Ajne Ibërhysaj |
ATO PAK GRIMCA LETRE
Jeta i ngjanë një cope letre
Vjen një çast e zemrën e çjerrë
I rrënon të gjitha ëndrrat
Nëse mundesh flake edhe veten
Në ato grimca dashurie
Që ty të duken me pak vlerë
Ato ngjajnë me zemrën e tretur
Të mbuluar me puthje të heshtura
Ato pak grimca letre
E ndryshojnë edhe natën e varrit
E ty të gjitha të duken pa vlerë
Të mbushura me plot hidhësi
Mos harro
Se brenda tyre je vetëm Ti
Ndryshojmë ne e ndryshojnë stinët
Ka diell po ka edhe shi e stuhi
Jeta s’do kishte kuptim
Pa do pika hidhësi...
NJË DITË TË GJITHA TRETËN
Para vetes ke një udhëkryq
Të mbërthyer në brenga
Me rrugë të pafundme
Përplasesh me shumë dilema
Ke një qiell me plot yje
Një diell me përqafime
Mos u gozhdo me ndjenja
Se mes ëndrrash fati kryqëzon
Miklon e shpesh ngushton fytin
Shtrëngon duart
Nuk je vetëm
Sonte
Shoqëron gota e verës
Me naze i flet
E përkëdhel
E xhelozon
Shpesh nuk i buzëqeshe
E din se shpirti dhemb
Ti njeri
Bekimet të shoqërojnë
Nuk je i vetëm në këtë botë
Se një ditë të gjitha tretën
Çdo njeri ka bekime e lot
Ngrihu
Mos e shtrëngo atë qafëhollë
Se një ditë
Hallet t’i gllabëron gjiri i tokës
Përqafo dhimbje e buzëqeshi jetës
Shijoje dhembjen e verës
Se një ditë të gjitha tretën
Harrohen
Bile edhe Ti
Së bashku me dhembjen tënde
FJALA VRET EDHE DRITËN E SYRIT
Mos i lëndo fjalët
Se zjarri i fjalëve të djegë
Trupin ta dërmon
Mendjen ta ligëson
Shpirtin ta dërmon
Kujdes kur flet
Se fjala edhe mund të shitojë
Me te mund të vrasësh gjithçka
Pafajësia e fjalës
Nuk është as në qiell as në tokë
Fjala mbetet e gjithmonë jeton
Hidhësia të mbetet në gojë
Them se luftërat më të egra
Me fjalë janë bërë
Fjala vret dritën e syrit
Godet si plumb
Vranë miqësi e dashuri
Fjala ndëshkon
Edhe damarët e gjakut
Por fjala gjithmonë shndrit si ar
Fjala dhuron lumturi
Fjala rëndë peshon
Besa e fjalës është lapidar
NË ZEMRËN E QYTETIT TË GURTË
Qyteti m’i ngjanë një i udhëtari të huaj
Duket i ftohtë, akull
Tani e sa kohë
Vetëm dielli i zbehtë rrugët ndriçon
Gjithçka e zymtë
Edhe gurë dhe drunj
Secili njeri rëndë merr frymë
I ngarkuar me sindromën e shtegtimit
Bredhi në këtë qytet të ftohtë
Kafshimin e fjalëve e dhembje plagësh
E ndiej në çdo gjëmë të shpirtit të tij
Kësaj maratone jete fundi nuk i duket
Me plasje duarsh e xhepa bosh
Hidhësia e kafesë helmon ditën
Fytyra të trishtuara nënash
Me fëmijë në parzma
I presin rrugët e pafundme
Rëndë eci rrugëve të këtij qyteti të ftohtë
Hy në zemrën e qytetit të gurtë
Aty brenda pushon dimër i madh
Një geto e dhimbjes së njeriut
E brenda vetes
Digjet shpresa e një dite tjetër
Endem rrugëve ku mëshira ka ikur
Dielli lind e trupin nuk e ngroh
Qytet i ftohtë si zemra e gurit
Dëgjon fjalosje për hiçgjë
Zhurmë fjalësh e debatet boshe
Vitet e fjetura ikin e vegimet shtegtojnë
Jeta i ngjanë një cope letre
Vjen një çast e zemrën e çjerrë
I rrënon të gjitha ëndrrat
Nëse mundesh flake edhe veten
Në ato grimca dashurie
Që ty të duken me pak vlerë
Ato ngjajnë me zemrën e tretur
Të mbuluar me puthje të heshtura
Ato pak grimca letre
E ndryshojnë edhe natën e varrit
E ty të gjitha të duken pa vlerë
Të mbushura me plot hidhësi
Mos harro
Se brenda tyre je vetëm Ti
Ndryshojmë ne e ndryshojnë stinët
Ka diell po ka edhe shi e stuhi
Jeta s’do kishte kuptim
Pa do pika hidhësi...
NJË DITË TË GJITHA TRETËN
Para vetes ke një udhëkryq
Të mbërthyer në brenga
Me rrugë të pafundme
Përplasesh me shumë dilema
Ke një qiell me plot yje
Një diell me përqafime
Mos u gozhdo me ndjenja
Se mes ëndrrash fati kryqëzon
Miklon e shpesh ngushton fytin
Shtrëngon duart
Nuk je vetëm
Sonte
Shoqëron gota e verës
Me naze i flet
E përkëdhel
E xhelozon
Shpesh nuk i buzëqeshe
E din se shpirti dhemb
Ti njeri
Bekimet të shoqërojnë
Nuk je i vetëm në këtë botë
Se një ditë të gjitha tretën
Çdo njeri ka bekime e lot
Ngrihu
Mos e shtrëngo atë qafëhollë
Se një ditë
Hallet t’i gllabëron gjiri i tokës
Përqafo dhimbje e buzëqeshi jetës
Shijoje dhembjen e verës
Se një ditë të gjitha tretën
Harrohen
Bile edhe Ti
Së bashku me dhembjen tënde
FJALA VRET EDHE DRITËN E SYRIT
Mos i lëndo fjalët
Se zjarri i fjalëve të djegë
Trupin ta dërmon
Mendjen ta ligëson
Shpirtin ta dërmon
Kujdes kur flet
Se fjala edhe mund të shitojë
Me te mund të vrasësh gjithçka
Pafajësia e fjalës
Nuk është as në qiell as në tokë
Fjala mbetet e gjithmonë jeton
Hidhësia të mbetet në gojë
Them se luftërat më të egra
Me fjalë janë bërë
Fjala vret dritën e syrit
Godet si plumb
Vranë miqësi e dashuri
Fjala ndëshkon
Edhe damarët e gjakut
Por fjala gjithmonë shndrit si ar
Fjala dhuron lumturi
Fjala rëndë peshon
Besa e fjalës është lapidar
NË ZEMRËN E QYTETIT TË GURTË
Qyteti m’i ngjanë një i udhëtari të huaj
Duket i ftohtë, akull
Tani e sa kohë
Vetëm dielli i zbehtë rrugët ndriçon
Gjithçka e zymtë
Edhe gurë dhe drunj
Secili njeri rëndë merr frymë
I ngarkuar me sindromën e shtegtimit
Bredhi në këtë qytet të ftohtë
Kafshimin e fjalëve e dhembje plagësh
E ndiej në çdo gjëmë të shpirtit të tij
Kësaj maratone jete fundi nuk i duket
Me plasje duarsh e xhepa bosh
Hidhësia e kafesë helmon ditën
Fytyra të trishtuara nënash
Me fëmijë në parzma
I presin rrugët e pafundme
Rëndë eci rrugëve të këtij qyteti të ftohtë
Hy në zemrën e qytetit të gurtë
Aty brenda pushon dimër i madh
Një geto e dhimbjes së njeriut
E brenda vetes
Digjet shpresa e një dite tjetër
Endem rrugëve ku mëshira ka ikur
Dielli lind e trupin nuk e ngroh
Qytet i ftohtë si zemra e gurit
Dëgjon fjalosje për hiçgjë
Zhurmë fjalësh e debatet boshe
Vitet e fjetura ikin e vegimet shtegtojnë
E në ëndërr perëndimin e diellit shohim
YJET NA SHOHIN NDRYSHE
Ecim mes ëndrrave dhe dëshirave
Shpesh përflakim veten me to
T’i mbledhim rrezet ta bëjmë një diell
Presim t’i shohim yjet
Yjet na shohin ndryshe
E ditët zhveshin e vjelin besimin
Ngjajmë si pyjet pa gjethe
Jeta si stuhi deti
Lundrojmë mes tallazeve
Ëndrrat qeshin
Shtrëngojmë duart e lutem drejt qiellit
Se rrugëtimi është sa një frymëmarrje
I shenjtë çasti i bekuar
Bashkë me fatin diku nxitojmë
Pikë dashurisë
Pikë shpresës
Pikë vdekjes
Jetë vdekje rilindje
Trinom i përcjellë
Me trishtim dhembje e gëzime
Me Even shenjtërohem
Çuditërisht biem e mbetemi të mjerë
Gotën e jetës bashkë e shijuam
Nuk e di bota çfarë ka brenda
Ngjanë si pikë vese
Nuk i dihet
Një çast prek diellin
E në anën tjetër
Përqafon qiellin..
SOT DUA TË PI KAFE ME TY
Thjeshtë dua të pi kafe
Me diellin e syve ty
Me fytyrën flakëruese
Me buzëqeshjen tënde
Me shpirtin e shenjtëruar
Me madhështinë e shijes së kafesë
Sot dua të jem me ty
Ti je shija e kafesë
Më dhuro pak grimca
Të mirësisë e shpirtin tuaj
Më rrezato trishtimin
Japi ngjyrë kafe hidhërimit
E ngrohe shpirtin
E bëje të lumturuar
Sot dua të pi kafe me ty
Thjeshtë të pi
Me ndenja për miqtë
Edhe për miqtë shtegtarë
Që ditët na i vodhën
E vetëm net na dhuruan
Sot, sot të pi kafe
Për ëndrra, për ato ëndrrat
Ndoshta unë nuk kam ditur
Të ëndërroj sa duhet...
Do pi kafe edhe për ty
Por mësohu me buzëqeshjen time
Leri trazimet të ecin tutje
Se vitet ikin por në kalendar mbesin
Si gjurmët e gishtave
Si dëshirat në filxhanin e kafesë
Të lutem
Eja të pimë kafe
Harroi kujtimet e premtimet
Asgjë nuk mbetet e përjetshme
E shija e kafesë
Ndoshta na ëmbëlson jetën
Sot
Thjeshtë dua të pi kafe me ty
Se ti e shija e kafesë që vini si aromë
E ditëlindjes...
MË PRANO ASHTU SIÇ JAM
Puthja ime i dashur
Ka ngjyrën e shpirtit
Ka peshën e dhimbjes
Ka mallkimin e fjalës
Ka frymën e trupit tënd
Ka bekimin e perëndive
Më puth i dashur
E dehu me mua
Nata mos të ikën
E dielli le të harrojë të lind
Mëngjesi të na gjejë të shtrënguar
Ashtu si vathë qershize
Ndjenja ka përcëlluar
Në ballë lexohet
Sytë e ty flasin
Je dashuruar
Me valsin e puthjeve
Të kalërojmë nëpër kështjellën
Të cilën perandorët nuk e pushtuan
Me prano ashtu siç jam
Nuk kam faj
Pse balerinë puthjesh kam qëlluar
Ka kohë që të kam dorëzuar
Me puthje do ta vras shpirtin tuaj
Se të dua...
GUNË DASHURIE NË VALBONË
Në Valbonë aty ku rri ora Shqipnisë
Mes kurorash e shtigje t’mprehta
Dimrat e gjatë i shkrinë guna e dashurisë
Me të shenjtërohet edhe mëkati i Shën Mërisë
Në ato maja malesh ku bardhësia pushton
Gjatë gjithë stinëve
Shkëmbinjtë i puthin akujt me dhimbje
E rrezet përmallshëm shpërndahen
Me borën përqafohen gjethet
Deri sa të shndrit syri i pranverës
Në Valbonë dielli thyhet mes dertesh
Bora i pushton shtigjet e ndanë dritë
Fshehtas do gjej një shteg bese
Me imazhin tuaj t’i nisë mëngjeset
Shtojzovallet lozin me vetminë
Të rrëmbejnë e kallin trupin si stuhia
Ta grijnë syrin e shtohet mëria
E në pikë të verës të mërdhijnë ngricat
Eci mes shtigjeve të Valbonës
E mbështjellë si ujëvare valësh
Dikur moti gjyshi
Në këto anë kishte kaluar dimra
Duke i fal shpirtit flakë e valë
Eci brigjeve të Valbonës
Edhe dhembjet rrokullisën si ortekë bore
KOMBI IM...
Kombi im
Të kam si shtjellë ajri
Ma mbështjellë e drithëron trupin
Trete errësirën e shndrite qiellin
Kombi im
Të kam diell
M’i ngrohë dejtë e gjakut
Nga hiri njomesh e mban bajrakun
Kombi im
Të kam rreze drite
Gjallëron shpirtin
I vret çakejtë me syrin e shqiponjës
Kombi im
Të kam dritë syri e flakë zemre
Fjala shqipe rrjedhë si vala
Godet shekujt me gjak pellazgu
Kombi im
Të kam fron në tokë e qiell
Syrin det e shpirtin mal
Gurë e dru bëhen hi e Ti Rilinde
Nëpër shekuj frymove Ilirinë
Kombi im
Të kam nënë e babë
Emrin ma bekove
Me diellin u shenjtëruam
Me emrin Shqiponjë...
MBI LOTIN E FUNDIT
Këto rrugë sikur të kishin gojë
Të rrëfenin për fjalët e njerëzve
Çfarë flitet e pëshpëritet pas shpine
Sikur të godisnin
Fytyrën e mjegullt me të vërtetën
Sikur të godisnin e zgjonin ndërgjegjen
T’i trazonin e t’i shkundnin mendimet
T’i braktisnin e t’i degdisnin hidhërimet
Sepse ndjenjat
Dua të mbeten me ftohtësinë e yjeve
Vetëm dëshira e fundit fjalë
Të dehet me frymën time e tënden
Me pafundësinë e pendimit
Sikur era e bartë lotin e retë rëndohen
Ngushëllon heshtjen e shpirtin gërryen
Sa të lehtësuar do ishim në zemër
Kjo rrugë e fundit e shtruar me lot
Bëhem mall i mallit të përqafimit tënd
Mbi lotin e fundit
Sikur shpejtësia godet zemrën e vdekjes
Mëshirën e mërisë e përkul pikëllimi
Pesha puthjeve bie mbi trupin e ftohtë
No pasaran
Buzët mbesin vula e fundit
Si fantazmë inati me veten
Vetëm heshtja e zjarri i mërzisë
Më qëndrojnë aq pranë në këtë çast
Sa pak paskam dashur në këtë botë
Kjo ditë po ikën me dashurinë tonë
Të mirët ikin lehtë
Si me krahët e fluturës
Aq shpejt ikën e ikën bashkë me erën
Dhe, një ofshamë e një afsh pikëllimi
Ma mbështjellin frymëmarrjen e pendimit
Frymëmarrjet dhe rrahjet e zemrës
I numërojmë me shpejtësinë e ikjes
Sikur tretëm nga vetja në këtë jetë
I ëmbli qortim e i mjeri mallkim
Godet lehtë mirësinë e shpirtit
Kjo makinë bartë pengun tim e tëndin
Malli digjet me shkrumbin e ikjes
E shpirti e matë kohën
Me frymën tonë e pikëllimin
Sot pendimi e vendos pikën
Loti bie mbi lotin e fundit
Ofshamë...
ETJA E FJALËS
Etja shuhet me lotin e fjalës
Dehet me shijen e pritjes
Ndizet me çmendurin e ikjes
Shtohet me dhembjen e viteve
KULLA
Dikur me burra të fjalës
Me kuvende të shënuara në histori
Sofra e begatonte syrin
Oda shpërndante dituri
VENDI IM
Përflakur me zjarrin
E prillit të thyer e kryeneç
Kryqëzohen idhujt
E ngritëm bashkë me ty (z)emër
Ante i emrit tim
E Promethe i rrufeshëm
Vendi im tokë e diellit
E djep i humanizmit
Ndarja e vëllait me vëlla
Vret idhshëm shpirtin
Vendi im
Dy lot me ranë mbi drithërimat e hartës
Një për pranverën
E tjetri për dimrin zemërak të kufijve
E shtatë lot malli
Plagët e nënave m’i mbështollën
Bleron në qiellin e shpirtit (I)liria
Ndëshkon gjaku
Gjethja e njomë sythin e pranverës
Ëmbël këndon gjinkalla në fusha e male
Dimri triumfon brenda teje e lindi dielli
Sytë e tu e blerojnë edhe shiun e pranverës
E mbron çdo pëllëmbë
Me syrin e dëshmorit
Atdhe
Ti je harta e zemrës
Ti je tmerri i djajve
Sikur shekujt e koha
T’i bartin dhimbjet
Vendi im tokë e diellit
E djep i humanizmit
GRUA
Në një milion yje
Ti shkëlqen e fal mirësinë e dritës
Je mëngjesi i rrëzës së syrit
Je aroma e përqafimit të shpirtit
Dhuron jetë e jetë kërkon
Krijon degë lumit, etja të mundon
Zjarr e ke udhën e flakën e lufton
Me lot vese plagët i shëron
E ftohtë si guri e diell dhuron
Të bluajnë duart ditë e natë
Tempulli i lutjeve ti qëndron
Frymon fjala jote e shkëmb bëhet
Qiellin e grysur e bën me ylber
Rrugët me dafina i mbulon
Grua
Je rrugëtimi i mëkatit të Krishtit
Emër i shkruar në harkun triumfit
Me ty fillon shenjtëria e jetës
Para teje përkulën edhe engjëjt
Grua
Je hyjnia që Zoti ia dhuroi tokës!
