 |
| Pal Ndrecaj |
TORTURE
Po! Kam me u vare per fjale
per secilen qe ka ku me iu vu litari
S'ashte ne rregull me mendue
se e ke te drejten e saj
se mundesh me i dhane shpirt
po s'qe ne gjendje me ia sjelle te fyti
ne menyren ma mizore
n'torturat e gdhendjes!
Nga "Gdhendja e permasave"
NJË QEN I LARMË I BUKUR I SERTË
Një qen i larmë i bukur i sertë
vëzhgon gjithcka rreth meje
me sytë që unë kurrë nuk arrita t’i kem
Ka qartësinë ma të madhe të mundshme
zero mundësi mashtrimi optik
dhe nuk fal asgjë
Sheh qartë si i bën ti gjërat
si reagoj unë
Ai këput zingjirët
dhe del ndonjëherë prej meje
në përpjekje për t’u krijuar si qenie në vete
është pjesa ime përsosmërisht e kulluar
pa mua si tërësia e gjithë kësaj përzierje
pa pjesët e ndyra nga llumi që ngjitet anash
ai nuk pranon asnjë arsyetim për baltën
as për rrugët që e kanë me bollëk as për ato
që kanë aq sa nuk kanë qare pa pasë
ai qen i larmë i bukur i sertë
leh e me kërcënon saherë
baj lajka nga interesi
saherë nuk jap hakun
nga xhelozia
leh në mua
saherë nuk jam i larmë i bukur
rigoroz si ai
Bën gjithë atë zhurmë
e dëgjohet aq pak
kurrë nuk leh në rrenë
edhe pse shpeshherë themi bane zot rrenë
se nuk është lehtë me mësy andej kah prin ai
me i ndjekë gjithë ato egërsira
nga kaçubat që me vite janë rritë në ne
Bane Zot rrenë themi
dhe ai bindet bahet zap
sendet kthehen në rendin normal të rrenës
dhe vazhdon maskarada njerëzore
Nga “Gdhendja e përmasave”
ÇKA NA THOTË SIZIFI KUR RIKTHEHET TEK GURI
Vetë lufta drejt majave mjafton për të mbushur zemrën e njeriut.
Duhet ta përfytyrojmë Sizifin të lumtur.
Albert Kamy
1.
Edhe gjërat që nuk mund t’i ngremë në majë vlejnë
qoftë vetëm për hir të përpjekjes
Kështu pastaj ato marrin peshë
dhe nuk iu nënshtrohen ligjeve të gravitetit
tërheqin përpjetë
Me rënie të lirë bien vetë gjerat e lehta
Dëshmitar kemi imagjinatën krijuese -
realitetin tonë përtej të gjitha kufizimeve
ku ideja e dorëzimit
mbahet në prangat e Sizifit
2.
Nuk është e vërtetë se s`mund të rri në paqe
me perënditë si shumë të tjerë
ku asnjëri nuk ia prish tjetrit tymin e duhanit
por është vesi im grindavec me u farku me majat e shtizave
me ato ma të helmtat që ngrisin çështje
të gjitha të kundërtave me iu ba e kundërta tjetër
dhe kurrsesi mesi
mesi është rrenë e madhe që na pajton
saherë duam me i shpëtu atij vesit grindavec
që permbys rendet
është pusi në të cilën prehet në besë imagjinata
prandaj nuk e kam zgjedhë mesin
kam zgjedhë me u rrëzu në ndonjë skaj
por që është skaji im
që është maja ime deri ku jam ngrite tue shtue peshë
dhe tue mos nigue me shkue pas tjetërkujt
as me u terheqë me litar 3 deri 5 metra
si makinat e prishta të mbetura në rrugë
ah, makinat, s`mberrin me to
ku mbërrin me këmbët tua
e me qenin tënd të larmë të bukur të sertë
që të tërheq përdore
të prin e ta tregon udhën
pasi ka mujtë me i këputë zinxhirët
e me dalë jasht teje
e me të qortue
saherë humbasish peshë
Nga “Gdhendja e përmasave”
KAUZË
Dy zogj u grindën pranë meje për një trohë
dy vajza për një zemër pak ma tej
një trohë sherri u gjet kudo e në cdo kohë
dhe dy vajza përherë n’fushëbetejë
Në këtë pikë me shekuj u përplas njerëzimi
si në një kauzë madhore
zemrën atë çast e plasi hidhërimi
e troha u ba një bjeshkë madhështore
Pastaj u fut me shpjegimet e veta historia:
si u ngrit kjo kauzë kjo spirale...
që në fakt qe mashtrimi që na bëri dhuratë zilia
veç lufta ngeli përherë reale
VAJZA SIRIANE IA MBYLL SYTË KUKULLËS
MOS ME PA TMERRIN E LUFTËS
Ka frike kukulla ime zemërthyeme
ndaj ia mbyll syte me gishta të dorës
ca gishta tjerë te punëve të përlyeme
po thurin rrjetin e jonjerëzores
Këta sy që po shuhen janë qielli juaj e moti
këta tjerët që po hapen janë sytë e mëdhenj të frikës
njerëz botën s’e dënuan as Djalli as Zoti
e dënuat ju nga mungesë e etikēs
Vonë dikur sytë tanë në yjet kanë me u shfaqë
si grishje për dashni si dorë e pajtimit
është ofertë kozmike për liri e paqë
bëjeni fe të vetme të krejt njerëzimit
Këta sy që po shuhen janë qielli juaj e moti
këta tjerët që po hapen janë sytë e mëdhenj të frikës
njerëz besomëni mua: botën s’e fundosën as Djalli as Zoti
e fundosët ju nga mungesë e etikēs
ME THOTE SE I DO VJERSHAT E MIA
POR PERHERE ME QORTON SE ATO FLASIN
ME SHUME PER TE KEQEN SE PER TE MIREN
E keqja ne vjersha eshte per me e ndjeke te keqen ne jete
sic e nxjerrnin gjysherit tane plumbin me plumb
nje trendafil i kuq si metafore e te mires me duket teknologji e lehte
per me e godite te keqen duhen ca predha qe e bajne shkrumb
Mbaje mend dy sy qe varen ngadale e shuhen n’ekstaze
mund t’i tremb nje krisme e befte qe ndodh edhe me pahir
imja eshte t’ua siguroj paqen ne ate oaze
qe i bjen se e nxorem plumbin...
pastaj dollia: Gezuar, tash per te mire!
IMAZH
Kjo qershi e kalbun n’dege
ashte nji rast i harruem me buzeqeshe
Ti qe rri ne paqe me te pamundshmen
mundesh me u godite
nga ajo gja e kalbun
Une edhe pse sajoj imazhe per qejfin tim
nuk gjej dot mundesi me e suprimu kete rend
pos nese e vendos ngjarjen
ne castin para kalbjes
Mirepo ketu ban roje nje qen i bukur shume
por qe mrrolet sakaq e leh ne mua
tue pandehe se i kam ba vjedhe
Nga “Gdhendja e permasave”
TUE PRITE GJERGJIN ME U KTHYE
Kur ka hyre Gjergji ne Kruje une kam qene i fshehur pas ketij muri
dhe nuk kam luejte vendit se disi me ka ardhe marre prej vetes
Ne fillim erdhi ai lajmesi e kur u ba terr hyne kaloresit
tue ndjeke Gjergjin mbrapa
Ketu ne kete vend e kam prite
prej dites kur e moren jeniçer se e dija se ka me ardhe
turqve u thoja se po luaja me yjet
(ata mendonin se deri atje e kishin ba t'veten)
se ndryshe ma kishin pre kryet
Une pernjimend u flisja yjeve cdo nate
dhe mundohesha me e dite cilet muj me i preke ne zemer
e me i ba me pike mbi atdheun tim
me na pa e me ia deftue Gjergjit udhet
per me u kthye
(Ai e besoi kur ia thash kete dhe tha se pikerisht udhet e mia kishte ndjeke)
Une isha nje njeri i thjeshte si gjithe te tjeret
asnje gja te jashtezakonshme nuk kam ba vec kam qajte shume ate dite kur e moren turqit
dhe ai me kishte pa mua me lot ne sy tek ky kand
Ketu tek ky kand pastaj kam qajte cdo dite
kam derdhe aq shume lote sa yjet tona kane pike ne ta
e jane la dhe fytyra ime ashte vizatue ne yjet
Gjergji e ka pa fytyren time ne ta dhe i ka brofe zemra me u nise kah na
II
Dikush thote se kjo ka ndodhe nji here e nji kohe
600 vjet para nesh
por nuk ashte mire me besu keshtu
se koha nuk matet gjithmone me ore me dite a me vite
ajo mund te matet me nje hap te vetem qe e ban per mire a per keq
kur e ke ne dore me e pshtue koken tande e t`atdheut
prandaj edhe ajo qe thash deri ketu mundet mos me qene e tera
ndaj rri ende ketu ne kete kand e flas me yjet
me shprese se ata kane me ia deftue Gjergjit fytyren time...
Kruje, 13 shtator 2017
EKLIPSI
Eklipsi ma i tmerrshem ashte ai
mes teje e andrres
kur hyn ndermjet mungesa e vetebesimit
Atehere ti nuk di deri ku rrjedhin
ujnat tua
a e kane ba nji vije qe duhet me kane vija e tyne
per me i barte ato ndo’j lugine me bare
ndo’j kodre me pisha
ne menyre qe neser kur duhet me pase mberri te derdhja
me mujte me thane: po, isha!
Nga “Gdhendja e permasave”
URIM
(Për tim bir, Martinin II dhe për të tjerët)
Tash nis ai lumi që duhet me e mbushë vetë
prej shpresash t`mbijetueme me nga nji pikë ujë
thellë në shpirtin tand nji burim e pret
fjalën që i hap rrjedhën me ia cue cdokuj’
Le të rrjedh ky lumë në secilin vend
me pata të gëzueme që bajnë nji fregatë
nesër dita e re ka me të mbajtë në mend
për nji patë te vetme që ia dhe dhuratë
E patë kur zemëroheshim si i lotonin motit
e nga zemer e tij shpërthenin ulërima
hajt lëshoni zogjtë k’ta t’bekuemt e Zotit
unë n`këtë anë, kah vargjet, kam me i grishë me rima
SHERR TE MADH NA KE LANE N'DERE
(Per Ali Podrimjen)
Kush t'ka thane gja
qe rri ashtu mrrolte
gurue n'kete gur guri
Ashte guri yt
qe vet e ke zgjedhe per fat
zor me hype aty pa 'i faj te madh
A ndodhet kund ai qiell
qe s'e dogji rrufesh
boten qe e krijojne poetet
Sherr te madh na ke lane n'dere
Andaj vuaje tash denimin e mrrolave
e vere me goje mos ban
se Arberia eshte semundje e pasherueshme
kjo e shitueme zane
mot per mot na e ha ymrin
vec mos dish cka ashte dashnia
Gjakove, shtator 2017
NATA NE MOGLICE
Nata eshte nate si kudo tjeter
me yje hene e qetesi
vec une duhet ta gjeja vete ate te fshehten e vjeter
ne i nxori sonte te me prese si mik
a te me mundoje per ndonje pabesi
Per mikpritje nuk e besoj lehte
se dikur hene e yje ia vjedhja si pirat
per me i thane naj vajze ti je hena vete...
dhe rete pos meje s'ti heq kush ne bote
Dhe rete e kapluan sonte henen si kurre me pare
dhe fytyre e saj ne ankth ne siklet
ku je ti shpetimtar i marre
qe s’i le gjerat n’paqen e vet...
Moglice, 4 shtator 2017
POEZI PER NJE FLUTUR DHE PER NJE IDE
QE DIGJEN NE FUND TE FLUTURIMIT TE TYNE
Nje flutur sillet rreth drites
mbi tavolinen time
ndoshta tue besue
se ashte drite e agimit
Aq moskokecarese
sa me ban me u frikesue
se do te digjet
Pas pak pikerisht kjo ndodh
Mbas kesaj s'levrin gja ma
heshtje
gjithcka ndalon ne cast
edhe mendimet qe silleshin rreth nje ideje
qe mundohej me e ba nji poezi
te cilen pastaj e gelltit terri i pasigurise
e djeg
Mbyll keshtu diten time te sotme
me keto shkrumbe
dhe shkoj te fli
Neser do te ngushellohem
se ishin fluturime te rastesishme
qe provokojne para kohe
dhe se ashte e zakonshme me u sjelle
edhe nese ke me u djege ne fund
Nga "Gdhendja e permasave"
MARTINI ME SHKRUAN
PASI MBERRIN NE ATDHE
Demarkacioni nuk ish' pune e kontestueshme vec ne Çakorr, babi!
Mate kah ta masesh
atdheu im nuk ishte tamam
ai qe ndante me majat
tash paska zbrite ne rraze
Ne vargun e tij te vlerave
dikush i paska luejte guret e kufinit
i kane zbrite ku s'ishin kurre
dhe atdheu im ish' tkurre
atdheu qe i kishte kufijte matane
nji gur ne diell
nja tjeter ne hane
I kane luejte guret i kane luejte
guret qe i kishin rranjet thelle ne zemer
njanin qe ishte fare
tjetrin qe ishte emer
Guret qe merren me qafe i kane luejte...!
Pal Ndrecaj u lind ne Moglice te Gjakoves me 1960. Ka studiuar letesine shqiptare ne UP dhe ka punuar si gazetar e mesimdhenes.
Ka botuar:
- “Lule mbi plage”,
- “Akti i krijimit”,
- “Lista e zeze”
- “Gdhendja e permasave”
Jeton ne New York
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen