Shaban Cakolli, burrë fisnik i shqiptarisë.

Në vend të In Memoriamit

 

Shaban Cakolli, u lind në Krilevë të Dardanës në vitin 1958. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, të mesmen në Dardanë, kurse studimet në Univerzitetin e Prishtinës. Nga mosha fëmijërore u frymëzua për shkrime, kulturë dhe veprimtari kombëtare. Si i ri punonte me rininë e fshatit në grupe letrare, ku nxirrte gazeta të murit. Me shkrime dhe kulturë vazhdoi edhe në shkollimin e mesëm dhe univerzitar. Ka botuar shkrime në poezi, prozë dhe publicistikë në gjitha gazetat që botoheshin atë botë në Kosovë, ku edhe tani boton në gazetat dhe revistat që botohën në diasporë e Kosovë.Ka udhëhequr jetën kulturore në vendlindje dhe mërgatë. Në Gladbeck ishte sekretar i SHKA "Aleksandër Moisiu" në kryesinë e Bashkimit të Intelektualëve Shqiptar në Mërgim(BISHM), është në Kryesinë e Lidhjes së Shkrimtarëve Artistëve dhe Krijuesve Shqiptar në Gjermani LSHAKSH. Ka botuar në gjuhën shqipe, gjermane dhe turke. Është i përfshirë në 18 antologji në gjuhën shqipe, një gjermane në mërgim dhe Kosovë. Poashtu, ka lën në dorshkrim edhe disa libra të përgatitura për botim.

Shaban Cakolli ishte veprimtar i shquar i mërgatës dhe bënte punë shumë të madhe në prezantimin e krijuesve letrar dhe të veprimarive kulturore e shoqerore. Ishte mik i mirë, njeri shumë i afërt dhe komunikastiv. I donte dhe i respektonte koleget letrar, miqte dhe farefisin. Ishte bashkëpunëtorë i shumë gazetave, revistave dhe mediave dhe portaleve elektronike. Të gjitha reaksite e respektonin, sepse ai ishte punëtor i palodhshëm dhe i furnizonte me shkrime që bartnin vlera të pamohueshme.

 

Shabani, që nga fillimi ishte bashkepunëtorë edhe i Portalit tonë "Ora shqiptare" dhe i Revistës ekektronike "AlbPlanet". Ai e jepte kontributin e tij duke na dërguar shkrime të ndryshme për vepritaritë kulturore të mërgatës shqiptare, prezantonte krijues dhe artiste të ndryshem nga e gjithë hapsira shqiptare, prezantonte librat e kolegeve të tij, shkruante recensione dhe vlersime letrare, jepte mendime për ngjarje të ndryshme politike dhe trajtonte tema nga jeta e përdishme. Me nje fjalë, Shabani ishte i papritueshëm dhe i pandalshëm. Por mbi të gjitha, ishte njeri fisnik dhe e donte njësoj çdo pëllëmbë të atdheut.

 

Shaban Cakolli, ndrroj jetë më 27.07.2014 në Gjermani.

 

Me ikjen e Shabanit, ne humbëm një mik të mirë dhe bashkëpunëtorë të zellshëm, mërgata humbi një veprimtarë dhe intelektual të shquar, njerzit e letrave e humben një kolege që e shkruante bukur dhe më shumë dashuri poezinë...

 

Qofte i përjetshëm kujtimi për këtë burrë fisnik të shqiptarisë !

 

 Haxhi Muhaxheri

 

 

___________________

 

 Agim Gashi: Me vdekjën e Shaban Cakollit, humbëm një njeri të ndritshëm, një mërgimtar plot dhimbje e mall për atdheun, një poet me plot vargje të dala nga shpirti i tij njerzor, një pishtar të dijes që ndriqoi atdheun e kombin deri në frymën e fundit.

 

Agim Metbala: Shaban Cakolli ishte një njeri fenomenal me shpirt manar, një poet i sinqert pa asnjë kalkulim që vargjet i nxjerrte nga thellësia e shpirtit e të qiltërt ashtu si e kishte ai zemrën dhe shpirtin e pastër, një poet që i respektonte dhe i donte të të gjithë poetë të tjerë, një poetë që ndjente kënaqësi t'i prezentonte të tjerë e të shkruante vështrimet goxha të gjata e profesionale, një atdhetar i devotshëm.

Ismet Jonuzaj: Shabani ishte një shembull se si duhet me qenë bashkëkombasi e intelektuali dhe miku!

 

_____________________ 

Poezi kushtuar Shaban Cakollit

 

 

Liman Zogaj

KUR OFSHAMA KTHEHET NE JEHONE

Mikut, poetit Shaban Cakolli

Tani e mesova fjalen tende te fundit:
-„Limano,do mjeshter po punojn
Ne gjoksin tim“.
Nuk i besoje lajmit...
As vdekjes
As varrit ne Krileven e zemres.
As nuk e neneshkruaj ikjen
Ndarjen, harrimin, Aiii.

Ne skenen e Teatrit
Atje,
te livadhet e luleve
Premiera shfaqet
me do rekuizita te thyera.
Nje ze ne eter
U be pake heshtje
Pak ushtime
Pak lot,
ne qepallen e henes mbi keneta.
Ne udhen neper shkretetira
Kur erarat na i fiknin kandilat
Kerkonim drite te re
Per planitin qe digjej.
Shaban Cakolli
Mos u vono shume
Ta falim vetem nje sy gjume
Dhe eja me penden e pa shterrur,
me lahuten e gedhendur me qershin e rrezes
eja
me vargun per Ylberin
qe ti lidhi trojet Ilire
si nje buqet me Mimoza te kuqe.

Mergimeve
Nuk e dim, a jemi te gjalle
A te vdekur
A jemi buze varrit
A ne tryezen ku e kafshoim pelimin
Qe na e vret
kalendarin e buzeqeshjeve
Te djegura.

Miku im
Vetem Ikjen Nuk e Neneshkruaj.

 

 

 

 

Makfire Maqedonci Canolli

PSE PO IKUN POETËT?

Pse ikun poetët kështu nga kjo jetë
krejt pa pritur fare pa na përshëndetë,
vargjet ua lënë zogjëve për kujtim
e në heshtje nisen rrugës për në amshim!

Vallë pse poetët po na ikun me të madhe...
mos janë mërzitur nga kjo jetë plot halle?
Apo ndoshta po i kaplon thellë në shpirtë mërzija
pse nëpër luftra po masakrohen fëmija?!

Pse kështu u ndave poeti Cakolli
cili engjëll në krahë përjetësisht të morri?
Mos vallë vetë e lute ti Perendinë
të jeshë për këtë festë me engjëjt në amshim!

E di se të dogji thellë në shpirtë ty malli
e ke shprehë në vargje me lotë mërgimtari,
i lehtë ty të qoftë dheu i Kosovës loke
për jetë do të kujtohet vepra e fjala jote!

Pusho ti i qetë në ato lëndina
me mikun e madhë poetin Podrimja!
Vargjet që ua latë zogjëve amanet
do të recitohen nga brezi në brezë!

Qoftë i përjetshëm kujtimi i tij!

 

 

 

 

Lumturi Plaku

DEDIKUAR SHABAN CAKOLLIT

A je përmëndur se ç’dëm ke bërë në këtë vit,
o muaj korrik?

Pse i vrave fjalën e i prishe këngën atij bilbili,
që dhe pse lindur në Dardani
e emigruar në Gjermani,...
pa u tërhequr e pa u lodhur asnjë minut,
s’ndaloj pa shkrua, poezi e proza e gazetari
e opinione për çdo problem, hall e mundim,
që vriste, dëmtonte gjithë kombin e tij?

Pse i shove dritat,
që i ndizte kudo me shkrim e fjalë
ai atdhetar intelektual,
ai prind i denj, burrë i nderuar,
ai shok besnik, komunikues,
me fjalë bindëse me çdo njeri?

Në muajin korrik u nda prej jetës
një burr i nderuar, i rrallë, fisnik,
kultura humbi një intelektual,
Me vepra pa fund, me fjalë të rrallë.

___________________

Poezi të autorit Shaban Cakolli

 

 

KA KOHË

 

Ka kohë

që jam duke u ngjitur

Lugut të Blertë

të Gërmisë.

 

ka kohë që ujë pi

në krojet e fëminisë.

 

Ka kohë

që më janë ngatërruar kohët

dhe nuk e di kur fillon e kur mbaron

Ëndrra.

 

 

 

ZHGËNJIME

 

Evropën e krijuan së pari

me mite e legjenda.

 

Erdhi nga antika

në katër këmbë

në përrallat moderne

me urinë e Kronosit.

 

Djepi i saj

ku i dhamë qumësht legjendash

ende përkundet bosh

në gërmadhat e Ballkanit.

 

 

 

LEGJENDA E ROZAFATIT

 

Një fëmijë

kërkon gji

nga guri.

 

Nëna e murosur

me qumështin e saj

ruan qytetin e Shkodrës

nga ushtat e helmuara

të legjioneve romake.

 

Më kot babai

fëmijës së vet

i rrëfen rrugën e përgjakur

deri te kënga e lahutarit.

 

Ai s'do të kthehet

pa i pirë dy-tri pika qumësht

nga legjenda

e këtij shekulli.

 

 

 

DUKE SHIKUAR ORËN

 

Një shekull iku

duke shikuar

diellin me zenit.

 

Ku mbet ora jonë

që mat rrjedhën e gjakut

në histori?….

 

Pena ime gërryen mbi letër

hieroglifet

me të cilat kam shënuar

kronologjinë

e lindjes

deri në perendim

të epokës së gjakut.

 

 

 

DRURI I JETËS

 

Liliane Perrin-it

 

Ajo vdiq në nëntor

dhe flamujt e fateve tona

i zbritëm në gjysmështizë.

 

Liliane Perrini-i,

medalon i përjetshëm

ne do ta mbajmë të varur

në kujtimet tona.

 

Ajo iku në nëntor

dhe vjeshta hyri me verdhësi

në visoret e ëndrrave

duke shkundur gjethet

në Drurin e Jetës.

 

 

 

ËNDRRAT

 

Na mbytën ëndrrat

e dheut të huaj

 

Edhe netëve të pagjumë

bredhim të përhanshëm

hapësirave të bleruara

të vendlindjes.

 

zgjohemi

me ëndërr në qepallë,

dhe ngrysemi mbi pjalm gjumi

në bebëzen e lulëzuar.

 

Vetëm një grusht

dhe Kosovë

do të na sjellë

pushimin e trupit

dhe qetësinë e shqisave tona.

 

 

 

ROJA E TUFËS

 

Kur këndon Baca Nazif

fotografitë në mur lotojnë

nga malli:

"Ngjitet tufa me këmborë,

u prinë dashi me kurorë…"

 

Në karrige ahu

që ka lëshuar gjethe

rri ulur duke i rënë kavallit

i zgjon bylbylat e mallit

në kopshtet e largëta

nëpër këngë.

 

Nëpër mure zhagitet

hija e dashit të therrur kurban

për festën tonë të motmotit.

 

 

 

MALLI PËR FSHATIN E LINDJES

 

Arën me grurë e solli

në dhomën e stolisur

me kallij të vendlindjes.

 

Këtu në këtë qytet të huaj

as gruri se ka ngjyrën

e bebëzave tona:

është jeshil si zhapini

tek rrezitet mbi shkëmbij.

 

U poqën kallijtë në dhomë

nga malli ynë

ngjyrë bakri.

 

 

 

PLAGA E KURBETÇARIT

 

Është plagë

e nuk mbyllet kurrë

 

as nëzemër,

as në shpirt.

 

Stinët ndërrojnë,

datat në kalendar,

akrepat qarkojnë

rrathët e ferrit.

koha rri e ngrirë

në kujtime.

 

Plaga ime kullon

gjak

pika-pika

mbi kujtime….

 

 

 

SHAMIJA

 

Ma dha shaminë

që pat fshirë

lotin që ia shkrumoi faqet.

 

Kur u zgjova nga gjumi

me të i fshiva kujtimet

e lëndimet e zhubrosura…

 

Po njelmësinë e mërgimit,

 

me se do ta fshija,

me se do ta hiqja?

 

 

 

RASAT E MËRGIMTARIT

 

Një jetë e nemur

e lakuar nëpër

rasa.

 

Në emërore:Iliri!

në kallëzore:Dardani!

në rrjedhore:Kosovë!

 

Thirrorja është zhdukur

se nëna s'na dëgjon.

 

Emri ynë

edhe sot lakohet

nëpër histori.

 

 

 

NË KUJTESË

 

Dikush qan

mos po qaj unë?

 

Me ninullat të bukura

mí ndizte nëna

dhe qirijtë qiellorë

mbi kokë.

 

Mbi kokë,

pleqëria se ç'm'i shkundi

borërat e Sharrit

e duke bredhur meridianeve

ninullat e nënës s'mú ndanë.

 

Dikush qan

mos po qaj unë?

 

 

 

MALLI

 

Kur e lash shtëpinë

dhe ika nëpër botë

nëna deri te pragu i shtëpisë

më përcolli me lotë.

 

Ika unë i mjeri

nëpër baltë e terr,

nëpër shteg ylberi

vajta drejt në ferr.

 

Dielli rri i ngrirë

në qiellin e huaj

duke ma ngrohë jetën

me javë e me muaj.

 

Rrudhat e pleqërisë

s'ma shuajnë atë zjarr

që në vendin tim

të kem një copë varr.

 

 

 

REFREN KURBETÇARI

 

Kafka të ngjitura për lëkurë

që jetën s'e shijojnë kurrë

duke kujtuar lodrat e fëminisë

vrapin e bagëtisë në fushë

mallin që është përzier në këtë tymnajë.

 

Kush do túa ushqejë shpresën

ata që kurrë s í sheh të qeshur,

Rini e mbështetur për mur

deri kur?

 

 

 

KROI I AHUT

 

Nën shiun plak

diku në mal

buron me currila

uji kristal.

 

Rrjedh uji ngadalë

malit tatëpjetë,

siç rrjedh nëpër vite

malli im për jetë.

 

Një ylber kujtimi

rrjedh nëpër mote

prej zemrës sime

deri te zemra jote.

 

 

 

BYLBYL I LUMTUR

 

Ti në kafaz

unë mes natyre

ti këndej

e unë

matanë pasqyre

 

Ti lart në qiell

e unë poshtë në tokë,

as për një shekull

s'bëhemi shokë.

 

Eja të ndërrohemi

për shekullin e ri.:

unë pëllumb

ti bëhu njeri.

 

 

 

DITË E VONUAR

 

Si pikë uji nga shkretëtira

bëhu oazë

dhe mbushi burimet

që t'i freskosh zemrat e djegura

nga vapa qiellore.

 

Dhe eja

ditë e ëndrrave të bardha!

 

 

 

NËNA

 

Fjalë e qëndisur

me shkronja ari

te kokat e shqiponjës

në flamur.

 

U rritëm nëpër shekuj

në prehrin e saj,

me bazybenë

që na e lidhi për qafe

bredhim nëpër histori.

 

Edhe sot në kurbet

në ëndërr netëve dimërore

më flet.

 

 

 

DALLËNDYSHES

 

Shko në kopshtin tim

këput veç një mollë

ma sill t'i marr erë

të bëhem erë e saj.

 

Ma sill një lulëkuqe

me ngjyrë të flamurit

t'ma zdriti udhën

e shtegun nëpër terr.

 

 

 

KËNGË QYQESH

 

Në pullazin e shtëpisë

tubohen qyqet.

 

Netve me hënë

majë oxhaku

heshtjen mortore

vetëm kënga e tyre

e prish.

 

Mbështjell me ëndrra kobzeza

nëna mallkon

këngën e tyre mortore.

 

 

 

PARA XHAMISË SË MADHE 

NË PRISHTINË

 

Në Prishtinë

para kafenesë"Besa"

bërlyket shpresa për çdo ditë.

 

Para Xhamisë së Madhe

tubohet mëngjeseve rinia

për të shitur rininë e vet.

 

As me pishë as me qiri

kurkund s'gjen

mall më të lirë në treg.

 

 

 

BOTA E TJETËRSUAR

 

Shekuj me radhë

po lind

engjëj dhe tiranë.

 

Rruga ku takohen

shtruar me të zeza,

mbretëri e tyre

shtrihet në varreza.

 

 

 

DHEMBJE

 

Ngricë përjashta e ngricë përbrenda

ku të gjejnë zemrat pak ngrohtësi

dashuria ku do të shkrijë?!

 

Duke pritur ata që ikin

duke pritur ata që s'vijnë

më të vocërr po bëhen fëmijtë.

Po Gjeto Basho Muji kur do ta kapë thikën

për ta mbytur frikën?

 

 

 

NETËT PA GJUMË

 

Dhoma fle

po shtati im sé ndjen qetësinë:

mendimet bredhin nëpër visore,

qelizat ëndërrojnë sferat e dritës

ndërsa eshtrat parandjenë se do të bjerë shi.

 

Në mua s'ka qetësi:

zemra troket në një portë

ku e dashura ime qëndis

pajën e fëmijëve tanë të palindur.

 

Në një ëndërr hap një dritare:

fluturat e dritës vërshojnë nëpër perde

dhe shëndrrohen në fluska drite.

 

Zgjohem dhe shënoj në ditar:

notat e një kënge të harruar

në një legjendë.

 

 

 

PËLLUMB I HUAJ

 

Ai nuk e njeh

qiellin tim

që e ruaj në bebëz.

Di të fluturojë

vetëm mes reve me tym

që na i ngulfasin

mushkëritë tona fshatare.

 

Më kot shikojmë nga qielli

ai asnjë lajm nuk do t'na e sjellë

nga shtëpitë tona mbuluar me mall.

 

Edhe gugatjen

e ka në gjuhë të huaj

As dreqi s'i merr vesh

figurat që bën

tek fluturon nëpër qiell.

 

Më mirë është t'ia vënë

një degë dafine në sqep

dhe të lutemi të na sjell paqe

në këtë globin tonë

gjysmë tokë

e gjysmë ujë loti.

 

 

 

NË PRITJE

 

A do të kthehet ndonjëherë

si zog shtegëtar

për të marrë vezën e harruar

në pullazin tonë.

 

si stalagmit mijëvjeçar

pres i shtangur

fluturimin e tij nga vendlindja

unë Ago Ymeri vetë.

 

 

 

VENDI IM

 

Natë për natë

shëtis visoreve me hënë

buzë lumit,

fushave me grunaja,

pyjeve të gjelbëruara.

 

Krojet gurgullojnë në gjuhën e këngës

bari pëshpërit

baladën për Rrushen e Rexhës,

era zgjon mallin

e fjetur në zemër.

 

Natë për natë

bredh bulevardeve të ëndrrës

dhe në shtëpi nuk arrij kurrë.

 

 

 

RRUGËT E MIA

 

Jam udhëtar

që kërkon Itakën e vet.

 

Meridianeve të Europës

shetita,

nëpër hotele luksoze

kam fjetur

dhe asnjë çast pushimi

nuk pata

 

As buka s'pat shije

as uji i kroit,

pa i prekur nëna ime.

 

Shesheve të qyteteve

u mungonte aroma e blirëve

të buzërrugëve të mia.

 

Dhe vazhdoj rrugën

dhe s'di kush më shtyn

e në Itakën time s'arrij kurrë.

 

 

 

BOTA E MASKAVE

 

Është bërë bota si laraska

krijon fytyra me dy maska,

një dje,

tjetër sot,

nesër duket si robot.

 

 

 

NË BRENDI

 

E sotmja

qan të nesërmen,

të dyja në shpirtin tim ndeshën,

unë mes tyre përpiqem

të arrij triumfin.

 

 

 

PISHTAR DRITE

 

Fadil Sylejmanit

 

Pishtar drite

në qiellin e shqipeve:

e sjell pranverën në stinët tona,

ngrohtësinë në kujtime,

shënon vitet e dritës,

që arrijnë nga stërgjyshërit tanë.

Meshtar i të dielave tona

kur besimtarët

bien në gjunjë

tek predikon të ardhmen.

 

Qiri i Naimit

që shuhet për të bërë dritë

për poetin e tretur

në bardhësinë e letrës.

 

 

 

I HUMBURI

 

Kur deshi të kalojë

nëpër pragun e dy stinëve

u rrëzua në gurin e moshës.

 

Buza i rrodhi qumësht

se ende dhëmbët e qumështit

s'i ishin ndërruar çunit.

 

Tashti ndjek gjurmët e stinës

duke ëndërruar mustaqet e misrit

t'i rritën nën hundë.

 

 

 

USHTRIMI I DURIMIT

 

Digjet si Ago Ymeri

për fjalën e dhënë:

besë sot

a ka ndër burra?

 

Thinjat e durimit iu nxinë

dhe rishtas iu zbardhën

nën flakën e ftohtë

që digjet nëpër fjalë.

 

S'ka zjarr që ia pjek

kulaçin

që ia gatuan e bija e mbretit.

Ai do të kthehet

pas nëntë vjetëve

te nusja e vet.

 

 

 

MALLËNGJIM

 

Motra kur u bë nuse

hapi portat e ngujuara

të një stine të re.

 

Qerrja e kuqe me katër rrota kohe

kaloi mbi fëmininë e saj.

 

Motra iku!

Ç'zog do të këndojë

në drurin e manit

mallin e saj?

 

 

 

ELDORADO

 

Aty sundon vetëm një stinë:

gjethet thahen

në bebëz

ku bën vapë tropikale.

 

Aty mbretëron vetëm një kohë:

Doruntina do t'mbetet pa u martuar

se treqind krushq

kanë humbur rrugën

deri te shtëpia e saj.

 

Çika potureshë këndon

balada

me një kurorë gjaku në kokë.

 

El Dorado është

ëndrra jonë shekullore.

 

__________

Poezitë janë marrë nga përmbledhja poetike "Tokë Dardane"