Samstag, 21. März 2015

Haxhi Muhaxheri: E MAGJISHMJA POEZI



E MAGJISHMJA POEZI

Dritën ia vodha diellit
Hënës bukurinë

Fillikat i vetëm
Vrapova planeteve
E luftë ju shpalla Perëndive

Tevona
Për vrimë të gjilpërës
E kalova detin

Linda e vdiqa
Disa herë për Ty

Po prapë e virgjër mbete
E loze me mua
Si me një fëmijë

Ti e dashura ime
E magjishmja poezi

21. 03. 2015

Mittwoch, 18. März 2015

Bexhet Asani - Funksioni i gjuhës në shoqëri

      Gjuha siç pohojnë studiuesit zë fill që në shoqëritë e para primitive. Ajo u vu në funksion të klaneve të ndryshme shoqërore. Gjuha ka ndihmuar dhe ndihmonë në zhvillimin e mëtejmë të shoqërisë. Gjuha vihet në funksion të shkencës, të teknikës, të teknologjisë, të kulturës etj. Pa u marrë vesh midis tyre me anë të gjuhës, njer[zit nuk mund të shkëmbenin dhe as nuk mund të shkëmbejnë mendimet dhe përvojat midis tyre. Gjithashtu pa gjuhën e folur (më vonë do të lind nevoja edhe për gjuhën e shkruar), njerëzit nuk do të mund t’ u linin dhe as nuk do të mund t’ u lënë trashëgim brezave të ardhshëm përvojën dhe përparimet e tyre.
     Pa gjuhën e folur apo të shkruar nuk mund të mendohet zhvillimi dhe përparimi i pandërprerë i shoqërisë njerëzore dhe të gjithë popujve në përgjithësi. Me zhvillimin e shoqërisë njerëzore lindi nevoja edhe për zhvillimin e gjuhës. Popuj të ndryshëm krijuan  alfabete të ndryshme. Alfabete këto të cilat do të vihen në funksion të gjuhëve të atyre popujve që i krijuan. Pellazgët ndër të parët krijuan alfabetin e tyre, më vonë ilirët dhe etruskët përpunuan me pak ndryshime alfabetin pellazg, kështu vepruan edhe popujt e tjerë si grekët e vjetër, romakët etj. Me krijimin e shkronjave u zhvillua letërsia.
       Me formimin e shteteve  të pavarura u krijuan kushte për formimin e institucioneve të ndryshme shtetërore. Gjuha tani duhet të vihet në funksion të këtyre institucioneve. Kështu me shpalljen e pavarësisë së shtetit shqiptar, u hapën shkolla, u formua ushtria, u formua policia, u formua administrata etj. Gjuha shqipe filloi me të madhe të përpunohet, tani në kushte më të favorshme sesa në kushtet e robërisë, nga studiuesit shqiptarë dhe të huaj. Gjuha shqipe tani është gjuhë e shkollës, gjuhë e ushtrisë dhe policisë, gjuhë e administratës. Lindi nevoja për të krijuar neologjizma, për të huazuar fjalë nga gjuhët e huaja, kryesisht fjalë nga fusha e teknikës dhe e teknologjisë. U bënë përpjekje të mëdha për standardizimin e gjuhës shqipe. Të gjitha këto përpjekje plot e përplotë mund e sakrifica u kurorëzuan me sukses në Kongresin Historik të Drejtshkrimit më 1972 në Tiranë.
            Më vonë u krijuan teatro amatore e profesioniste, kështu do të lind gjuha kinetike (gjuha e gjesteve). Gjuha kinetike më së shumti përdoret në teatër, gjatë shfaqjes në skenë të dramës, tragjedisë, komedisë dhe recitaleve të ndryshme.
           Ne si popull duhet të krenohemi sepse kemi një alfabet dhe një gjuhë letrare. Kur jemi te gjuha letrare vlen të ngre një problem i cili problem më së shumti i mundon nxënësit,studentët, mësuesit, intelektualët etj. Gjuha zhvillohet dhe me zhvillimin e saj , ajo pëson ndryshime. Problemi që dua të vë në dukje në këtë punim të shkurtër është problemi i futjes së fjalëve të huaja tekniko-teknologjike dhe fjalë të tjera të panevojshme për shqipen tonë të cilat po ia zënë frymën, po e ngulfatin gjuhën tonë të shenjtë, e cila padyshim është njëra ndër gjuhët më të pasura në botë. Nuk jam kundër huazimeve, jam kundër huazimeve të panevojshme që kanë hyrë në gjuhë tonë, disa fjalë me vetëdije e disa pavetëdije. Gjuhëtarët duhet ta bëjnë punën e tyre. Problemet e vogla siç na dalin kohët e fundit duhet menjëherë t’i eliminojnë. Në Fjalorin e Gjuhës së sotme shqipe e kemi fjalën Evropë, me daljen e monedhës në qarkullim, si do të duhet që ta shqiptojmë ? Ja probleme të tilla duhet të zgjidhen sa më shpejtë që në të ardhmen të mos ketë vend për manipulime të panevojshme nga disa pseudogjuhëtarë.
         Gjuhët siç kanë lindur edhe mund të vdesin, mund të zhduken. Ashtu siç kanë vdekur në të kaluarën disa gjuhë si: latinishtja, greqishtja e vjetër, sanskritishtja etj., edhe sot apo në të ardhmen mund të vdesin gjuhët. Sot është edhe më lehtë që të zhduken gjuhët e popujve të vegjël sesa në të kaluarën. Për zhdukjen e gjuhëve mund të ndikojnë: radioja, televizioni, interneti etj. Të gjitha këto e përshpejtojnë zhdukjen e gjuhëve. Një gjuhë mund të zhduket, kur arrinë kulmin e lulëzimit të saj siç ndodhi me latinishten. Globalizimi, fatkeqësisht, në një të ardhme të afërt do të gllabërojë gjuhët e popujve të vegjël, ishalla shqipja jonë hyjnore nuk do të bëjë pjesë në këtë grup të gjuhëve!

Sonntag, 15. März 2015

Për gjuhën shqipe, ilirishten...

Nga albanologu amerikan i ''Harvardit'', ERIC HAMP

Tani mund ta besojmë historinë e gjuhës shqipe në lidhje me ilirishten, duke e vendosur atë në aspektin indoevropian, në kuadër të grupit veriperëndimor. Kjo deklaratë e bërë nga albanologu amerikan, Eric Hamp, në kuadër të konferencës së organizuar nga Qendra e Studimeve Albanologjike, është shoqëruar për herë të parë dhe me etimologjinë e disa fjalëve krahasuese.

Realisht ky ka qenë lajmi më i fundit edhe për vetë shkencën tonë gjuhësore, ku studiuesit shqiptarë të sotëm janë gjendur përballë kësaj befasie, duke e vendosur padyshim në ato fenomene që me plot gojën mund të quhen risi, edhe në këtë rast për shkencën tonë gjuhësore. Duhet shënuar se për profesor Hamp është një nënvizim i veçantë, se ka në natyrën e punës së tij - mendimin që është vazhdimisht në zhvillim.


E nis leksionin me një nderim të albanologut Holger Pedersen, e më pas thotë… “Imagjinoni: Danimarka, një vend që në tërësinë e vet numëron më pak banorë se Chicagoja, i ka dhënë shqipes dhe rolit të saj të pakrahasueshëm në familjen indo-europiane nëntë gjuhëtarë të kalibrit ndërkombëtar”. Hamp i quan të nëntë- “Great Danes”, duke nisur me Rasmus Rask-un, zbuluesin e vërtetë të ligjit të Grimit, që ky i fundit vetëm se e publikoi para Raskut danez. U tërheq vëmendjen gjuhëtarëve historikë shqiptarë që “gjithnjë i referohen Pedersenit duke e cituar gabim sikur të kish thënë se kishte dy dhe jo tre laterale (bashkëtingëllore anësore) në indoeuropianishte…kam frikë se nuk e lexojnë Pedersenin në origjinal…thjesht i referohen njëri pas tjetrit gabimit që ka bërë i pari i atyre që e kanë cituar…”- shton pastaj. “Po nuk dua të bëj listën me emra…s’ka rëndësi”- thotë pastaj. Pastaj nis e lidh logjikisht tezën e tij duke sjellë shembuj nga fjalë të mbledhura në 80 fshatrat arvanitas të Beotisë, ku ka bërë ekspedita gjuhësore në vitet 50-60. Mban mend e përmend çdonjërin fshat, bashkë me moshat dhe karakteristikat e folësve që ka intervistuar…me një shqiptim perfekt të të folmeve, e me një keqardhje prej ati që humb bijtë e vet, madje edhe më shumë, kur thotë…”Në vitet 50-60 ishin 570 ngulime të shqipes në Greqi…I kam numëruar një nga një…veç nuk pata kohë fizike të regjistroja më shumë se 80 ngulime”…dhe fytyra i pritet e duket pezmi i tij i thellë… “tani thuajse kanë vdekur të gjithë…folësit që intervistova unë ishin në të