Naxhije Gashani - Cikël poetik

GJALLË ËSHTË MUZA IME

 

ZGJIM

Përtej murit tim, më thanë të mbyllë sytë
Se shoh ëndrra syhapur tejhedhje ylberësh
E ato më vrasin hijen, hënën kthejnë ka vetja
Ditët numërohen fundit
Stinëve në degë të acarta

Dikur rrëke kujtimesh, strehëve të shpirtit
Mallë që rrjedhë ujëvarë, për vargun e çarë
Tej zemrës së metaforës
Pranverës me shi

Vjeshtës kur zjarr e hall binte sikur gjethe
Veten si ta thërrisja
Rimë strofe varur qafës sime
Shtrënguar kur binte nata

Përtej murit tim, ylber më prekë dritares
Çukitë muzë që zgjoi metaforat e fjetura
Hije që përcjellë ecjen, dot s’është vrarë hëna
Gjallë është muza ime
Fryma ime gjallë

 

DETIT ME VALË....

Mund tè ikèsh hapèsirave pafund
kèmbève copa tè dheut do ruhen
si pèr inat do trazojnè ikjen

Do kèrrusesh t'u gjunjèzohesh copave
do vajtosh pèr dheun tènd nèn kèmbè

Detit plot valè mund t' ia mèsyesh
tè çmenden dallgèt mu nè mes të natès
pas do tè ndjek fill i kèngès sè gjyshit
pèr zanat nga merrte fuqi Muji

Kryet pèrpjetè qiellit s'ta lèkundè as era
kèmbèt gèlltisin copat e dheut
I huaj porteve ku shitet e blihet shtrenjtè fjala yte

 

LIRIA

Me flatrat që rrahnin erën
lirinë dëftonin

Lirinë syve kishin, qiellin aty brenda
pa prita, pa porta që hapen e mbyllen

S'bëra gjë
vetëm lirinë e tyre dashurova

 

STINËT

Bien stinët gjethe të zverdhura vjeshte

Udhëtarë të marrë, udhëtarë të gjorë
vrapojnë për ta prekur qiellin para shiut

Stinët bien kokave rëndojnë frikën

Udhëtarët një ditë boshatisin udhët
pa prekur qiell as diell

 

GURI

Mè ra guri duarsh
ai gur fati qè vura nè arèn time
pèr ca bukè gruri pèr nesèr

Lot e elegji skaj gurit
mbin

Sa kohë fshehur nën thua e kisha atè gur

 

THASHETHEMË

Nuk dinë gjë poetët, thanë

Ngelin netëve të vetëm
Me vajin në buzë e gjëmë

Kalorës të çmendur ëndrrash janë

Tymnajë përpiu tellallët
nga fjalët e poetëve
u përpushën dhe varret

Vaj e gaz lanë për të gjallët

 

_________

Nga Revista "Agmia"