 |
| Ali Podrimja |
OKTAPODËT
Përballem përditë me pushtetin e liliputëve
Or e çast që vazhdojnë të përmuten
Përulem para fotografive të miqve të zhdukur
Të cilët zbehen çdo ditë nga turpi
U lë shëndenë dhe më dalin para ish-luftëtarët
Sytë ç’m’i shpojnë me gishtërinjë të ngritur kah i Madhi
Por unë i gjori ç’të bëj kur nuk kam forcë
T’i bie tavolinës së presidentit të humbur në luks
Në Kullë të Sylejman Vokshit kyçem dhe vështroj
Përmes frëngjive
Kah lëviz paria me syze të zeza e tek pështyjnë në fytyrat
E vegjëlisë nga autot luksoze
Tek vërtiten oktapodët gëllabërues largohem i rebeluar
Qelben të pabesët dhe vërej se dita do zbardhë
sa të kalojë dimri i luleborëve
Të zhdukurit e mi do zbresin nga fotografitë e zverdhura
që trishtojnë atDheun tim
(Dardani, 10 Shkurt 2010)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen