Libri "Fshati i vrarë", një vepër me vlera
historike i autorëve Qemajl Krasniqi dhe Agron Limani
Doli në shtyp libri "Fshati i vrarë" me
bashkë-autorë Qemajl Krasniqi dhe Agron Limani. Libri u përurua me 11 dhjetor
2017 në Bibliotekën Kombëtare “Pjetër Bogdani”, në Prishtinë. Libri
me vlera historike sjell dëshmi dhe dokumenta për masakrën serbe në Krushë
të Vogël të komunës së Prizrenit. Libri është botuar nga shtëpia botuese
“Art Muza” dhe është shtypur në shtyprshkronjën “Xprint” në Prishtinë.
"Libri im më i ri është monografia “Fshati i
vrarë”, që është një përmbledhje faktesh dhe dëshmish të krimeve serbe në një
fshat të vogël të komunës së Prizrenit, në Krushë të Vogël. Libri është
përuruar më 11 dhjetor të këtij viti, që përkon me Ditën Botërore të të
Drejtave të Njeriut (10 dhjetor). Është një përmbledhje dëshmish e faktesh që i
mblodhëm me shumë durim së bashku me mikun tim Agron Limani, i cili është banor
i këtij fshati dhe disa nga ngjarjet i ka përjetuar edhe vetë,"
tha Qemajl Krasniqi.
Qemajl Krasniqi është fitues i konkursit letrar “Flaka
e Janarit” në Rahovec. Aktualisht po punon në një roman të ri, bazuar në
ngjarje të vërtetë dhe në një monografi për dëshmorin e kombit Nesimi
Elshani.
 |
| Qemajl Krasniqi dhe Agron Limani |
Intervistë me
bashkë-autorin
e librit "Fshati i Vrarë", z. Qemajl Krasniqi
Bisedoi:
Ermira BABAMUSTA
Për çfarë bën fjalë libri?
Qemajl Krasniqi: Në libër janë përfshirë pesëdhjetë
e një dëshmi të personave që kanë përjetuar tmerre të papërshkrueshme më 25 dhe
26 mars 1999 nga forcat e kombinuara serbe. Këta njerëz rrëfejnë përjetimet e
tyre dhe të familjarëve të tyre, pasi që serbët i ndanë burrat nga gratë, duke
i detyruar femrat dhe fëmijët që të largohen nga shtëpitë e tyre drejt
Shqipërisë, ndërsa meshkujt nga 12 vjeç e sipër i mbajtën peng. Nënat, gratë,
motrat dhe fëmijët e këtyre burrave pritën më kot për ditë e muaj me radhë që
të mësojnë diçka për fatin e më të dashurve të tyre, por pritjet e tyre qenë të
kota. Aktualisht rezultojnë të ekzekutuar në një shtëpi të vogël përdhese 112
meshkuj, gjashtëdhjetë e tetë prej të cilëve ende rezultojnë të zhdukur.
Rrëfimet janë autentike të gjashtë personave të mbijetuar nga kjo masakër dhe
të grave e fëmijëve që e panë me sytë e tyre këtë tmerr.
Çfarë mesazhi keni dashur të përcillni përmes tij?
Qemajl Kransiqi: Mesazhi i humanizmit dhe luftës për
mbijetësë e përshkojnë tërë librin. Jemi përpjekur që të tërheqim vëmendjen e
opinionit publik, vendor e ndërkombëtar, për të drejtën e që familjarët e
Krushës së Vogël kanë për të ditur për fatin e njerëzve të tyre të vrarë e të
zhdukur. Fatkeqësia qëndron në faktin se organet e hetuesisë janë marrë shumë
pak me këtë ngjarje tragjike, edhe pse gjashtë njerëz kanë arritur të dalin të
gjallë nga shtëpia që i qenë vënë flakët nga serbët lokal të këtij fshati.
Duket se përpjekjet e faktorit ndërkombëtar ishin fokusuar më shumë në pajtimin
ndërmjet palëve ndërluftuese dhe rikthimin e serbëve që kishin ikur nga aty pas
këtij krimi të tmerrshëm mbi bashkëfshtarët e tyre. Konsideruam se kjo është jo
humane dhe e padrejtë në raport me fatkeqësinë e krushjanëve, të cilët edhe sot
e kësaj dite vazhdojnë të vajtojnë fatin e më të dashurve. Libri është një
përpjekje për të tërhequr vëmendjen e organeve të drejtësisë dhe një kontribut
për historinë dhe të vërtetën e luftës në Kosovë.
Çfarë strukture ka libri?
Qemajl Krasniqi: Kemi renditur dëshmitë dhe
rrëfimet e atyre që panë e përjetuan shumë ngjarje brenda dy-tri ditësh. Po
ashtu janë përmbledhur edhe dëshmi konkrete të aktivitetit të serbëve lokal,
fotografi dhe fakte të tjera që kemi mundur të gjejmë. Pra, është një libër
dokumuentar me vlerë utilitare dhe historike.
Çfarë e ka frymëzuar këtë zhanër të librit?
Qemajl
Krasniqi: Deri sa libri sot po përjeton një krizë të thellë dhe lexuesit
janë orientuar drejt teknologjisë, që po zhvillohet hovshëm, krijimi i
letërsisë dokumentare mendoj se i shërben kujtesës kolektive, prandaj kemi
menduar se ky është një kontribut modest në këtë drejtim. Mund të duket se ky
është një zhanër i lehtë i krijimtarisë, por përballja me realitetin dhe
përshkrimi i përjetimeve të njerëzve, shpesh ka shkaktuar emocione të forta
teksa i regjistronim bisedat. Pastaj, renditja e fakteve dhe vijimi i një
kronoligjie të ngjarjeve, përbën sfidë në vete.
Cili është
botimi tjetër i rradhës? Na tregoni më tepër për veprat e tjerat letrare
tuajat.
Qemajl
Krasniqi: Në fakt ky është libri im i parë, por edhe në këtë rast unë jam
bashkautor me z. Limani. Deri më tani kam fituar tri herë konkursin letrar
“Flaka e Janarit”, aktivitet ky vjetor në komunën e Rahovecit, ku unë jetoj e
punoj. Kjo më ka dhënë kurajë që të provoj të shkruaj vepra më serioze.
Aktualisht kam një numër të konsiderueshëm të poezive, që mbase në një të
ardhme të afërt mund të shohin dritën e botimit, si dhe një roman bazuar në
ngjarje të vërtetë. Nuk mund të them me saktësi se kur do të arrij ta botoj,
por gjithsesi ka kohë që po merrem me këtë roman.
Njëkohësisht po punoj në një monografi për dëshmorin e
kombit Nesimi Elshani, i cili konisderohet si një ndër luftëtarët më të stoik
të çështjes shqiptare. Ai qe vrarë më 27 janar 1990 nga forcat serbe në fshatin
Brestoc, ndërsa jeta dhe vepra e tij janë trajtuar shumë pak, krahasuar me
përpjekjet e tij heroike për liri dhe bashkim. Planifikoj që libri ta shohë
dritën e botimit në pranverën e viti që vjen.
Cili është krijimi juaj i parë dhe çfarë moshe keni patur?
Qemajl Krasniqi: Kam qenë në klasën e gjashtë të shkollës fillore kur
e pata shkruar poezinë e parë dhe ajo poezi qe botuar në revistën letrare për
fëmijë që botohej në atë kohë në Kosovë. Ky ishte momenti kur letërsia u bë
fusha ime e preferuar dhe më pas i jam qasur studimit dhe leximit.
Kush ju mbështet shpirtërisht në krijimtarinë tuaj letrare dhe
publicistikë?
Qemajl Krasniqi: I jam përjetë mirënjohës djalit të xhaxhait tim Islam
Krasniqi, i cili më pati motivuar që të merrem me letërsi. Ai kishte qenë i
burgosur politik në fund të viteve ’70 dhe më pas kishte studiuar Gjuhë dhe
letërsi shqipe, por pa arritur të përfundojë studimet për shkak të etiketës
“nacionalist dhe irredentist shqiptar”, që i kishin vënë komunistët e asaj
kohe. Në luftën e fundit për çlirimin e Kosovës ai ra dëshmor dhe ai mbetet
motivi im për letërsinë. Besoj se në këtë mënyrë po e përmbush edhe një dëshirë
dhe obligim moral ndaj tij.
Cili libër/autor që keni lexuar ju ka tërhequr më shumë dhe pse?
Qemajl Krasniqi: “Martin Iden” nga Xhek London. Kam përshtypjen sikur
në këtë roman janë përmbledhur të gjitha veset dhe virtytet njerëzore, ngritjet
dhe rëniet e individit në shoqërinë e konsumit, ku vlerat humane llogariten me
para. Personazhi i librit e sfidon realitetin dhe në fund ngadhënjen
tragjikisht. Çfarë ironie?!
Çfarë pasione dhe qëllime të tjera keni në jetë?
Qemajl Krasniqi: Pasioni im mbetet libri – leximi dhe krijimtaria. Më
duket se asnjëherë nuk më mjafton koha për këto dy gjëra. Më duket sikur nuk do
të arrij asnjëherë të lexoj aq sa do të doja dhe aq më keq, nuk do të mund të
krijoj aq sa do të dëshiroja.
Çfarë temash ju interesojnë të trajtoni në shkrimet tuaja?
Qemajl Krasniqi: Temat e preferuara për mua janë ato tema që mund t’ju
shërbejnë njerëzve për të jetuar më njerëzishëm dhe më virtytshëm. Dëshiroj të
merrem me tema historike dhe me personazhe realë, duke synuar t’ju rrëfejmë
jetën e vështirë dhe të rrezikshme të shqiptarëve nën sllavët. Ishte një
histori tragjike që po vazhdon të prodhojë pasoja negative për krejt kombin
shqiptar dhe brezat e ardhshëm nuk duhet ta harrojnë të kaluarën dhe
sakrificat e mëdha që shqiptarët në ish-Jugosllavi kanë bërë.
Çfarë mendoni për letërsinë që krijohet sot?
Qemajl Krasniqi: Letërsia po përjeton fatin e njëjtë ashtu si edhe
shumë fusha jetësore. Kemi një vërshim të letërsisë të krijuar në shpejtësi,
respektivisht të portaleve informative, që nuk udhëhiqen nga parime e rregulla
të njohura tradicionalisht. Njerëzit siç duket preferojnë të lexojnë libra
xhepi dhe që nuk kërkojnë vëmendje të madhe për t’i kuptuar. Pra, libra të
thjeshtë dhe që ndërlidhen me politikën. Kjo për faktin se shumë njerëz e shohin
të ardhmen dhe rehatinë në politikë, apo dëshirojnë të përfitojnë nga politika.
Megjithatë, vazhdon krijimi i veprave të mira dhe që mund të nxisin dëshirën
për të lexuar e shkruar.
Si ka ndryshuar
stili i shkrimit tuaj gjatë viteve?
Qemajl Krasniqi: Nuk kam shumë për të thënë në këtë pyetje, por
nganjëherë ju hedh një sy krijimeve të mia të mëhershme dhe gjithnjë më duket
se nuk e kam bërë gjënë e duhur. Është kjo ndiesi që më bën të jem më i
kujdesshëm në synimet e mia jetësore rreth krijimtarisë letrare. Megjithatë, do
të vazhdoj të provoj të shkruaj.
Çfarë e bën të
suksesshme një shkrimtar?
Qemajl Krasniqi: Ka aq shumë libra dhe shkrimtarë që i kanë rezistuar
kohës dhe vazhdojnë të jenë aktual edhe nëse veprat janë krijuar qindra
vjetë më parë. Mendoj se të jesh i suksesshëm si shkrimtar nuk do të thotë
vetëm të të shiten librat por edhe të mbijetojnë në kohë. Pra, janë veprat dhe
shkrimtarët që konsiderohen universal dhe që njerëzit i lexojnë me ëndje edhe
sot, duke marrë ende mësime të dobishme.
Ku mund të blihet
libri, në treg, shtëpia botuese dhe linqet online?
Qemajl Krasniqi: Librin “Fshati i vrarë” është shtypur në numër të
kufizuar dhe po e shpërndajmë falas, sepse konsiderojmë se më e rëndësishme për
këtë fazë është të mësohet e vërteta për Krushën e Vogël dhe tragjedinë
njerëzore. Më pas do të provojmë ta ribotojmë e pastaj të shohim, si dhe
dëshirojmë që ta përkthejmë në anglisht dhe gjermanisht dhe ta hedhim në
internet. Vetëm në këtë mënyrë mendoj se do ta përmbushim syninim tonë. Libri
është botuar nga shtëpia botuese “Art Muza”, ndërsa është shtypur në
shtyprshkronjën “Xprint” në Prishtinë.
Na flisni më shumë për qytetin nga vini, ku jetoni tani, jetën dhe disa nga veprimtaritë e tuaja.
Qemajl Krasniqi: Unë jetoj në Rahovec, rajon që është i njohur për
prodhime të bollshme e cilësore bujqësore. Hardhia e rrushit është kultura më e
lashtë dhe mendoj se aty ku kultivohet rrushi mund të gjenden shumë njerëz me
shpirt artistik dhe shumë mikrpitës. Njerëzit janë të vyeshëm dhe shumë të
lidhur me tokën. E duan tokën dhe gratë, sa lënë edhe kokën. Pra, njerëzit e
kësaj ane janë të dëshmuar edhe për atdhedashuri. Aktualisht punoj në
administratën civile dhe merrem me çështjet e të rinjve, duke provuar të
kontribuoj në pasurimin e jetës shpirtërore të të rinjve të këtij rajoni.
U jam mirënjohës për shprehjen e interesimit tuaj për të mbështetur krijuesit
e rinj, sepse kjo do të thotë edhe inkurajim. Ju faleminderit!
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen