Mimoza Rexhvelaj: Cikël Poetik

KAM ME U NGJALL


Kam me u ngjall ,
E mos mu tutë nga bryma e parë.
Po ,po , kam me çel lulet ma të bukura se çdo stinë.
Kam me ngrit krytin
Mbi hava
deri sa rrezja shpirtin t'ma shkrin...
Kam me u dukt si dritë
Në mes t'natës ku ka veç errësin .
Jam lule janari!
Kam me lulu me lule t'kuqe e t'verdha
Me lule kam me lulu,
Bash si pranvera...
Ferrat në gjethe s'kanë me prek
Por kanë me lodhe sa rrugen me gjet . . .
Shtegun për me sjell , pranverë ...

NË ORBITËN QË VJEN

Gjethet e verdha
Janë trishtuar kur pikat e shiut
Deri në palcë patën shtrirë
Mbretërinë e tyre të lagët
Heshtjen ndërkohë e bëj zap
Me titrat e gjumit që dalin pahiri
Të përplasen me klithmat e mendimeve
Që memece janë e etje nuk kanë
Mgutem me arritë vaktin që humba
Të ec dua po a kam se ku të shkoj?
Në orbitën e të nesërmes nuk ka rrugë
Për mua. E ndofta për këtë shkak, nxitoj!


NA VRASIN PËR DITË NGA PAK

Na vrasin çdo ditë ngapak...
E vdesim çdo ditë n'prag të ndjesive
Që s'mundena me i nie ...
Na ,Tucalak...
Fëmijët e fati marruq
Kur i del huq...
hundën çon me prek havanTi zanë,
Ti hanë,
Ti nanë,
Lindur në kohë pa kohë,
e koha turravrap mundohet me t'zan...
Je fat i pashkruem në shtat t'dashnisë
yllsia e qiellës që ke n'shpirt
të mjafton me shnrit tanë marrinë e botës
Kur shkon për dreqEra qelbësinë,
Keq e ma keq !
Ti prap ringrrihesh si Veleçik
E i thu marrisë : s'di me u thy, kam lind çelik !

MBRETËRESHË PA MBRETËRI

StrukemGjeje ti se ku...Gjej strehë
nën gushën tënde
Ku rëndesa e akujve
pupël shkabe më duket.
Avujt e tejdukshëm
me ngrohtësi rëre
më ledhatojnë sedrën
E mbjellë me trëndafila.
Në altarin e shpirtit
këndoj këngë epesh të përgjakura,
pra të falem Mari
Unë mbretëresha e njëmendtë
Anipse pa mbretëri !

T’JU THEM DUA

Dua t’ju them...
Kam jetuar me fitilat e zemrës të ngulur në prush
Dhe atëherë kur emrin s’ma dinte askush!
Isha gjallë...
Me kokërrizat e trurit të tretura në vargje
Si toptha brumi të mbrujtur në magje!
Bëra detyrën që më takonte...
Nga një vrimë tinëz globin e tundova
Ndjeva fatin të më thosh se nuk gabova!
Ja ku jam...
Me kodet e durimit e të rezistencës
Më kufinjtë stinorë të ekzistencës!

PRES,PO A MUNDEM?

Pres diellin
Për ta mbajtur ngrohtë
Me flatra ta mbulojë
Cegmën e janarit.Pres ndjenjën
Ta kurdisë kitarën
E zemrës sime
Për të kërcyer hopth...
Pres të më ngulet në trup
Shigjeta e acartë
E këngës që belbëzon
Që i bën të kërcejnë bërcakët
Në Liqenin e Shkodrës.
Por me pritë, a mundem
Të bjerë borë mbi lulen e fundit?