Nehat Jahiu - Cikël poetik

DUARTROKITJE

Duartrokitje, piskamë…

të gjithë ngriten në këmbë,

kur në foltore del Delia

gëzohet cjapi edhe dhia.

Ngrihet pluhuri në tavan

kur diskuton Delija  i madh,

edhe maçorri e ngrit bishtin

kur ai na e lëviz gishtin.

Qetësia na e kaplon sallën

kur Delija na e merr fjalën,

kur na ha, ha mish e lakra

ec e ndalja të shkretat pallavra.

BISHTI T’U NGRI

Seç na u dogj e na u shkri

kur n`pjergull shihte rrushin e zi,

seç digjej t`ngjitet n`majë lart

rrushin donte për ta kapë.

Ah, rrush, i ëmbël, rrush i zi

seç më dogje, seç m’ke shkri

seç më fute thellë n’mulli

rrushi më doli i thartë-bishti m’u ngri.

VAJ MEDET

Vaj medet,vaj medet,

o, i shkreti, ti milet

duke pritur ditë e natë

nga, Mafuzi dioplomat.

Vaj medet, o ti  milet

prite me muaj e vjet,

politikani ishte në sëkëlldi

me ujkun kish lidhë krushqi.

Vaj, vaj medet

o, urti, ti milet,

ti Mafuzin e kishe djalë

por, ai ishte bukëshkalë.

TË VARROSËN

Ata që të ngritën n’majë mali

sot të varrosën ty për së gjalli,

deri dje ty  të kishin” perëndi”

sot ta fusin kokën thellë në hi.

Dikur  para teje jepnin, betimin

se ti ua kishe dhënë premtimin,

të prisnin gjithmonë para dere

i kishe klysh, s`bënin potere.

Ata që s`mund të pritnin ulur

sot për ty na ngritën shumë pluhur,

ngritën pluhur e na bënë zhurmë

jo si dje me lavde, por me shkumë.

PA YNDYRË

Si maçok seç të shikon në sy

në sahan diçka don për të lëpi,

herë në një vend, herë në tjetër

s,e harron  zakonin e vjeter.

Me puthadorësh futet në skuta

si qenin kur e kaplon zhuga ,

afrohet dalngadalë pranë sahanit

si nuse,përkulje i bënë të madhit.

Nuk ke në trup  një pikë yndyrë

fytyra e yte si e rrojtarit pasqyrë ,

si dhelpëra vjedh me sy prej vrimës

tek sahani na vjedh hirrën e gjizës.

Edhe në sahan ty po të pështyjnë

ti turravrap vrapon prap për të lëpijë,

turp nuk ke patur njeherë në jetë

të dekoruam sahanlëpirës me fletë.

SHET GOGLA PËR DUSHK

Në tubime na del e pëllet

dardha t`kalbura na shet,

vetëm blej e sa mund shit

vetëm për një okë drith.

Hipur lart diku në kodrinë

çirret si ndonjë shtrigë,

luftojnë me pushkë e topa

ne thonë jemi “Mic Sokola”.

Kënga e tij  na është e vjetër

shpesh përsëritet në letër,

fjalët e tij janë top e pushkë

shet vetëm gogla për dushk.

NUK FLE LUMI

Nuk fle lumi

nuk fle deti

nuk na flika deputeti

për të mirë t’elektoratit

bëke kënaqësinë e rehatit

rrogë e majme

dhe ryshfete

besa-besën

një për djalin

dy për mbesën

tre për shefin

dhjetë për vete!

tungjatjeta, zoti Mete!...

ME KREDI E PA KREDI

Me kredi e pa kredi

ngritnin vila dhe shtëpi,

se kishin hyrë në parti

ngritnin pallate me shumë kate

u pjell pula vezë flori.

Blenin takëme e vetura

blenin pata, gjela, pula,

(Deri dje me gishta i fshinin qyrrat)

po kishin miq në qeveri,

i blenin të gjitha me kredi

jo për mua e për ty

sepse s`ishin në parti,

ne rronim me gjizë e turshi.

SEÇ U ÇMENDËN

Seç u çmendën edhe breshkat

pemëve seç na u ranë gjethët,

na dridhen hardhucat në vrimë

na dalin jasht  të gjithë minjtë.

Kanë hapur veshë, dëgjojnë

sa munden, vetëm vallëzojnë,

u  çmendën nga këngë e bukur

kurrë s`kanë qenë më të lumtur.

Kur ia thonë, këngës disa këngëtarë

dredh maçoku mustaqet në një anë,

seç na çmendën burrat e gratë

kur na këndojnë hutat në fshat.