzje
Dhe kobin ia sillje sh‘pisë

Ti...
Mbillje kudo sall trishtim e vdekje
E diellin doje t’ja qorroje atdheut
Që sorrëzezat të këndonin qiellit

Heu, kurrë mos paç bukë në sofër!
Heu, mos t'leftë djal në votër!

Heu, kristë një pushkë e t‘marrtë bri për bri!
Heu, n’dakik t’dekës mos paç ujë me pi!