Kadri Mehmeti ka lindur në fshatin Mikushnicë të Skenderajt, më 14.07.1994.Ka mbaruar shkollën fillore dhe te mesmen. Studimet i ka filluar me 2012 ne Prishtinë, fakulteti Filologjisë, Dega Letërsi Shqipe, ku aktualisht është në vitin e fundit të studimeve. Po ashtu është student në degën e Psikologjisë, Fakulteti Filozofik. Ka filluar të shkruajë në moshën 13 vjeçare. Librin e parë me pozi e botoi në vitin 2016, pas fitimit të konkursit letrar "Jeronim De Rada" në Ferizaj, i cili titullohet "Pritje".
Poezi nga autori Kadri Mehmeti
Shoku
Do ditë të bardha i kam n'mendje,
tue e ndjekë fillin e ditëve të kërkueme,
e dikur mbasi kaloi vjeshta
kam shtegtue e nëpër lisa
kam za shok ,
e me vete tu thanë
nder bjeshkë të randa
kam qindrue .
E gjithmonë jam takue me nji lis, i kam thane,
shok i dashtun me prit .
Peri
Ne zallishten e prroit të vjetër kundruall te djeshmës se hareshme,
një përcjellëse zakonesh të vjetra,
me tuniken e ngjitur sipër reje
tund sirenat nga radiostacioni,
krokatet profani i plagjiosur
hedh perden e vobektesisë
mbi zhguna,
një qilim dredhur në enë druri
levaret në vijat e përdredhura të një furke,
poshtë,atje,me larg sikur leviz pakohësia
e nëpër këtë gjë që s'është as fluturonjëse ,mikluese
pikluese terratiset e guximshme ne shpejtesinë e dy vijave harbonjëse,
nën fuqinë e dy gomave fshirëse,
në syzet e xhamosura nga asfalti kalon përmes zmaltit pabesia ,
si diçka që përbihet pa u verejtur
nxehur në vlugun e felterës
e mbushur në një qese plastike një raft i tërë në kutia
livoriset ,në helamtisjen e një letre prej celule,
rrafshohet i tëri në majet e thengjillta,
një përshendetje e ngrohtë nga gjithësia
që ngrohet ecur me sytë lodronjëse
nje grua me parukë që shpesh ndërrohet në fytyra,
timonet e bartur me duart nëpër sfera
disa fëmijë poshtë rrugës ngrehin lemshin
që edhe e kanë nënë edhe grua të tyre .
Heqama
Ndonjëherë ndjenjat shtrydhen,
pjeshkët çelin trëndafile,
jeshilja e kafenjtë e hajthme përtypet,
dëborërat veshin xhinse të shkurtra,
kurora e maleve shpotitëse pluhrohet,
nektar i thekshëm rozë në një
film të metrazhit të shkurtër
pranverëzat pudrosen,
bletëza zë krahë pyjet e mështeknës,
në një Meridiano shtrigat plotësohen kukulla,
dhe unë mbes duke kafshuar gjëra të ftofta,
heqamë e avullt e gojëzave të njelmeta,
e proshkët gjeturia,erëra e qepeve fanitet nga liturgjia
dhëmbëzohet,eglendiset e pafajshme nëpër trotuar verbëria
një tuhaf si unë kafshon lodra ,
ndjenja ,kofshë të forta tendosen ,gjindosen,
mavijosen ,ambalazh nëpër shporta ,
të mblidhen ngadalë pemët e lira
kallajisura në të florinjta
pikasen,hakërrohen gozhdohen në arkivole
zberthyeshëm arnohet fije e fildishtë bastardohet
molepset e zgjebosur angështia
kungohet gjithë padituria
që s'fundi gjithçka është e neveritshme .
Unë jam ënderrimtar
Nuk me duheshin fjalët,
nuk me duheshin letrat për t'me ndëgjuar të tjerët
ritualin e përmortëshem të spektatorëve të vdekur .
S'më duhej njeri t'me thotë se ç'po thoja,
në psheretitje,pëshpëritje të nuhas shijen e fjalimeve oratorike në skena .
Kështu s'me duhet t'me duan ,edhe pas një marrëveshjeje mirëkuptimi ,
edhe ashtu askush s'është i përshtatshem për përjetësime,
secili do gjejë një çast 'të do përgjithmonë dhe humb përgjithmonë'
për të mos e harruar mendjen ënderrimtarit ,
atij qe jeton blerimeve të pakrehura në oborre të kuqerremta ,kur Dielli bie
kah tendat e begatshme ,udhëtimeve në karvane me qiell tregtie,
pyllëzon rëra t'mëdha shkretetire ,
renditë kilometra ,analizon harta që s'gjenden në globe ,
për ti mos i zënë besë atij që do plotninë e kuptimit të rinjohjes
që kur të tjerët s'e dashurojnë i dashuron
e kur ia kthejnë i dashuron por s'ua kthen
sepse përseri do i dashuron do ngris tempuj kushtrimi
dhe se dijnë dhe s'marrin vesh kur harrojnë
për ti mos i harruar mendjen atij që përgjon
që vnon në skenë gjithçka që si pershtatet rregullit
që mbrehë shtiza brenda një akti solemn
per ta katandisur neverinë në kuptim për nderrimin,
pamundesinë e mundesive
kujisjen e qenit endacak
Ketrit te palodhur në gështenja,shkarravitës pëlhure,
raftesh me libra mbushur plot
maces që përgjon fshehurazi
një varrmihës që gropon një gjë që u dashurua kohë me parë
në metim për habi nga kundrimi i veshtrimit të dallimit
nga ënderrimi që s'është shikimi
por verimi i syve me mpikset gjakut se gjuetia me ngec mbrapa
nga ajo që shkruaj ende ska vlerë për tu thënë .
Droja
Ka buze te medha,kosherë e brishte bletesh
miza mbushese çorapesh
shishe vaj ulliri ,lekure e rrezatuar
theposen pergjate nga bliri
shkallezohet biberoni ne piper i mbushur
llastiket regjen me shufer
nen hijen prehet kau
gjindoset briri prej fyelli
raft i zbrazet librash ne syte e mavijosur
ne dhembë te shkumbezuar
nje sofer plot kripe buke
molleza te daluna ,menge te shpervjeluna
rrotullon grepat levizes
me guret perndjelles
hobe hobetare
ne ankthe qe kujisin
fluska qe ngacmohen
gojeza te shpushpurisura
ne kembeza thatanike
Altoparlantet s'ndalen
ne derëzat e Gramafoneve
nje polen i fabrikuar
i gajaset dhomezez se mjegullt
ne gjirin e porteve shorti i agsholit shkermoqet
'Prika'festival i zakonshem nusesh
me gulçon valsin e ures .
Harku
Aroma jote po me sjellë shumë dhimbje,
lekurë e rreshkur e kapur per një fije,
pejsazh i ngrysur ,gjarper me
zile
druvar kasollje ,ti,marangoz pishe
kopshtar i fismë ,harketar rrufeje
flokegjatë ,kreshperimesh gjer në ije
nga gjunjet e poshtë se mas dot veten
ju puthi buzët ,asgjë s'del nyje
shigetat drejtuese nga unë s'terhiqen ,
flasin një kumt të dale feje
mengji e hershme e një fisi
në perin e një rruze harrimi
krahrorit tim po i vije fundi
një fletë e nxirë ,mendje thengjilli
thelloj karremin , nxjerri gjuhën
e vë si purtekë atje diku larg fushës
dhe mblidhen nën freskinë e lisit gjithë të vdekurit
ma mekojnë syrin me
gji zane
protesojnë ,e rrejshme ,demokracia
ma hijeshojnë emrin dhe unë përpij peshtymen o
ua vë flakën dhe s'ndjen në to pulitjen
e tjerrë në furkë krizantemin
që si përket askujt pos buzeve tmia.
Anatema
Gjithëherë due të shkruej nji varg të hedhun ,në nji bark
të plasun ,
për nji humnerë të rrjedhun
si një barkë e rrasun ,
që është e pavjelun.
Labirinthi
Me kurthuan !Dhe kurthen per kurthen time ,
me gjahun qe ndjek gjahun per gjahun tim ,
me copëtuan per te copëtuar eshtrat e copëtuar ,
hijet e ndjekura per te ndjekur ,
ato ne vrapim me ndjekin mue
tue i ndjek shtigjet ,e shtigjet tu e ndjek gjahun
gjahun e lodhur per te copëtuar eshtrat e gjahut
qe ngadale pushon mbi mue e une pushoj mbi shtigjet .
Une i kerkoj ,aty me kerkojne nder shtigje ,
deget e plasura tlisit tim te mire
me ben hije ,e lisi ndjek hije
ndersa une ndjek hijen e lisit ,
per gjahun tim,me gjahun qe ndjek gjahun per gjahun tim
eshtrat e copetuar me copetuan per te copetuar
kurthen time per te kurthuar kurthen time te re
qe me kurthoi kembet dhe fytin tim .
Askush s'ndjen dhimbje
Për pritjen e gjatë ,që lëshoj përdhe ,
tunel i krijuar nga turma !
Gota e mbushur ,dhe muzgu .
E lart ngjitën për kupën që rrëzoj edhe dje .
Bordel i blinduar për hurma .
Xhepi i zbrazur .Nj' ag i ri .
Dikush duhet te dijë se ç'bëri prifti .
Ku marangozi gdhend dru .
Pijaniku koven ,përralla .
Askush s'bluhet, e di ç'është mishi,
mbi kokën sipër , një hu.
Merre përpara
këtë gjë.
Pamje
Drita po avitet në fron ,
kur nuk i kemi bërë asgjë ,
thurë lavdin e trimerisë,nder sytë dhe zemrat tona ,
sytë kalimtarë vëzhgojnë njëmijë pamje drite ,
e ërrësojnë dritën e verbër dhe verberinë nder sy ,
si ato bjeshkë që na pëlcasin nga soditja ,
dhe veshtrimi që duartroket
vizëllimen në dejt e mufatun të syve ,
që ngopen vazhdimisht me gogësimen e sofrës se mbushur
në rrjedhen e hinkës
pafuqinë e zemrës për të bërë zhurmë .
Kohë e kurdisur
Tërë ditën pres ta pastroj këmishën ,
dhe tërë ditën pushoj me mendimin se gjithçka ka mbaruar .
Në fund kam mbetur vetëm unë ,
këmisha dhe rrobat e palara,
që me ngulin sytë pa i nda .
Pres rrobat e gruas së zhveshur ,pret vetë rroba e kurdisur për mua ,
për mua ka qenë e lehtë edhe e kundërta .
Vetëm se diçka e fshehur afër trupit më pret ,
dhe mi ngulë sytë sikur vuan për mua .
Tash,komodina e fshehur ,dhe buza e muzgut ,
shumë afër ,mbrëmje,mengjes.
Si mund të quhet gjithë kjo ?
Një peshore syri ,zemër e ndarë n'dysh ,
ku në botë ekzistojnë gjëra të kyqura ,
për ti kurdisur në çdo kohë .
Ngjalë deti
N'ërresirë darka me gjak e shtruar ,
që të flet djep i gjumit të ngjyrës së kashtës ,
dhe pritet zjarri me zhurma t'mesditës
vij si kalorës eremit e rënkoj pranë lumit
shtratit që dergjet ti jap frymë .
Po stufë metalike e djegur s'ndizet ,
e shpatet të përziera me stuhi ,
frymen e nxitjes se ndezjen e lumit se gjej ,
e si përbindësh me ajrin shtrihu,
ke parë vello e saj noton përmbi.
Do të thahesh që në shtrat të hudhen,
duart ti zgjidhesh me valën,
se je pellg lumi.
Asgjë s'do jetë në dritë,
kur vala që të lemon,
ishte ngjalë deti.
Ndijimi
Prapë me tingullin që u shua në mbrëmje ,
u zgjua në mengjes tingulli i erës dhe ndjeu
deri kur fluturojnë dallendyshet me krahë ere ,
humbje e trup i vyshkur që ndjen vetën përseri.
More trupin e vyshkur në njëmijë trupa ,
ktheve përkujtimin e prekjes se indit të ri ,
ndëgjon skenën dhe zhurmën dhe klithmen e brendshme pa faj ,
sa bertet me iluzione se lidh dot gjuhën .
Këmbën e varur në mur dhe dorën poshtë ,
eshtrat e përkulur në pikën e takimit hapjes së plagës ,
në ujëvaren që buron edhe loti i parë edhe shiu rigon ,
aty ku shumë barka erdhën e u zhyten në ty ,
dërrasa në ujëvarë dhe pupla zogjësh ,
të lulet atje një shegë u mboll
dhe një zog jeton në krahët e erës .
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen