Haxhi Muhaxheri - TAKIMI IM I FUNDIT ME GANI XHAFOLLIN

Në kujtim të shkrimtarit 

Gani Xhafolli: "E ndjej veten si të isha djal i ri !"

Nga Haxhi Muhaxheri

Lajmi për ikjen e mikut

Lajmi i trisht dhe i papritur për ikjën e Gani Xhafollit ma ndali frymën. U shtanga për një çast dhe nuk doja ta besoja. Pas pak u futa në internet. Në kërkuesin e internetit e shënova emrin e shkrimtarit. Dhe si për ironi, me dhjetra gazeta, revista e portale jepnin kumtin "Ndërroi jetë shkrimtari...", "Vdiq shkrimtari..."
       "O zot!" - klitha
Pse vallë jemi kaq të pa kujdesshëm për njerëzit përderisa i kemi pranë?  Pse nuk dijmë apo nuk duam ta respektojmë njëri tjetrin përderisa të jemi në ketë botë? Pse nuk dijmë apo nuk duam ti nderojmë vlerat njerëzore e krijuese të atyrë që gjithë jetë janë përpjekur për të na dhuruar vepra të mira letrare dhe artistike? Pse kemi harruar ta duam dhe respektojmë njeri tjetrin për të gjallë?

Pothuajse asnjëra nga gazetat, revistat dhe portalet e shumëta shqiptare që jepnin kumntin për ikjën e shkrimtarit, nuk ishin kujdesur që përderisa ai ishte gjallë të publikonin ndonjë pjesë nga krijimtaria e tij! Pothuajse asnjëra prej tyre nuk ishte interesuar të bënte së paku një bisedë me shkrimtarin që atij ti jepej mundësia të fliste për punën e vet krijuese dhe të merrnin ndonjë opinion nga ai për rrjedhat e letërsisë! 

Veq portali "Ora shqiptare" dhe "Bukureza" (Revistë elektronike për fëmijë) ishte kujdesur disa vite më parë për ta publikuar biografinë e shkrimtarit bashkë me një tufë me poezi. Kurse tash, pothuajse të gjithë shërbyer nga këto dy faqe internetike dhe askujt nuk i kishte shkuar mendja që ta shënonte se prej nga e ka marrur materialin!


Ai ishte ndryshe

E kisha mik dhe bashkëpunëtorë të mirë. Bashkë me Ganiun kemi organizuar dhe mbajtur shume manifestime letrare anë e kënd Kosovës dhe në kohë tejet të vështira, atehere kur pushtuesi përpiqej me të gjitha format ta mbyste fjalën shqipe. Bashkë me Ganiun kemi përgatitur faqe të ndryshme të revistave dhe gazetave. Bashkë me Ganiun kemi kaluar jo pak rreziqe në kohën kur njerëzit e hekurt provonin të na i ndalnin edhe rrezet e diellit.

Ganiu ishte mik i mirë dhe shumë i dashur, ishte njeri besnik dhe i guximshëm, ishte shkrimtar që nuk reshte së kërkuari përsoshmërinë e shprehjës artistike. Ai ishte ndryshe nga të tjerët. Ndryshe ishte në dukje, ndryshe ishte në jetë, ndryshe ishte në shprehje, ndryshe ishte në krijimtari. Ganiu ishte njeri i veçantë në plotkuptimin e fjalës. Ishte Ganiu i ynë që më fjalët dhe humorin e tij të çiltër na e shtonte disponimin. Ishte Gani Xhafolli që njerëzve u jepte veç dashuri. Ishte Gani Xhafolli që edhe fjalët i kishte të ngjyrosura me art.


Takimi i fundit me shkrimtarin

Herën e fundit me Gani Xhafollin u takum para dy vitesh në Prishtinë. Kur e pyeta se si ishte me shëndet, ai më është përgjigjur kësisoj:
       "Kurr më mirë nuk kam qenë. E ndjej veten si të isha djal i ri !"
Mëpastaj nxori nga çanta një album me fotografi dhe më tregoj për shtëpinë e re që e kishte ndërtuar pas luftës. Ishte vërtetë një shtëri shumë e bukur që më ngjante në pallatet mbretërore. 
      "E gëzofsh! - i thash.
Mëpastaj shkuam në një kokal ku pihej rakia. Më gostiti si shumë herë më parë. Biseduam gjerë e gjatë, për të kaluarën, për të tashmën, për miqët që na mungonin, për letërsinë dhe rrjedhat e saj. Më tha se kishte shumë plane për vepra të reja. Më tha se edhe në ëndërr i vinin idetë dhe frymëzimet! Më tha se shumë shpejt do të dalë para lexuesve edhe me një dyzinë librash të rinj. Më tha se jetën ia bënin edhe më të bukur tridhjetë e tri dashnoret e tij! Më tha se përditë përtërihej, rinohej dhe i vinin energji të reja! Më tha se të ai kishte ngjarë e pazakonshmja, se vitet kishin filluar ti ecnin së prapthmi! Më tha se ndjehej sikur të ishte mbret! Më tha e ç'nuk mı tha miku im i mirë... Dhe koha iku shumë shpejt e pahetueshëm. As vet nuk e di se sa gota i kemi zbrazur. Kurr nuk më ka shkuar mendja se ai mund të ishte takimi ynë i fundit.

Qoftë i përjetshëm kujtimi për shkrimtarin Gani Xhafolli! Ai ishte vërtetë mbret i fjalës...



Poezi nga Gani Xhafolli

ZEMREN E KAM PLOT OQEANE

UNË JAM gani xhafolli

Zemrën e kam plot dritare

zemrën e kam plot unaza

zemrën e kam plot oqeane

zemrën e kam plot ajër

e plot diell

e kam plot dete

e plot zogj

e kam plot rrugë

e plot pemë

e kam plot lule

e plot dashuri

e kam plot bletë

e plot këngë

nuk e kam

asnjë miligram

urrejtje

 

 

 

KAM FLUTURUAR

       SHPESH

 

Erdhi koha të kthehem

në atdhe e t’u marr erë luleve

+ pemëve në degë

shtëpinë e kam parë shpesh

ëndërr

kam fluturuar mbi

pemë e mbi kroje

duart e gjyshes i kam

vizatuar çdo javë

do të pi ujë çdo orë

do të ha pemë të vendlindjes

çdo ditë

diellin do ta fotografoj

çdo mëngjes

 

 

DASHURIA U DUHET

TË GJITHA FAQEVE

 

Shumë bëhem nervoze

kur në mbrëmje

ndalet rryma

e librat mbesin në terr

nuk ka faj Luli që

nganjëherë i ha gishtat

zemra ime kërkon

sa më shumë këngë

JAM shumë e vogël

për nervozë

dashuria u duhet

faqeve e të gjitha luleve

 

 

NUK DI PSE GAFORRJA

       EC MBRAPSHT

 

E kam pyetur gjyshin

më ka thënë NUK DI

e kam pyetur një vajzë

në Francë

 

PYETE LUMIN

në vendlindje e

kam pyetur një ditë

GAFORREN në

Danimarkë

nuk di pse iku prej meje

kur unë nuk jam polic

 

 

 

DIELLI SHKRUAN

 PROZË NË FAQE

 

Kur e përqafojmë gjyshen

në mbrëmje

zgjohemi më të ëmbël

në mëngjes

e dielli shkruan prozë

në faqe

që mund të lexohet

vetëm me puthje

edhe hëna shkruan poezi

me buzë moderne

 

 

 

PJESHKAT I KA

 ZËNË GJUMI

 

Pjeshkat në katund

i ka zënë gjumi

presin dorën time

të butë

nw ëndërr i lexojnë

vargjet prej rëre

gjethet këqyrin

mos po më shohin

në rrugë

u kujtohet kur isha

zog mëndafshi në degë

dhe ylber në mollë

 

 

 

JAM BËRË SI

LEJLEK I LODHUR

 

Kam kohë tepër pak

të shkruaj vjeshta

është ulur mbi flokët e mia

dhe u jep krejt ngjyrë

bryme

 

jam bërë si lejlek i lodhur

 

ENDE nuk e kam harruar

MOLLËN në Toplicë

të gjyshit e gjyshes

 

më kujtohen të gjitha

dyert me zog flamuri

 

JAM lodhur shumë

prej malit në mal

prej trenit në tren

më duket 1000 vjet i kam

 

DËSHIRË GJATË NJË

NATE KUR FLUTURA

ISHTE NË MËRGIM

 

Ah sikur ta kisha një kalë

të bardhë

një kalë të bardhë

që fluturon përmbi pyll

e përmbi fusha

 

ah sikur ta kisha një mollë

një mollë të artë

një mollë të artë

një mollë të artë të Çamërisë

ose të Shkodrës

do të isha nisur

drejt fluturës

 

 

 

DY JAVË KA QARË DEGA

 

Mos ua thyeni pemëve duart

sepse mërziten tepër gjethet

e nuk i merr gjumi

dhe qajnë në heshtje

 

edhe shiu nuk e ndjen

veten mirë

 

një qershi është ankuar

shumë

kur një djalë ia ka thyer

pesë gishta

dy javë ka qarë dega

 

 

 

DASHURIA ËSHTË

ME SHUMË ZEMRA

 

Dashuria është e ëmbël si molla

E përqafon një ylber të vogël

Kënaqesh

Dashuria është me shumë zemra

I duhet lumit

I duhet detit i thua MERRE

Me dashuri e hap derën

Kur vjen dikush dhe i qet kafe

Me dashuri zgjohesh

Në mëngjes për një përqafim

Të diellit

E katër përqafime të nënës

Dashuri është edhe kur mbyll

Derën kur shkëlqen hëna

 

 

 

ÇDO DITË

FLET ME DIELL

 

Kur erdhi Skënderbeu

Në Prishtinë

Motra lindi djalë

Emrin e mori Trim

Skënderbeu në KALË

Diçka i thoshte dielli

HIJE I KA SHPARA

KALI i këqyri retë

E kishte marrë malli

Për krejt Dardaninë

ENDE s;e merr Gjumi

As KALIN as Gjergjin

të flet me DIELLIN

 

 

 

     DIKUR EDHE

TREGIMET PLAKEN

 

Sigurisht e keni parë

Peshku ha pa duar

Noton pa këmbë

Dimrit nuk di a nerth shumë

Dhe a ia di emrin botës

Edhe unë kam qenë peshk

Në barkun e nënës

Tash jam gjysh me mjekër

Edhe unë çuditem qysh i

Shkruaj vjershat e reja

E di: dikur edhe tregimet plaken

Pikëpyetjet a i lexon dikush

Plaket edhe banesa dikur

Plaket edhe nëna

Edhe makina e shkrimit

Dielli pikëpyetje a plaket

 

 

 

KUR FLUTUROJNË

BUZËQESHJET

 

E njoh një vajzë

I ka dy bylbyla

Në zemër

Këndojnë kur ajo

E vizaton diellin

Dhe mbjell lule

 

Këndojnë kur ajo

E shkruan fjalën

atdhe

 

këndojnë kur nëna lind djalë

dhe fluturojnë buzëqeshjet

 

 

 

DIÇKA MË KA DHËNË

        NJË KËRMILL

 

Jam munduar shumë

Ta shkruaj një vjershë

Të verdhë në vjeshtë

I kam lutur të gjitha

Lulet të më ndihmojnë

Edhe lumin

Edhe hënën

Diçka më ka dhënë deti

Diçka më ka dhënë pylli

Diçka më ka dhënë kërmilli

Diçka një patë e egër

Diçka më ka dhënë

Një vetull e një vajze

Diçka një krah i një fluture

Diçka më ka dhënë

Një buzëqeshje xheloze

 

 

 

      VJERSHAVE

U RRITET BUKURIA

 

Flokët i rriten Lises

dhëmbët i rriten Gentit

duart i rriten hënës

këmbët i rriten Yllit

e pëllumbave u rriten

krahët

 

plepave u rriten gjethet

dardhave u rritet bishti

mua më rriten vjershat

vjershave u rritet bukuria

 

 

 

KAM HARRUAR

SI DUKEJ SHTËPIA

       E VJETËR

 

Kam harruar si dukej

shtëpia e vjetër

me dy dhoma e një kuzhinë

me pak lugë e tri dritare

do ta pyes Agim Devën

dhe tash e shoh pak

Shtëpinë e Re

nuk di a ka dritë mbi kulm

nuk di si duken pikturat

e mia në terr

dhe a mërziten

që nuk i shoh mirë

të martën do të shkoj

në spital

kam menduar se do të shihja

edhe pa dritare

nuk di si duket as liria

as fletorja e parë

e bukurshkrimit me një zog

 

 

 

LETËR MOTRËS

 NË GJENEVË

 

E vogël ishe

kur të puthte era

kur të buzëqeshte

shiu

nën kumbulla dhe degë

fustanin e kishe

me ngjyra

 

e vogël ishe atëherë 

kur u ke kënduar

gjetheve

dhe një cope buke

flamurin e ke vizatuar

tinëz në shuplakë

 

mos i harro ëndrrat

mos e harro nënën

as hijen tënde të vogël

 

MË KUJTOHET kënga JOTE:

ende ka shumë borë

.   .   .
Biografia e shkurtër e shkrimtarit

Gani Xhafolli u lind në fshatin Drenofc, afër Prishtinës, më 25 nëntor 1942. Ka kryer Akademinë pedagogjike në Prishtinë. Ka punuar në arsim: në Drenofc, Barilevë, në Lipjan dhe në Magure, si mësues. Mëpastaj ka punuar në Radio Televizionin e Prishtinës prej vitit 1979 redaktor në programin për fëmijë deri në 1990, kur pushteti okupues i Beogradit e dëboi me dhunë nga puna së bashkume 1340 punëtorë të RTP-së. Ka fituar shume çmime letrare.
Gani Xhafolli ndërroi jetë në moshën 70 vjeçare në Prishtinë, më 16. 06. 2015

 

Disa nga veprat e botuara:

  1. TE PORTA E EDHAVE.
  2. ZOG SHIU (poezi) 1979.
  3. ËNDRRA NË SHUPLAKË (poezi) 1981.
  4. ZOGJËT FLUTUROJNË MBI LULE (poezi) Tiranë,1984.
  5. VJERSHEN S’E ZË GJUMI (poezi) 1985.
  6. LULE MA JEP DORËN (poezi) Shkup,1986.
  7. KROI THËRRET DALLËNDYSHET (poezi) 1987.

  8. SHTËPIA ME KULM TEPOSHTË (roman) 1988.
  9. PLESHTI HA ME DY LUGE (poezi) 1990.

10. KUQ E ZI (poezi) Cyrih, Zvicër,1990.
11. LEJLEK I SYRIT (poezi) Shkup, 1992.
12. PO (roman) Shkup, 1996 (i shpërblyer me çmimin e dytë).
13. TË DUA (roman i shpërblyer me çmimin e parë,1997).
14. NUSE NËN MOLLË (dramë) 1997.
15. GJEOMETRIA E SYRIT (poezi) 1999 ( e shpërblyer për veprën më të mirë nga LSHK ).
16. GISHTI IDIOT (poezi) 2000.
17. PRINCESHA E VOGËL (poezi) 2000.
18. SHTEPIA ME KULM TEPOSHTË (roman) Shkup, 1999 (ribotim) .
19. DIELLI ME TRI DRITARE (monografi letrare) 2000.
20. NË GOJË TE GJARPRIT (roman) 2000.

________

Fotografia e shkrimtarit Gani Xhafolli është bërë nga mjeshtri Sadri Miftar Hadergjonaj