TË DUA NË HESHTJE
Kur ti më harron
Unë të dua në heshtje
Më vjen hija jote
Qeshë e zgjon mëkatin e fjetur
Nëse të harroj unë
Ti ma zgjon mallin
Me zhurmën e shpirtit
Mes kujtimeve çmallem
Ti ma drithëron flakën e shikimit
Ma zgjon mallin e fjetur
Me ty e mund edhe veten
Andaj të mbajë tatuazhe në zemër
Në mes shkronjash të kërkoj
Mes fjalësh e metropolesh
Diku u tretëm e mbetëm
E humbim mes njerëzish
Burri im më la mua dhe fëmijët e mi për më shumë se 6 muaj, të gjitha shpresat u humbën. Mendova se nuk do ta takoja më kurrë burrin tim sepse ai më bllokoi në të gjitha rrjetet sociale që mund të përdorja për të arritur tek ai. Kjo më la të trishtuar dhe zemërthyer derisa takova Dr. Dawn. Tani, unë i shpjegova gjithçka dhe ajo më premtoi se gjithçka do të ishte mirë në 3 ditë, për habinë time, burri im thirri dhe filloi të lypte 3 ditë pas magjisë, tani burri im është kthyer në shtëpi dhe ai më trajton shumë mirë dhe ne jetoni të lumtur së bashku tani, kontaktoni atë për ndihmë:
AntwortenLöschen*nëse dëshironi për të dashurit tuaj.
*nëse doni të mbeteni shtatzënë.
*nëse doni të kuroni ndonjë sëmundje.
*nëse doni një fuqi shpirtërore.
*nëse doni të ndaloni abortin.
Email: dawnacuna314@gmail.com {+2348032246310}
Unë po e ndaj këtë dëshmi për partnerët që vuajnë në marrëdhëniet e tyre, sepse ka një zgjidhje të qëndrueshme. Burri im më la mua dhe 2 fëmijët tanë për një grua tjetër për 3 vjet. U përpoqa të jem e fortë vetëm për fëmijët e mi, por nuk munda t'i kontrolloja dhimbjet që më mundonin zemrën. Isha i lënduar dhe i hutuar. Unë kisha nevojë për një ndihmë, kështu që bëra një kërkim në internet dhe hasa në një faqe ku pashë që Dr Ellen, një magjistare, mund të ndihmojë të kthehen të dashuruarit. E kontaktova dhe ajo bëri një lutje dhe magji të veçanta për mua. Për çudinë time, pas 2 ditësh, burri im u kthye në shtëpi. Kështu u ribashkuam përsëri dhe kishte shumë dashuri, gëzim dhe paqe në familje. Ju gjithashtu mund të kontaktoni Dr Ellen, një magjistare e fuqishme për zgjidhje
AntwortenLöschen1) Magjitë e dashurisë
2) Kthehu i dashuri
3) Ribashkoni burrin ose gruan
4) Nëse keni pela të natës
5) Kurë për HIV dhe kancer
6) Unaza e fuqishme magjike
7) Magji për fat të mirë
8) Thyerja e obsesionit
9) Problemet e lindjes dhe shtatzënisë Kontaktoni EMAIL: ellenspellcaster@gmail.com Ju gjithashtu mund të Whatsapp saj +2349074881619