Bajram Kallaba - Cikël poetik

VULLKAN I GJALLË KOSOVE
(Simbolit të Lëvizjes Shqiptare për
 Liri dhe Bashkim Kombëtar-Metush Krasniqi)

Kronikë e kohës shkroi
 nekrologjinë
 e gdhendur në gurë
-Bacë, Metush Krasniqi
 shqipe në flamur.

Vullkan i gjallë Kosove
 digjet prush e zjarrë
 Besë,
 Flamur e
 Shokë
 nuk i jep për së gjallë.

Një fantazmë karpatesh
 dreq i saj i zi
 shpirtin
 ia përlanë Bacës
 për Anadolli.
-Rrini këtu, thotë Baca
 kjo mortajë kalon
 Gjergj
 Elez
 Alisë
 Kush plagët ia shëron?

Flakadan që ndritë ndër mote
 digë, bajlozave për jetë
 Besë,
 Flamur,
 Kushtrim
 një botë ilegalitet.

Vullkan i gjallë Kosove
 gjoksi prush i pikë
 meteor majë male shqipesh
 Bacë, Metushi ndritë.



Ëndrra e lashtësisë

Ëndrra jonë e lashtë
 u shprish në natën e pabesë
 mallkim pati katrahurën.

Mbi besën tonë
 shkeli troku i kalit të harlisur
 mbi rrudhat e ballit
 çepallat na i ngrysi zymtësia.

Kush mund t’i ndalte stuhitë
 dhe yshtjet karpatiane
 mbi tokën bukolike të Ali Binakut?!

Moteve…
Feniksi sërish u ngrit.
 Shumë herë u lidh e u qartë besa
 dhe ëndrrat sërish na u shprishën,
 se Kalin e Trojës
 e cytën jeremitë.

Po… ëndrra jonë e lashtë
 nuk u shua kurrë.
 Fshehur nën hirin e amanetit të lashtë
 e ruajtur me bekimin hyjnor.

Mbi Rozafë janë ulur perënditë
 dhe feniksi sërish ka zbritur
 besës së fjetur të mijevjeçarëve
 ëndrrën e lashtësisë t’ia përjetësojnë.

 .Roganë, mars 2015




Sonte

Sonte
 nuk dua të fle
 terrin dhunshëm do ta gris
 dhe me xixë stralli
 do e kërkojë
 betohem
 Luftëtarin e lirisë.

Sonte
 Hënës lutje do i bëj
 Orfeun të ma zbres mbi Çyçavicë
 se trimin
 malli prush ma dogji
 për këngën e lirisë.

 Plattenwald ( Baden Würtenberg), 1998


 
Aguliqja

Llastuar erdhi nga lashësia
 tek porta e hapur u ndal
 aguliqja e parë mbi syprinë bore
 gurin e unazës ta marr.

Puhi e lehtë, në zemrën e ndryme
 me syrin e mbushur magji
 aguliqe e parë pas dimrit qetuar
 në kullën time ka hyrë.

Ndaj kopshti ka nisë të gjallërohet
 ahti borën ka shkrirë
 aguliqja e parë kur vonohet
 shpirtin ma psherëtinë.



Gërzheta

Me buzmin bujarë
 në kullën time erdhe
 sofrën e begatisë
 e shtrove.
 - Vera e bekuar na dehu.

Gërzhetë e përrallave tona
 në kultin pagan
 u përgjërove.

N’shënjestrën tënde
 viktimë e plagosur jam,
 pre e përzgjedhur
 e kolombresë.

Drejt vorbullës
 Shigjeta është tërhequr
 n’kryqëzim shikimesh
 shigjetohem.

- Harku është në dorën tënde.

Heeeuuu….
Edhe sa gjatë kam pritur
 që pikëpjekja jonë
 një ditë të ndodhë?!

Unë, asket i stepave jam,
 moral yjesh do bëhem
 gjerdanin e premtuar
 trofe ta marrë!



MOTIV FEMIJERIE

Në pemishten e Gecajve
 nuk ka roje.
 Mollët pikëmjaltë,
 të kuqe e bojëgjake
 atakohen.

Në gardhin pa shtigje
 verorja e zhbiruar
 nga dega
 pikon.

Pastaj…
Dora zgjatet,
 Fruti rrëshqet
 E frymarrja
 Për një çast ndalon.

Dhe sërish…
Pikëvesë e mëngjesit
 në përrua rrokulliset,
 shujtën e mëngjesit
 arnon.

 Gusht, 2013



Rojat e mjegullës

Mbi ngrehinë
 ngrehina tjetër,
 telat gjembor
 na rrethojnë.

E mbi të
 zogu qyqes
 rojë e mjegullës
 majë pirgu
 vëzhgon.

Pas grilave
 jetohet me ylberin
 jashtë
 bota le të përmbyset.

E ne
 përbrenda ngrehinës
 me shikim gjarpri
 vërbohemi.

Miku im,
 ta ngrehim dollinë
 për idealin tonë
 se neser
 ky kafshim gjarpëri
 do të kalojë
 e bota sërish do të riciklohet.

 Gjilan, 1990



L U N D R A

Lundra…
Shpirtin ma përlanë
 Skëterrave të jetës
 Anembanë.

Në detin e hapur
 në vazhdën plot shkëlqim
 shtegëton betejave të reja
 lundra e mallit tim.

Pas ka mbetur porti
 shpirti ‘kurret,ndrynë
 një grusht dhe t’atdheut
 do ta bëjë ngrehinë.

…dhe valet s’kanë te sosur
 kur shpresa s’të ngushëllon
 thashë,ta pyes fatin
-Çfarë vallë më këshillon?

- Dy rrugë- tha janë për njeriun
 lundrën kur drejton:
 një kur ik nga porti
 lundra të fut në vale
 në bëre ballë
 je një trim me pallë.

 Dhe tjetra kur humb shpresën
 Shpirtin hedh n’pazar
 Vala fundos mëshirën
-Ti bëhesh një qyqarë!