gjashtëdhjetat. Duhet të kenë vdekur, megjithëse prapë mund të gjenden folës të mbijetuar.” Politika i intereson pak. Se si e pse janë zhdukur kaq ‘me nxitim’ arvanitasit e Greqisë, se ç’rol kanë politikat greke në këtë, nuk është puna e tij…Veç gjuha i intereson…ajo e gjalla. Dhe lehtësisht, sikur t’i referohej rrugës që bën çdo mëngjes nga shtrati tek tavolina e punës, vizaton në ajër me gisht hartat e udhëve nga fshati në fshat në ndjekje të fjalës shqip, prej shkrepave të malësive greke, malazeze, atyre dalmate, serbe, kosovare e maqedonase, duke mbyllur rrethin brenda Ballkanit. Po kështu bën me fshatrat e tjerë të shqipes arbëreshe në Itali, i vizaton në ajër, duke shmangur male e lumenj që i kanë zënë dikur rrugën, por që i ka shmangur, sepse përtej e priste fjala.


Cilësitë e metodës shkencore të Hampit? -Empirik, rigoroz në ligjësitë e fonetikës dhe gramatikës historike, i përpiktë në imtësi dhe i palodhur në kërkim të konfirmimit pa fund të çdo zbulimi në kuadrin e gjerë gjuhësor, i paepur e konsistent, me integritet shkencor të palakueshëm. Kur Hampi flet, të krijohet ideja se jeton në gjithëkohë e gjithëhapësirë, të duket vetja i përjetshëm. Nis me një formë foljore të fshatrave arbëreshë Cerzeto e Vaccarizzo Albanese, që jehohet nga arvanitika e fshatit Mandres dhe Magoula, dhe krejt natyrshëm dhe logjikshëm kalon në format e hetitishtes, anatolishtes, e mesapishtes. Nuk ka kufij mes vdekjes dhe jetës në gjuhë apo shoqëri për Hampin. E gjitha është komunikim njerëzor i pandërprerë, domethënë gjuhë e përdorur dhe gradualisht e ndryshuar, e gjitha është vazhdimësi. Dhe ndoshta veç sipas kësaj filozofie, rindërtimi i miliona fijeve të shkëputura mes mëmës indo-evropiane e gjuhëve bija do ishte i mundur. Dhe kur ka përfunduar së përshkruari në detaj rrjetin fantastik që lidh Lindjen me Perëndimin, dhjetëra gjuhë të vdekura me ato që sot lulëzojnë apo po humbasin, kombe folësish miq e armiq, Hampi thotë: “Albanian is a personal love of mine. Albanian is the pinion on which Balkan linguistics all rests. Albanian is what is the fundament of Balkan Sprachbund.” (Shqipja është dashuri personale e imja. Është strumbullari rreth së cilës sillet gjithë gjuhësia ballkanike. Është themeli i sprachbundit ballkanik). E pastaj shton se “Sllavishtja e vjetër dhe gjuhët balltike—edhe lituanezët do binin dakord, u pëlqen apo jo—janë si binjakë. Por këta binjakë nuk do mund të rrinin bashkë pa trinjakun e tyre, shqipen.”


Ahhh…shënimet komplekse, të mbishtresuara, të kapërthyera e të ndërlidhura me shenja fonetike, simbole komplekse, shigjeta e paranteza dyshimesh interesante të Hampit, janë një tjetër mesele shumë e veçantë…E kam provuar kur doja t’i botoja një artikull mbi numërorët themelorë në gjuhët indoeuropiane…sa djersë e mund për t’i deshifruar e riprodhuar elektronikisht dorëshkrimet e tij, tamam ashtu siç i donte i pakomprometueshmi Hamp…ahhh “hundorësia e asaj zanoreje është ndryshe në atë fshat dalmat, dhe kjo lloj “ë-je” është rreth 1/10 e sekondës më e gjatë se ajo e shembullit të mëparshëm, dhe këto ndryshime duhen dëshmuar saktësisht në simbolet fonetike, përndryshe nuk bëjmë shkencë por mashtrojmë”…E pastaj, kur i kërkova të më jepte në bibliografi të shkrimit që kish përgatitur, burimin bibliografik për Buzukun, Matrangën, Bogdanin dhe Kristoforidhin, ca i fyer e ca i irrituar më tha: “Këto nuk duhet të jepen në bibliografi. Çdo shqiptar, edhe po ta zgjosh nga gjumi, duhet ta dijë këtë informacion. Do ishte e tepërt të shkruheshin.”… Por do duhet një tjetër shkrim për këto.


Albanologu 88-vjeçar, që ka kryer studimet e Harvardit, duke mbrojtur disertacionin e tij për të folmen e arbëreshëve të Vakaricës, që mbetet edhe sot studimi më i gjerë përshkrues fonetik, qysh prej ’54-ës, merr pjesë në këtë konferencë, duke prezantuar veprën e tij më të fundit “Studime krahasuese për shqipen”, botuar nga Akademia e Shkencave në Prishtinë. Ky botim voluminoz ka hyrë në Bibliotekën e Qendrës së Studimeve Albanologjike, redaktuar dhe përgatitur nga studiuesi Rexhep Ismajli, njëkohësisht dhe përkthyesi i veprës së bashku me emra të tjerë akademikësh, pjesëmarrës në përkthim. Ndërsa vetë Hamp i munduar nga pleqëria, por jo nga fenomeni i një albanologu që për gjysmë shekulli nuk rresht së nxjerri nga ilirishtja fjalë krahasuese që e çojnë në bllokun e gjuhëve të vjetra ilire, ku hyn dhe mesapishtja. Kjo është teza e tij, që siç duket bashkë me jetën e këtij albanisti amerikan, do të mbyllë edhe kapitullin e debateve mbi shqipen. Ndërsa ai po i afrohet gjithnjë e më shumë rrënjës, duke zbuluar përditë fjalë si befasia që na dha dje Hamp, ku studiuesi Rexhep Ismajli tregon dimensionin e një etimologu të klasit ekstra në botë.
Profesor Eric Hamp edhe një herë sot iu kthye çështjes së gjuhës shqipe, natyrisht nga pozita e një indoevropianisti duke e vendosur atë në aspektin indoevropian, në kuadër të grupit veriperëndimor të gjuhëve indoevropiane, në aspektin ballkanik pastaj, pak më vonë, janë faza më të vona këto, në lidhje me ilirishten dhe me bllokun e gjuhëve të vjetra ilire ku hyn dhe mesapishtja.


Për prejardhjen e shqipes nga ilirishtja ka shumë. Ka një histori prej shekullit XVIII nga Johan Lehman Tunman dhe pastaj në botën e sotme, pas Çabejt kemi Cimochowski dhe autoritete të tjera, të gjithë këta që janë marrë me albanologjinë në një farë mënyre janë në këto rrjedha të të menduarit. Profesor Hamp ka këtë avantazh se depërton shumë më thellë në interpretimet paraindoevropiane dhe të gjitha këto lidhje i bën bashkë.


Ka shkruar rreth 4000 artikuj shkencorë gjatë jetës së vet.Ajo që i intereson ende më shumë se gjithçka është gjurmimi i dialekteve maleve e fshatrave mes të folmeve arbëreshe e arvanitase, e pastaj kthimi nëpër salla leksionesh ku e ftojnë papushim, duke derdhur me një përpikmëri detaji gati monstruoze, thesin e tij të pafund të dijes. Njohuritë e tij në dialektetet e humbura të Europës që rrallë i interesojnë kujt, si në shqipet e ndryshme, gjuhët e vdekura ose gati të vdekura mes skocezëve, galëve, e bretonëve, dhe bukuria në lidhjen që Hamp u bën dialekteve të gjalla me dhjetëra gjuhë të vdekura dhjetëra mijëra vjet të shkuara, por që ai i njeh dhe përdor lehtësisht, janë mahnitëse.

_________________
Përgatiti për Revisten elektronike "AlbPlanet": Sylejman Aliu, shkrimtar

Samstag, 7. März 2015

Mikel Gojani - 7 Marsi

DITA E KUJTESËS SË RRUGËTIMIT TË ARSIMIT SHQIP

Nga Mikel GOJANI

7 - Marsi është ditë e shënuar në rrugëtimin historic të arsimit tonë kombëtar. Prandaj, kur ëshënojmë këtë ditë të shenjtë, ngjallim nderimin dhe respktin për të gjithë ata mësues të cilët që nga kohërat e hershme happen shkollat shqipe duke ruajtur nga një altar në shërbim të popullit dhe të atdheut, si dhe për të gjithë pishtarët e arsimit që në dekadat e fundit të shekullit XX me punën e tyre sublime ruajtën frymën kombëtare të arsimit shqip.

Duke përkujtuar e kremtuar këtë përvejtor të Shkollës së Parë Shqipe, ne hedhim vështrimin në vitet e largëta të vitit 1887, kujtojmë me pietet ata atdhetarë e trima,që me mençuri e guzim hapën shkollën e parë shqipe;kujtojmë mendimtarët e shquar të Rilindjes Kombëtare Shqiptare. Arritjet për shkollën shqipe dhe gjuhën amtare kanë qenë rezultat i përpjekjeve dhe sakrificave të jashtëzakonshme të përbashkëta të patirotëve tanë të kohës dhe të organizatave dhe klubeve atdhetare në trojet tona etnike dhe jashtë.Pa shkuar më larg.këto kërkesa i gjejmë të sintetisuara me Programin e Lishjes Shqiptare të Prizrenit (1878) dhe programet organizative të mëvonshme. Fakti është se shkollashqipe gjeti shumicën e librave të nevojshme për arsim e dituri,gjë që tregon që kjo nukishte gjë e rastit.Ky zhvillim shtroi përzgjidhje dhe një numër detyrash, siç ishin organizimi më i mirë i arsimit dhe i lëvizjes kombëtare, përpunimi i një program të përbashkët kombëtare.

Përpjekjet për të sublimuar themelimin e shkollës shqipe asnjëherë nukkanë munguar. Është e kuptueshme se në rrethanat politike – shoqërore shqiptare të gjysmës së dytë XIX ishin mjaft të vështirësuara.Mirëpo,hapja eshkollave shqipe u kuptua si domosdoshmëri e pashmangshme dhe e menjëhershme e kohës.Veprimtaria e madhe kombëtare dhe atdhetare, e cila merrte përmsa shtrirjeje më të gjerë dhe përmbajtjesore. Në vazhdën e punës pararëndëseu kurorëzua me sukses më 7 Mars të vitit 1887.Duke hapur shkollën shqipe në Korçë, një arritje të madhe historike të arsimit dhe cultures sonë kombëtare,Pandeli Sotirit të Madh i kishte takuar nderi të ishte mësues i parë i saj.

Shkolla e Korçës përpos tjerash pati rëndësinë e vet themelore,sepse ishte një shkollëme baza kombëtare, puna dhe program i së cilës mbështetej në metodologjinë laike.
Çështjen e arsimit dfhe të shkollimit shqip rilindësit tanë e kishinnndër detyrat priorioritare drejt rrugës së emancipimit dhe çlirimit kombëtar. Në këtë drejtim kontribut të jashtëzakonshëm kanë dhënë shumë pishtarë të shquar të arsimit tonës,si Naukm Veçilharxhi,Shtjefën Gjeçovi, Gjera e Sevasti Qiriazi,Hoxha Thasini, Naime Sami Frashëri, e shumë të tjerë.

Shkolla shqipe në Kosovë gjatë rrugëtimit të vet kishte një rrugë të sakirficës,një rrugë të përgjakur.Në vitin 1991 regjimi serb përdori të gjithë metodat e errëta mbi shkollën shqipe,ku përpos tjerash helmonte nxënësit,ndërpreu financimin e mësuesve, mbylli shkollat me dhunë, largoi mësuesit dhe nxënësit nga objektet e tyre shkollore.


Edhe përkundër të gjithë asaj trysnie, shkolla shqipe mbijetojë këtë katrahurë.

Urojmë që tash në liri shkolla jonë shqipe të marrë rrugën e mbarë drejt reformave dhe progresit me pretendime të që të nxë trended e një arsimi bashkëkohor sipas parimeve moderne europiane.

Sonntag, 1. März 2015

Një liber studimor që solli risi

Nga Dan KOSUMI

  • ‘’Kritika Letrare’’, Libri studimor që solli risi, promovohet në Prishtinë

Një ngjarje e madhe e librit dhe studimeve letrare u konsiderua promovimi i librit studimor të poetes, shkrimtares, kritikes e publicistes, Majlinda Nana Rama.

Instituti Albanologjik i Prishtinës do të ishte tempulli që mirëpriti këtë autore të talentuar, e cila i ka kapërcyer me sukses, guxim dhe seriozitet të gjitha gjinitë e krijimit letrar.


Të pranishëm në këtë aktivitet të mezipritur, ishte pothuaj gjithë elita krijuese e studiuese e Prishtinës, si Akademik Ali Aliu, studiuesi nga Tirana Behar Gjoka, studiuesit Mirvete Dreshaj Baliu, Shefkije Islamaj, Bajram Kosumi, Begzad Baliu, Sali Bytyqi, Mevlyde Mezini Saraçi, Agim Gjakova, Merxhan Avdyli, Hysni Ndreu, Dan Ibrahimi etj.




Hysen Matoshi, drejtori i Institutit Albanologjik të Prishtinës u shpreh se ndihej i lumtur që në këtë promovim vinte një libër me vlera të mirëfillta krijuese e studimore, nga një femër e suksesshme.

‘’Unë ndihem i lumtur që sot kemi mes nesh një femër të guximshme, të suksesshme dhe të plotësuar. Është nder që të promovojmë në Institutin Albanologjik të Prishtinës, një vepër me vlera të mirëfillta krijuese dhe serioze në shkencat e letërsisë’’, ka vijuar mes të tjerash Matoshi. 

Në fjalën e tij akademiku Ali Aliu do të vlerësonte librin me kritika letrare, ndërsa u shpreh se gjithë krijimtaria e Majlindës ka sjell një korpus të qartë mbi fizionominë krijuese të kësaj autoreje shqiptare që ka hyrë me seriozitet në të gjitha sferat letrare.



‘’Majlindën e njoha për herë të parë në Panairin e Librit në Fier, ku ajo ishte vetë organizatore e drejtuese. Aty mora edhe romanin e saj ‘’Perandorët’’, të cilin kur e lexova, kuptova se nuk kisha të bëja vetëm me një organizatore të mirë, por edhe me një romanciere shumë të mirë dhe më së tepërmi të guximshme. Kjo më bëri që t’i kërkoja Majlindës krijime të tjera, në poezi dhe prozë dhe të gjitha këto lexime më sollën të qartë Majlindën si krijuese, shumë e re në moshë, por me një talent të rrallë. Më pas, dorëshkrimi i saj me studime e kritika, më befasoi për mirë dhe sinqerisht e parashoh të ardhmen letrare të kësaj autoreje. Një krijuese që gjendet mirë në të gjitha gjinitë. Për këta krijues ka nevojë letërsia shqipe’’, - ka thënë Aliu gjatë promovimit në Prishtinë.

Behar Gjoka, një ndër studiuesit e njohur në Tiranë, u shpreh se Majlinda është padyshim autorja më në zë e letërsisë shqipe, e cila ka një të trajektore të qartë e të sigurtë në letërsinë shqipe.

‘’Majlinda është sot një zë serioz në letërsinë shqipe dhe kjo falë punës së saj dhe dëshmive krijuese. Në librin Kritika Letrare, autorja ka ditur të bëjë hulumtime të thella në autorë të ndryshëm, duke na sjell një qasje krejtësisht të vecantë, gjë që e ka bërë librin të jetë ndryshe nga librat e tjerë të ngjashëm të kësaj fushe. Ajo nuk i qëndron besnike vetëm fjalës akademike e shkencore, por bën interpretime krejtësisht njerëzore. Ka ditur të kalojë në kohë nga njëra epokë në tjetrën, duke studiuar rryma e letërsi, por edhe autorë të ndryshëm, duke zgjeruar gamën e studimit në libër’’, ka thënë Gjoka.



Po ashtu, Mirvete Dreshaj, u shpreh se Majlinda ka sjell një libër origjinal përsa i përket këndvështrimit të saj.
‘’E kam lexuar librin dhe e di që çdo libër ka dy krijues: autorin dhe lexuesin. Tek Majlinda gjeta shumë më shumë se kaq. Prandaj veprës së saj i jam qasur nga një kënd i tretë, i cili nuk ka të bëjë as me përmasën popullarizuese, as me prirjen shkencore të saj, por prej kureshtjes së leximit të një vepre me studime, ese, kritika letrare, të cilat ishin persiatje të karakterit vëzhgues dhe thellësisht hulumtues’’, ka thënë Dreshaj.

Gjatë aktivitetit folën edhe Mevlyde Mezini Saraçi e Fatmir Halimi të cilët vlerësuan lart veprën e Shkrimtares dhe studiueses Rama.
Në vlerësim të veprës dhe kontributit të saj në letërsi , Lidhja e Shkrimtarëve “Naim Frashëri” Fushë Kosovë, i dorëzoi autores çmimin e lartë ‘’Naim Frashëri’’ me motivacionin : ‘’Për erën e re që ka sjell në letërsinë shqipe dhe stilin krejtësisht origjinal në fushën e krijimit dhe studimit’’.

Ndërkohë, piktori i ri, Ardriti i kish përgatitur një portret shkrimtares, surprizë që i solli emocione këtij aktiviteti që u moderua nga poeti Dan Kosumi.

Majlinda Nana Rama u lind në Tepelenë, ku mori edhe mësimet e para dhe të mesme. Ajo ka kryer dy fakultete, atë për Albanologji dhe për Marrëdhënie Ndërkombëtare. Ka përfunduar studimet Master për Shkenca Politike ndërsa ka nisur studimet për të mbrojtur disertacionin e Doktoratës Shkencore.
Ajo është fituese e disa çmimeve kombëtare dhe ndërkombëtare, ndërsa ka një biografi të pasur, si dhe një bibliografi të larmishme.