Mittwoch, 22. Juni 2016

Nebih Bunjaku - Nëntë poezi

Nebih Bunjaku

MILLI IM ËSHTË SHQIPËRIA

Shpatës së Skënderbeut në Vjenë

Jam e vjetër me shumë vlerë
emrin tash e kam Pranverë

n’luft’ra t’ashp’ra ndër beteja
ndriçoj natën si rrufeja

kurrë s’luftova për muze
veç për diell e Mëmëdhe

në baltë kurrë s’e lashë Hirësinë
Flamuri ilir t’valojë n’çdo stinë

mua s’më ha asnjë limë
jam relikt për historinë

kur Naimi më puthi në Vjenë
në sy i pashë Skënderbenë

më ndryshk malli në mërgim
n’Bulevarde s’gjej ngushëllim

tash pesë shekuj n’dhe të huaj
të gjitha ëndrrat i shoh n’Krujë

kur Mëmëdheu t’ketë nevojë
jam e gatshme t’i bëj rojë

ëndrra ime është Iliria
milli im është Shpipëria




SHTËPIA E LIDHJES


N’Prizren n’zemër Shqipërie
Besa dha Besën n’Kuvend
në Sofër t’madhe historie
do të vdesim për këtë vend

në Prizren u lidhën Zemarat
u mboll fara e Pavarësisë
në Histori u gdhendën Emrat
në ngjizje gjaku të Lirisë

Sylejman Vokshi Ymer Prizreni
Abdyl Frashëri e Mic Sokoli
Krenaria e mbarë këtij populli
në Kuvend me Një Gojë foli

ligjërojnë fjalë Perëndie
ky Atdhe gjithmonë ka Zot
Besa e Besës lidhet nyje
n’vend të bukës hamë barot

në gurë themeli u vu besa
armaturë e ardhmërisë
n’Shtëpi t’Lidhjes u shpall Fejesa
midis vdekjes dhe Lirisë

n’Prizren perëndoi hëna
lindi Dielli në Prizren
n’kaptyll djepi bekoi Nëna
me gjak mbrone Ju këtë vend




LOTI I SHPIRTIT, ÇAMËRI

Loti i shpirtit, Çamëri
Lumë i dëbuar nga shtrati
kush t’i ngatërroi ëndrrat
djalli a lugati

Çamëri, Ti Lot i lotit
kur do më shërohesh
Perlë n’kujtimet tona
kurrë nuk do harrohesh

Çamëri, Ti Lot i lotit
mërguar në Atdhe
n’Mallin tënd do kthehesh
-në Çamërinë e Re




TRENI I DHIMBJES

Një tren më i zi se futa
binarëve jashtë kohës
kudo barte dhimbje
netëve me plot stuhi

sa i përgjakur ky tren
me pleq gra e fëmijë
nxitonte drejt Bllacës
nga ferri në ferr
nëpër ëndrra mesjete
pa shofer pa kondukter 
ngarkuar me dhimbje
i verbër dhe pa orar
netëve nxinte natën
pa itinerar




TESTAMENTI I LOTIT


Në natën bizantine pa hënë
Ne jemi plaga më e re
e Gjergj Elez Alisë
se hijet korb të zeza
na rrëmbyen
në prag të Shtëpisë
na ka mbetur vetëm shpirti
midis robërisë dhe Lirisë
midis Jetës dhe vdekjes

sot imazhi ynë
varur grilave të Kuvendit
është odisejada jonë!

Testamenti i Lotit
në Flakën e qiririt jeton
lagur nga shiu ngrirë
nga acari i dimirt 
lëbyrur nga dielli

le të ndizen Qirinjtë
që të ngrohet shpirti ynë
në Dritën e Lirisë

në Pentagramin e Mallit
edhe zemra ka dhimbje
nga ëndrrat e trishta
për eshtrat e humbur

në Ritualin e Pritjes
nuk duam të jemi
mjet kusuritjes
në sofrën e djallit

Liria nuk bën tregti
as me hijen tonë
as me vetveten
as me robërinë

Ne nuk jemi arna leckash
për thasë lypësarësh
tryezave bixhozxhinjsh

Ne jemi Ajka e kombit 
bazamant në Flakën e Lirisë
të humbur janë ata
që ende kusuriten me djallin
për tokat tona të shenjta




PORT DASHURIE

Unë jam port i çdo dashurie 
ku mund të ndalet çdo anije 
e ngarkuar me intimitete 
n’ujëra t’ëmbla dhe në dete

për ty jam shumë kureshtar 
mezi pres të ankorohesh 
n’shpirtin tim lësho spirancën 
të pushosh të relaksohesh

valët e zemrës m ‘i trazon 
në çdo stinë unë ty të pres 
nëse s’ndalesh më kalon 
për një puthje do të vdes

mos e ngit flamurin e bardhë 
oqeaneve me shumë stuhi 
ditë e natë jam sogjetar 
do t’shpëtoj me dashuri




PËR DASHNI S’KA SEMAFOR

Për dashni s’ka semafor 
mall që vjen si meteor 
n’dritë në tërr nuk njeh ngjyra 
më e bujshme se vetë natyra

nuk njeh moshë as entitet 
çdo harlisje i ka lezet 
është ilaç melhem për plagë 
midis zemre vulë e vragë

flet pa tinguj flet pa fjalë 
gjuha e saj sublime e rrallë 
herë si rreze herë si hije 
ndjenjë hyjnore – perëndie




NË TAKIM TË PARË

Në takim të parë 
lirshëm flet belbëzimi 
fjalëve u dridhen buzët 
buzëve vetë guximi

syve plot kureshtje 
u dridhet shikimi 
nga buzëqeshja e parë 
me lule gjelbërimi

duart e flakëruara 
kudo hulumtojnë 
gishtat ndezur flakë 
ëmbël ledhatojnë

femrave buzëqeshjet 
këmbëve u drimen leqet 
gjatë puthjeve të zjarrta
edhe burrave musteqet




PLAZHIT TË ZEMRËS

Plazhit të zemrës sime 
shtrihu gjer e gjatë 
çokollatë e thekur 
hahesh ditë e natë

nëpër viset e tua 
kur shtruhesh në plazh 
notoj pa pushuar 
nëpër çdo masazh

sapo del nga deti 
gjelbëron në sytë e mi 
peng ëndrrat e tua 
mbushur dashuri

me buzëqeshje në buzë 
shpirtin plot magji 
më shpërfaqesh zemër 
thellë nëpër vetmi

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen