Gjëma e grave të dhunuara
Ne të dhunuarat e Luftës së fundit
Nuk jemi gra që ndërruam shtratin,
Për një copë turp të skalitur në ballë.
Guri i dashurisë sonë peshon aq rëndë
Sa nuk lëviz në zemër. Po
Ai u thye copë-copë kur zbarkuan
Vrasësist e qakërdisur para këmbëve tona -
Të lidhura.
Dikush u vra pa e kaluar lumin
Dikush me fëmijën e shtrënguar për gjoksi
Duke ndjerë ndër dënesje-
Përqfimin e fundit.
E neve, oh, neve-o
Si nuk na mori plumbi?!
Ne u vramë në shpirt dhe aty,
Aty mbajmë vdekjen -
Si guvë me grykë të mbyllur.
Ne gratë e dhunuara në Luftën e fundit
Nuk kërkojmë më shumë se dashuri.
Vetëm ne e dimë çka është e shkreta
Për shpirtin e plandosur nga plagët dhe tash,
Ajo na mungon.
Mjafton të vijë pas shpinës sonë
Vetëm një gisht tregues dhe vrasja
Si refren i trishtë na shiton.
Nëse doni ta shihni vetëm për një çast lirinë
Si Kështjellë,
Ju lutemi, vini vesh në themelet e saj,
Aty ku u murosën klithjet tona -
Si trupi i Rozafës.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen