Arif Molliqi - Pesë poezi

 

PARAJA

Është vjeshtë e vonë
Të gjitha gjethet kanë ra
Të gjitha...

Po fajdexhijtë kur do bijnë 
Ah, ta dish sa të urrej
Edhe ty moj para

E ashpër je
Shpirt nuk ke...
Njerëzve ua shkul ndjenjën
I bën trishtues

Ah, moj para
para...

 

PERSONAZHE TË LODHUR

Sot e takova një mik
më tha:
-E lexova librin tënd
s´është evërtetë...
Asnjë pikë
Përsonazhet e tu
S´dijnë të këndojnë
Nuk e kanë zërin e ashpër
Janë të lodhur
S´kanë protestë...

Në ketë kohë
O lum miku
Askush nuk i do
Kokëfortet..

DASHURI E SHTJERRUR

Në natën e zezë të dhjetorit
Shetita gjatë
Nëpër një rrugë të trishtuar

Ah sa bënte ftohtë

Më andej
Një grua bënte poterë
Më vetveten

Sa fatkeqe ishte

Shiste trupin
N´vend të dashurisë
së shtjerrur
Unë qeshëm
Ta mbys trishtimin

Në mengjës e takoj përsëri
Kthehej në shtëpi
Kokulur ...

Mbas varrimit të dashurisë

PA TITULL
( e huazuar)

(.... I kam pas dy shokë

Njëri u vra në luftë

Tjetri..
Doli i sëmuar nga burgu

Dhe vdiç!...)

 

MIDIS DHIMBJEVE

S’kam shpresë,
a ...?!
Ndonëse s’kam shpresë
Mbase mbi Elbe
një pulëbardhë fluturonë
përskaj meje
padiktueshem...

As syri fërr nuk më bën...
kur aromë Lady
ma ndal frymën
midis dhimbjeve blu

Paskam ndryshue shumë... 

 (Hamburg, dhjetor, 2013)