ALI PODRIMJA tek "Pegasi"

ALI PODRIMJA tek "Pegasi"7

Të dashur miq të “Pegasit”,
më gëzon suksesi i akcilit krijues,
që jeton dhe vepron në Greqi.
Unë ua zgjodha poezitë,
të cilat mendoj se në revistën tuaj të pasur
do të tingëllojnë mjaft mirë.
Faleminderit për kujdesin,
suksese në punën tuaj fisnike dhe shëndet.
Të fala,
Ali Podrimja

CIKLI: Ethe Arbërie

NJE I VDEKUR I ZAKONSHEM

Një i vdekur i zakonshëm
në këmbë mban një shtet
Vrapon shkallëve thyen dritare
Mbledh dhe pikën e fundit të ujit
Mbi tryezë bie galuc
nën dritën e llambës
Një i vdekur i zakonshëm
Dhunues e vrasës bezdisës
I ndjekur e i vrarë vazhdimisht
Shpallet publikisht prishës rendi
Në ballkonin e hapur kah qielli
Një vashë e lakuriquar
Ngacmon moralin qytetar
Delja livadhit shëtit Njeriun
I lumtur se jeton thotë
i Gjithëpushtetshmi
Një i vdekur i zakonshëm
(2000)

 FLAKA E VJEDHUR

Si e kafshoi gjarpri?

e Luanit i tha: hesht!
Luani ra në gjunj para shpatës së tij

një mot thanë: kahmot s’kemi parë
një shafqje kaq të çuditshme në cirkun tonë

po vallë si e kafshoi gjarpri?

në qytetin tonë tregojnë tash fëmijët
se Ai shkoi të sjellë flakën
që një ditë me shi ia vodhën njerëzit

e si e kafshoi gjarpri?

Luanit i tha: hesht!
e Luani ra në gjunj para syve të tij t’errët




MACJA E ZEZE

Në udhëtimin tim
një mace e zezë më ndjek

e shpirti më thotë
në gjysmë rruge ke për të mbetur

e kënga më thotë
kurrë s’do t’më këndosh me zë

e drita më thotë
i verbëri i verbër ka mbetur

e ëndrra më thotë
më kërko në zhgjëndërr

po eja e thuaje atë fjalë
kur s’di kë dashuron apo urren

eja e besoji fytyrës në pasqyrë

një mace e zezë më ndjek
në udhëtimin tim

orën e fatit ajo dikton





 BUKURIA

Zgjata dorën në livadh lulen me këputë
“Mos - fqinji im i dashur më bërtiti -
do të vyshket!
unë qava për saksinë time të thatë.

qita hapin, kalin e bardhë me mbërri -
vashën e ëndërruar kaherë
“Mos! - përsëri m’u gjegj fqinji
unë qava me mall edhe atëherë.

hodha dorën në gjithësi me pikëllim -
çel e mshel sytë dritë m’u bë.
“I lumi ti!” - dikush më bërtiti në përqafim
e kurrgjë tjetër s’pashë as ndjeva më.

sot e atë ditë kudo e kërkoj fqinjin tim të mirë
(1960)



ATDHEU I MBERTHYER NE ARKE

Martin Camajt

Del në mëngjes Evropës
për një lutje fisi
Shpirtin asgjë nuk ta qetëson

Në mbrëmjë kthehesh dikur vonë
dhe kur zonja Evropë
mbyll dhe syrin tjetër

Nxjerr nga arka atDheun
dhe në dritë të hënës
e peshon në shuplakë

Damar pas damari e shpalon
kushedi për të satën herë
duke i gjetur kuptime të reja

Të bëhet se të thërret ndoj zot i harruar
të bëhet se kush ikën
nga përqafimi i llahtarshëm

Vë veshin pastaj dhe dëgjon trokun
mes Drinit të Bardhë e të Zi
që vetëm ti e kupton

Me ferk mbërthen atDheun në arkë
dhe merr Evropën në sy
i bindur se asgjë nuk peshon më rëndë

Në hall na qite Burrë Malcie
me ata zëra paganë bubullimë Dheu
me ato ethe Arbërie
(1991)






LOJA E PAKRYER

A. Pashkut

Vras m’vrasin
askush s’varroset

pushkët kobzeza
në thumb ime kokë

sillem sillen
hidhem rrëzohen

askush triumfues

kalon luani i çartur
nuk frikësohem

vjen Njeriu nga larg
ik në skaj të Botës

vras m’vrasin
askush humbës

vetëm shumohem
shumohen

planeti bosh e kokat plot varre







KUSH DO TA VRASE UJKUN

F. Altimarit

Dhe lëtini tha

Po qe se takon
Arbëreshin dhe ujkun
Vraje Arbëreshin

Dhe kur fjala i ra në vesh
Arbëreshi buzëqeshi
Dhe drodhi një cigare

Po qe se më vret mua
more i gjorë
Kush do ta vrasë
Ujkun

Mjerë kopeja
(Kozencë, 1988)






LIVADHI

Diku aty ishte shtëpia jonë
Muri i gjyshit dhe Plepi i babait
Hunjtë rreth hapësirës së kuqe

Diku aty zbritnim te Kroi i Dukagjinasve
Shuanim etjen
Bukë e kripë hanim me perëndi të Pashtrikut

Nën kosë rritet tash bari

Dhe mbledhim dhëmbët e derdhur të ujkut
në shtalbët
E muri i gjyshit e Plepi i babait e Hunjtë
Lëvizën nëpër kujtime

Unë me duar në xhepa sosi ditën
Duke i rënë hapësirës së shthurur
Dhe dëgjoj hingëllimën e egër të kuajve
të shkumuar
deri natën vonë

Aty midis livadhit ku e kishim shtëpinë tonë





DRITARJA E HAPUR

E pastaj

Asgjë nuk ka lëvizur
Aty Guri
që nuk na lë ta bëjmë Arbërinë

Pak më tutje
Uji i Madh
Dhe Syri i Gastartë që vezullon

E në fund

E në fund të fundit
Varka e Noes
Por nuk e shohim Bregun
(Ulqin, korrik, 1996)






ZARI

Të bëhet
Se je fitues
Veç ti ke hyrë në lojë

Të bëhet
Se dole në breg
Uji të ka bartur kushedi se ku

Të bëhet
Se jeton më në fund
Ti i harruar tashmë nën bli

Zari është art
Ai që e hedh
Ndan edhe humbjen





PIKELLIME

Unë nuk qaj
shi bie vogëlushi im
shkundet plepi i shtëpisë

Unë nuk këlthas
nën dritare vogëlushi im
coft ra korbi i Edgar Allan Posë

Unë nuk luaj vendit
muret lëvizin sendet vogëlushi im
vjeshtë e keqe mori

Re e zezë shtëpinë tonë mbështoll
(Sharr, 1981)






UNE NUK JAM AI

Ai pranë dritares
nuk jam unë
është jot ëmë
që të kërkon në turmë

ai në fund të dhomës së errët
nuk jam unë
është yt vëlla
që përmallshëm fyellit i bie

ai para pasqyrës
nuk jam unë
është jot motër
që flokët shkurton

Lum Lumi
unë jam ai që derën hap.






 TE SHKOSH NE BEJRUT

Në vitin njëmijenëntëqindekatërdhjetenjë
Diku në fusha të djegura të Sremit
Diku në pyje të errta të Sharrit
Ra luftëtari ynë i lirisë

Ti heq shpirt me kokë në jastëk
turp vogëlushi
Im

Ke mundur tekefundit të ngjeshësh armët
e Asimit
E të shkosh në Bejrut
Të vdesësh për Palestinën
(Korrik, 1982)






LITARI I ANKTHIT

E lirë Kosova dhe e pavarur
Me një litar rreth qafe
Kërkon degën më të lartë

Si dele nuk i dilet në pazar
Nëpër fjalë seç dridhet
Midis dy qytetërimeve e zënë

Nuk e mban litari as e lëshon
Në konferenca ndërkombëtare
Kallëzohet si përrallë

E s’e lëshon as e mban një litar.
(Ulpianë, 9.10.2000)

(Ky cikël është botuar së pari tek "Pegasi" 7, 2009, Athinë.
Përcillet për lexuesit e "Sofrës poetike" në shënjë homazhi dhe dashurie nga Redaksia e Revistës, të cilën poeti i madh e nderoi ekskluzivisht me një cikël të mrekullueshëm

.
(Përgatiti: Grigor Jovani, drejtor i "Pegasit" )