Donnerstag, 1. März 2018

Buqetë me poezi nga Pal Sokoli

Pal Sokoli

PARAJSA NË RREZIK

Në rrezik është sot Parajsa
Dikush i mbeshtjellur me tritol
U kacavjerret muranave të hirta
Te shembë shenjtërinë e"vjetër"
E gjak i sterpikin arealet 
Ti emrojnë grabitshem 
Me të zezat e veta " Trofe".

Në rrezik është sot parajsa 
Qe hyrjen e paska nga ferri.

08.07.2014



KUMT PAS KUMTI
(Gjergji për Shëngjergj)

Oh sa më dhëmb sot
Në zemër e shpirt 
kur vritemi  në pritë
       për lakmi
             mendim të zi
                           e mëri.

Po po, në shpirt më dhëmb
kur  shqipet në Flamur
I gjuajm më gur
      e ndjellim ugur
               më të huaj në duar.


Shpirti më dhëmb se ai jeton
E Korpin falë Atdheut ja pat
Ta mishëroni
      Në daqi Permendore
           Në daqi keshtjellë 
               Në daqi shpatë.

Vetëm ngjyrë të zezë 
Mos e bëni
Se nuk ju duket 
       fytyra e vertetë
            Tha Gjergji/* pak pa
                    ndërru jetë.

/*Pas një përdhunimi të bronxt 




GURËLOTI SHKRELIAN

Fjalën tënde gur
Të kalitur mirë e gjetem
Po e gurzojmë
Pa friken e syve te bukur
E 1000 gurë po bëhem
Kur po ta luajnë gurin
E heshtur buzëvarri
Cicërrimë tingëllon
Një  tel në tjeter degë
Zogçe,  këndohen lirikat
E mugulluara çdo pranverë.
Gurë u bëka loti
Kur pafajsisht rrëshqet
Faqeve të njoma 
Rrëpishtjeve të huaja
E memece kjo kohë
Me gjuhë të nxënë keq
Mes dhëmbësh
E varg bëhemi shkrimtarët
Për të ngjy penën
E tharë ne këtë verë.

Ah po të na shihje në pasqyrë...
E di se nuk jemi për tu puthur.



LULËZONI LULËKUQE

Lulëzoni lulëkuqe sjellni pranverë të re
Se këngët për ju i ka mbuluar borë e vjetër
Dikush ju ka hjekë nga lista e re
Rreshtohen vet brënda e jo dikush tjetër.

Vet brenda dhe vet mbi kolltuqe
Frymën lulëkuqeve u kanë nxënë
Ju me gjakun tuaj çdo pëllëmbë skuqët
Lulëzoni pra se frymën na kanë nxënë .

Erë nuk durohet as ndjehët më
Lulëzoni pra lulëkuqet e mia
Mbulojeni me erë, thirrni me zë
Se Lule te reja do shqipëria.

18.01.17



NDËRSKAMSË, PRAGU IM

Po nxë ne thua
Ne pragun e shtepisë sime
E se di a po rritet ai
Apo zvoglohem unë...

Kur brenda hy
E kur jasht dal
Ne thua po nxë 
Ne Pragun tim ndërskamsë..

Rritet ai, apo zvoglohem unë
Rugëve te degëzuara mugullimit.

Ka qe atij i besojnë
Më shumë se mua 
Qe qirrem sa mund
Oooo pragu im ore.

16.06.2015




URA E TRINISË

Ura e trinisë në Valensi
Pikon gjak  Kastrioti 
Aty u mat një asht i tij
Me shpatë të topitur 
E gjak  të ngjizur
Përballë një orgi 
               Në Valensi.

Alfons Kastrioti * ynë 
Pesmbëdhjet vjeçar
Provoj një shpatë të re
Jo ate të muzeut "Ambrar"
Jo me osman 
Jo me shqiptar 
Jo trashëgimtar
                Mbeti i vrarë.

E Donika gjyshe
Nuk ishte Tetida
As Alfonsi ishte Akil
U pre keq ne besë
          Kastriot i ri
              Prehet qetë ne Trini...

Qershor 2017


*Alfons Kastrioti; Nipi i Gj. Kastriotit i vrarë 15vj..te Ura e trinisë dhe varrosë ne Manastirin e trinisë ne Valensia.




HARAQ NË GJAK

Na moren haraq
Në Fushë
Në Tufë
Në gjak.

Pas mbi  500 vitësh
Po i japim vet
Pa na i kërkuar 
aspak..

10.07.2014



E KAM NJË DET

Kur shkruaj poezi
Pritave të trurit labirint
Kullon  pikturë muza
Rreshken metaforat diell
Zihen personazhet
Për një hierarki në varg
Në shkallët e nderit
Një lëvozhgë i ndanë
Nga tis i territ
Marrin flakë  hijet në fjalë
Ta marrin hisen e natës
Në natën e vargjeve të mia
Do të mbytën tym
Në detin e zëmrës sime plagë.

Për ditë bëjnë vetëvrasje
Kur provojnë të shndërrohen në Yje.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen