Dy poezi nga Qemajl Juniku

NJË DITË

Kut te verbohen sytë e kohës
Do të bëhemi djaj
Me emra robotësh
Do flasim me gjuhë kompjuterësh
Dashuria nuk do të ketë kuptim
Zemërgur do jemi
Mortjes nuk do ti përulemi

Sa të fortë do jemi një ditë
Mbi katallajë
Do t`i rrënojmë çerdhet e diellit
I verbojmë lindjet
Njerëz me emra robotësh
Secili do ta kemi nga një shigjetë
Për ti vrarë zogjtë në horizont

Do ti ngjajmë lëngatës
Qiejt do pikojnë dhembje
Njerëz robot
Flakë do përpijmë
Botë kuçedrash

Kur të verbohen sytë e kohës
Ëndrra nuk do të kemi
Zemër hekuri do jemi
Aktor me role të njëjta
Tragjedia e komedia nuk do të dallohen një ditë...



UJI RRJEDHË RRJEDHË

Ne urën e Tabakëve
Nën harkun e tretë
Fëmijëria ime e murosur

Në anën e majtë varrezat
Gurgdhendësi gdhend përkujtimoret
Shkruan për rininë e të vdekurve

Ura e dashuruar mbiu ujë
Uji i dashuruar nën urë

Nën urën e tabakëve
Harku i tretë
Rinia ime gur i shpuar
Varrmihësi mih
Gurgdhendësi gdhend
Me alfabetin e gurtë
Përkujtimoret

Nën urë uji rrjedhë rrjedhë



( Ura e Tabakëve është në Gjakovë,mbi lumin Ereniku)