Mimoza Rexhvelaj - Dy Poezi

Mimoza Rexhvelaj

Më duhet pak kohë

U lodha nga sulmet e përditëshme,
Kështjellën e zemrës tënde për ta pushtuar,
Tash jam në mëdyshje se prej kah
Duhet të sulmoj, që të mos
ndihesh i lënduar .

Provoj të hyj nga sytë Vezuvi,
thua ti, u zgjua...
Provoj të hyj nga buzët Etna,
thua ti, ç'punë ke me mua?!

 Të hysh nga porta e trurit tënd
Në se i pamundur, është mision i vështirë,
Se ka raste që mendjen nuk e gjen aty
 E ti mbetesh kacavarë në rrëpirë.

Nga t'ja nis demonët i pyes !
Me hungurima hienash ato po pllasin:
Të gjitha rrugët a nuk të çojnë në Romë?
Të gjitha shtigjet a nuk dijnë të flasin ?

Tek sa rri në vetminë në një stol Të vjetër sa ...
nga uljet e sakmnorëve
Pres me gjasa të të më vijë
Titaniku i mbajtur me amanetet e dasmorëve .

Ti e di, në detin tënd të mbytem s'dua
Se notin e di , e di të shkoj larg
Ndofta dhe atje ku patat e egra
Digjen nga shendi i të qenit në varg .

 Po kaq, ti e di se shijen e kripur
 Hiç për zemër shenjtërisht nuk e kam ,
 Të gjej pak kohę për t'i dhënë teposhtë
 Lotit nën qerpik, e bindur jam .




Kjo jam unë

Janë vogëlsitë e mëdha
Që rrugët m'i zgjerojnë pa limit....

 Besoni a jo, është në gjykimin tuaj
 Njerzit që i dua pa frikë.

Fati më ka dhënë një shigjetë
Drejt kupës së qiellës ta flatroj...

Gjumin e rehatshëm të një nate vere

Me gdhëndjen e një poezie e ndërroj.