Isa BAFTIAJ
NË KULLËN E SHPIRTIT TIM
Tokë ilire
je diell
në kullën
e shpirtit tim
je dritë drite
je zog zogu
ëndërr e gjatë
me shqiponjë zemre
që rigon për Ribashkim
NË KRAH ZEMRE
Krenaria
frymëmarrje ballëndritur
mburrja
buzëqeshje e lirë
dashuria
në lirikat e konaku tim
madhështia ka hyrë
dhe që nga ajo ditë
në krah zemre
është mbjellë me dritë
KËNGA E ZGJIMIT TIM
Kemi mësuar për dhimbjen
që mbeti pas ndarjes
në festën e luleve
kemi mësuar për kohën
dhe krismat
për kullat dhe zjarret
kemi mësuar për lindjet
e lindjeve
që ruajnë agimet e diellit
në sy dhe zemër
oh për gjakun e dritës
për këngën e zgjimit tim
KËNGË NË VETE
Kohë shqetësimi
kaltri e qiellit
nganjëherë rigon
vështrim
lag edhe vargun
në zgjim
përmbrenda nata
më vjen
e në shpirt
ty të kam
gjumë nuk kam
në sy
me ty këndoj
dhe vuaj
pjesë e zemrës jam
të iku rinia
dikush tha në shpat
e di na pret bardhësia
mua dhe ty në një fat
QIELL DHE DIELL
Në valët e qëndresës
në gjethet e zemrës
bardhësi bore
poeti i frymëzuar
është det i thellë
i mbushur prore
me ndjenja dashurie
jeton dhe digjet
në çdo varg
është qiell dhe diell
ardhmërie që sheh afër
dhe larg
NË QIELL
E DIELL BETOHET
Poeti vargun e ka margaritar
në vargje gjen pushim
në krahët e shqiponjave
merr frymë i mbushur galdim
çdo varg i poetit është ar
në qiell e diell betohet
prej artit kurrë s'ka të ndarë
edhe atëherë kur shqetësohet
çdo fjalë dhe shkronjë e tij
është metaforë e kulluar
në zemër ka prush dritë e zjarr
në rrugën e bardhë me diell të shtruar
PËR TY
Për ty kam shumë
vargje dhe dashuri
po e përsëris
për ty kam folje
të ëmbla
në udhëtimet e zanoreve
dhe të bashkëtingëlloreve
deri te zemra jote
kulla ime
të pres në heshtje
në veten time
dashuria ime
______
Ky cikël poetik është i shkëputur nga libri: "KRYEFJALË E DRITËS"
në kullën
e shpirtit tim
je dritë drite
je zog zogu
ëndërr e gjatë
me shqiponjë zemre
që rigon për Ribashkim
NË KRAH ZEMRE
Krenaria
frymëmarrje ballëndritur
mburrja
buzëqeshje e lirë
dashuria
në lirikat e konaku tim
madhështia ka hyrë
dhe që nga ajo ditë
në krah zemre
është mbjellë me dritë
KËNGA E ZGJIMIT TIM
Kemi mësuar për dhimbjen
që mbeti pas ndarjes
në festën e luleve
kemi mësuar për kohën
dhe krismat
për kullat dhe zjarret
kemi mësuar për lindjet
e lindjeve
që ruajnë agimet e diellit
në sy dhe zemër
oh për gjakun e dritës
për këngën e zgjimit tim
KËNGË NË VETE
Kohë shqetësimi
kaltri e qiellit
nganjëherë rigon
vështrim
lag edhe vargun
në zgjim
përmbrenda nata
më vjen
e në shpirt
ty të kam
gjumë nuk kam
në sy
me ty këndoj
dhe vuaj
pjesë e zemrës jam
të iku rinia
dikush tha në shpat
e di na pret bardhësia
mua dhe ty në një fat
QIELL DHE DIELL
Në valët e qëndresës
në gjethet e zemrës
bardhësi bore
poeti i frymëzuar
është det i thellë
i mbushur prore
me ndjenja dashurie
jeton dhe digjet
në çdo varg
është qiell dhe diell
ardhmërie që sheh afër
dhe larg
NË QIELL
E DIELL BETOHET
Poeti vargun e ka margaritar
në vargje gjen pushim
në krahët e shqiponjave
merr frymë i mbushur galdim
çdo varg i poetit është ar
në qiell e diell betohet
prej artit kurrë s'ka të ndarë
edhe atëherë kur shqetësohet
çdo fjalë dhe shkronjë e tij
është metaforë e kulluar
në zemër ka prush dritë e zjarr
në rrugën e bardhë me diell të shtruar
PËR TY
Për ty kam shumë
vargje dhe dashuri
po e përsëris
për ty kam folje
të ëmbla
në udhëtimet e zanoreve
dhe të bashkëtingëlloreve
deri te zemra jote
kulla ime
të pres në heshtje
në veten time
dashuria ime
______
Ky cikël poetik është i shkëputur nga libri: "KRYEFJALË E DRITËS"
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen