Samstag, 21. Januar 2017

Këndellja folklorike e shqiptarëve

Petrit Kuçana
Nga Petrit Kuçana

U këndellën edhe njëherë shqiptarët në këtë fillim viti, krejt si i dehuri që u gjend para tre fakteve (gati) të pabesueshme dhe këtë këndellje s’mund ta bënte askush më mirë se Beogradi. Nëse muri në Mitrovicë u “end” ditën e natën muri dhe u prit ndonjë deklaratë nga Brukseli apo ndërkombëtarët, arrestimi i Haredinajt i shkundi shqiptarët, edhe ata që besonin se Serbia tashmë ishte evropianizuar dhe ishte partnere e paqes dhe se dialogu Prishtine-Beograd kishte  bërë mrekullinë e madhe. Mbase ka qenë tronditës ai treni i famshëm  “Kosova është Serbi” made in Rusia, i kuruar deri në detaj, që shkoqiti ca të vërteta t mëdha të fshehura nën petkun e përgjumjes shqiptare. 

 Në të vërtete deklaratat për luftë të Beogradit, ndotën edhe kostumet e mirëmbajtura prej kaq vitesh të kozmopolitëve të Prishtinës e Tiranës, që u gjenden krejt gafil në këtë situatë dhe mbase u duhet pak kohë për të fshirë avujt e marrëdhënieve “asnjëherë më të mira shqiptaro- serbe” në syzet e tyre.  Zhvillimet e fundit duket sikur përkojnë qartas me një shabllon të tipit “s’keni parë gjë akoma” që nis me “paralajmërimin e fundit” të Beogradit, që na qenkërka provokuar rëndë. 
 Treni nuk u fut në Mitrovicë dhe kaq mjaftoi që të thyheshin statuset e rrjeteve sociale, me foto e video nga më të paparat, e madje majde deri tek këngë e ahengje që i marrin të keqen çdo folkloristi. Me tone të papara lavdërohen politikanë e pushtetarë, nga Prishtina në Tiranë, e për të vijuar me luftën nëpër deklarata se kush foli më bukur, se kush ia përplasi në fytyrë serbëve më bukur.

Një këndellje tipike turbofolk shqiptare ndërkohë që duket e pamundur të kuptojmë dështimin  tonë total si faktor. E ndërmend na vjen ndonjë deklaratë e ndonjë diplomati se shqiptarët po i humbin miqtë... Andej nga Tirana i kemi kryer të gjitha “obligimet kombëtare”, por thjesht të zënë me ca punëra dekriminalizimi për ca tipa që na u gjenden në parlament, që na paskërkan qenë të përfshirë në veprimtari të pahijshme, e lajmet që mbizotërojnë janë për ca tipa të tjerë që paskan bërë para të madhe. 

Kemi bërë plot dy mbledhje të përbashkëta të dy qeverive shqiptare në Prizren dhe Tiranë dhe kemi publikuar foto fantastike të tyre, kanë thyer rrjetet sociale, që mu në Beograd u kemi thënë serbëve se Kosova është e pavarur, se sa herë e lyp nevoja qëndisim deklarata të papara, duke çuar peshë zemrat e shqiptarëve.
  
Nuk na bën shumë përshtypje ndonjë deklaratë e dhomave të tregtisë së Shqipërisë dhe Kosovës se produktet serbe po pushtojnë tregun shqiptar, dhe s’na bën fare përshtypje edhe ndonjë lajm për kapjen e mallrave kontrabandë mes dy shteteve tona.  Është kaq normale që në një ditë të dëgjosh një lajm se një banor i rrethit të kufirit është kapur me rreth dy kuintalë mollë kontrabandë që e çonte drejt Kosovës, ndërkohë që në Korçë fshatarët në mënyrë demostrative i hedhin mollët në përrua pasi nuk ka treg për to. 

Platformë për bashkim ekonomik, për integrim tregu nuk e kemi bërë, se mallrat serbe janë të lira, se bash në krye të punëve i kemi ata që përfitojnë më së shumti nga kjo tregti dhe s’ka si të ndodhë ndryshe, vetëm të pajtohemi shifrat marramendëse të tregtisë shqiptaro-serbe, e pasi të konsumojmë mallrat serbe, që kanë mbushur tregun shqiptar o burra, kush bën statusin apo deklaratën më të bukur kundër tyre.
   
Por ama kombëtar jemi. Në tërë këto vite ne kemi bërë abetaren e përbashkët të unifikuar dhe as që na shkon ndërmend qoftë edhe të pyesim të parët e bajraqeve tona, për rezultatet konkrete të marrëveshjeve të nënshkruara mes dy qeverive shqiptare. Se mos guxon kush të jetë skeptik, pasi tani që po vendoset taksa e Rrugës së Kombit (vetëm) 10 euro, punët do i kemi më mirë dhe se nuk shqetësohemi shumë se mund të gjejmë ndonjë arritje që është për t’u shënuar thuasje në asnjë fushë të jetës, të paktën në ato fusha ku qeveritë vendosin.  Nuk e vëmë ujin në zjarr dhe as nuk befasohemi kur tentojmë të këndellemi se nuk ka një fushë jetësore ku bashkëpunohet, qoftë edhe në art, kulturë se në ekonomi s’bëhet fjalë, se nuk kemi mundur të hartojmë qoftë edhe një strategji, për “përafrim” madje gati-gati desh krijuam edhe kombin kosovar...

Të përhumbur u gjendem edhe kur bie fjala “humbëm” mikun më të madh në BE, Britaninë e Madhe dhe dështuam qartësisht në rrugën e integrimit drejt Evropës, dukë ndërtuar “shtetet që nuk duam” më të korruptuarat, më të varfrat. Nuk mundëm të shfrytëzojmë mbështetjen e pakufishme të botës, madje u harruam dhe nuk po dimë të gjendemi në situatat e reja të krijuara, duke vazhduar vetëshkatërrimin, ndërkohë që Serbia gati gati po kërkon haptas Veriun e Mitrovicës. Çfarë u bë me Preshevën? Nejse nga andej kemi foto të bukura të kryeministrit, dhe derisa të zbrazen ato troje shqiptare, nuk do të dale “ndonjë lajm” prej andej. Modeli kroat mbetet i paadoptueshëm, pasi na duhen ato fotot me kryeministrin e Serbisë... 

U arrestua Ramushi dhe mbahet në Francë, e shpërthyen demonstratat shqiptare anë e mbanë botës ku ka mërgimtarë e shumë pak dihet për lobingje të njëmendta, aq më tepër në këto kohë kur më shumë se kurrë do të na duhen miqtë, sërish, edhe ata që kishim, edhe ata që mbase në këto kohë i harruam, apo nuk u kujdesëm që të zhvillojmë ato strategjitë e domosdoshme që në momentet dhe çastet qiellore, kur e gjithë bota ishte me ne. Diplomacia jonë vazhdon të perceptohet si punësim zakonisht i të afërmve të pushtetarëve.  Njohjet e reja të Kosovës?! Mund të ketë edhe të tilla. Thjesht shqiptarët vazhdojnë të mbesin më të varfrit e Evropës me klasat politike më të pasura, qoftë edhe nga tregtia me serbët dhe Serbinë, me dy akademi shkencash dhe pa asnjë platformë, me rininë e papunë që largohet dhe pa asnjë projekt , pa asnjë sinergji ndërshqiptare, (përveç projektit të madh të taksës së Rrugës së Kombit) dhe sinergjinë fejsbukiane, ndonjë kënge patriotike e ndonjë simboli kombëtar që sjell përgjumje derisa Serbia na rizgjon, na këndell e duket se këso rastesh do të kemi shumë.

E kur Serbia të na këndellë sërish mbase do të jemi vonë, për gjithçka, në gjithçka...

Montag, 2. Januar 2017

Nehat Jahiu - Lufta e vitit 2001 në Maqedoni dhe harresa poltike

Pas një shkrimi që bëra para ca ditësh vendosa që ti them edhe sot disa fjalë , sepse e kam për obligim si qytetar dhe si shqiptar të them edhe njëherë mendimin tim  rreth një çështje të rëndësishme që fare nuk po përmendet gjat bisedimeve të liderëve të partive poltike shqiptare qoftë këtu në Maqedoni, por edhe në takimet që kishin në Tiranë me kryeministrin shqiptar z. Edi Rama. Dua të dija a thua nuk e dinë apo nuk po duan të dinë ose kanë harruar tani dhe fare nuk po e përmendin dhe nuk prezentojnë në tryezën e bisedimeve çështjen e pazgjidhur të veteranëve, invalidve dhe të familjeve të  Dëshmorëve të Kombit të luftës së vitit 2001. Është për tu habitur se si mu këta njerëz të cilët qe 15 vite me radhë gjatë zgjedhjeve parlamentare dhe ato lokale i marrin votat në emër të këtyre njerëzve dhe mu në emër të gjakut të tyre kanë zënë pozicione të larta dhe shijojnë të mirat e pushtet për vete dhe familjet e tyre. Si mund ti harrojnë dhe të shkelin mbi djersën dhe gjakun e bijave dhe bijve më të dashur të popullit dhe mos të bisedojnë dhe mos të përpilojnë një pikë të veçantë dheta fusin në platformën e tyre të përbashkët për të ia prezentuar partive politike maqedonase  dhe kjo pikë të jetë ndër pikat më kyçe që do të vendoset në këtë platformë të përbashkët ku do të jenë edhe shumë pika tjera të cilat do të jenë si pika kushtëzimi për tu future partitë politike në negociata me njërën nga partitë politike për ta formuar qeverinë e re.  Tani  gjat kësaj kohe pas përfundimit të zgjedhjeve parlamentare kemi pas rast të dëgjojmë dhe të lexojmë  disa pika të përpiluara nga partitë tona politike shqiptare dhe ku do të pajtohen të gjithë që të jenë të unifikuara  me një platformë të përbashkët  me të cilën do të futen në negociata me partite politike maqedonase dhe  kjo platformë do të jetë si platformë kushtëzimi që ajo parti e pales tjetër e cila do të jetë e gatshme ti pranoj të gjitha pikat e kësaj platforme , atëherë partite shqiptare do të vendosin të futen në qeveri, ndërsa nëse nuk janë të gatshme asnjëra nga partitë politike për ti pranuar këto pika, atëherë mos të futet asnjëra nga partitë poltike  shqiptare në qeveri.
      Unë besoj se kjo pikë, pra rregullimi me ligjit të statusit  të veteranve, invalidve dhe familjeve të dëshmorëve të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare  duhet të jetë më prioritare nga të gjitha pikat tjera dhe si pikë e parë dhe më e rëndësishmja duhet të jetë e vendosur në tryezën e bisedimeve qoftë mes palëve shqiptare dhe asaj me të cilën parti maqedonase që do të vendosin të bashkëqeverisin në këtë mandat të qeverisë e cila pritet së shpejti të formohet. Kisha dashur të dija se a është përmendur ndonjëherë kjo pikë pas përfundimit të zgjedhjeve parlemtare apo fare nuk është përmendur dhe ndoshta është hudhur në harresë, sepse tani zgjedhjet kanë kaluar dhe statusi i këtyre njerëzve më të merituar duhet të përmendet vetëm gjatë zgjedhjeve që në emrin e tyre ti mbledhin votat për tu ulur si depute në  kulltuqet e parlamentit, ministrive, ambasadave, drejtori ve dhe shumë e shumë posteve tjera  që do jenë joshëse për interese personale. Edhe njëherë po e potencoj duke mos dashur të zgjas më shumë se nga pikat kryesore që do të vendosen në platformën e përbashkët të partive politike të cilën do ua prezentojnë dhe që do jenë si kusht për pjesmarrje në qeveri si pikë e vacant në këtë platformë duhet të jetë edhe rregullimi me ligj dhe zgjidhja e çështjes së statusit të veteranve , invalidve dhe familjeve të dëshmorëve të vitit 2001. Me keqardhje do e them se këtë çështje pos liderve dhe strukturave partiake shqiptare që përfaqësohen me deputetë në parlament deri më sot pas përfundimit të zgjedhjeve nuk kam mundur ta dëgjoj dhe të lexoj as nga analistë të shumtë që kemi pasur rastin ti shohim dhe dëgjojmë nëpër media elektronike në debate, por edhe të lexojmë ndonjë artikull edhe në media të shkruara. Kjo është me keqardhje dhe shumë e dhembshme që mos të përmendën njerëzit më të merituar dhe të sacrificës dhe moszgjidhja e statusit të tyre deri më tani siç është rregulluar me ligj statusi i palës tjetër e ne tani edhe heshtim duke mos reaguar te partitë politike shqiptare duke ua thënë në sy se nëse nuk futet si një pikë e veçantë dhe nuk bisedohet edhe për zgjdhjen e kategorisë së këtyre njerëzve me një ligj të posaçëm dhe të marrë fund njëherë e përgjithmonë zgjidhja e statusit të tyre, atëherë besoj se nuk ia vlenë fare te futen shqiptarët në qeveri, sepse do jetë turp i turpit. Në fund do ti kisha bërë kërkesë tek krerët e partive poltike që në bisedimet e radhës të gjitha partite politike të jenë të një zërit që pikën për zgjidhjen e statusit të veteranve, invalidve dhe familje të deshmorëve ta fusin në platformën e përbashkët të tyre dhe të ia afrojnë sëbashku me pikat tjera palës maqedonase me të cilat do të të negocohet për formimin e qeverisë së re. Njëherit edhe të gjithë analistët, opionistët, shoqatat e dalur nga lufta e vitit 2001, intelektualët , ish ushtarët e Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare pamarrë parasysh se cilit subjektëpoltik i takojnë të reagojnë unnanimikisht që kjo pikë të futet në platformën e partive poltike shqiptare dhe pa këtë pike mos të futen fare në bisedime me dy partite maqedonase për formimin e qeverisë se ardhme.