Zyrafete Manaj - Kur muret flitnin

Zyrafete Manaj

KUR MURET FLITNIN
Kjo ishte dhe dhoma ime.
...në dhomën numër tre, burgu Mitrovic

I.
I njejti ajër
E njejta pasqyrë
Pa pasqyrë
Të njejtatë heshtje të zhurmëshme
Her netet turturë
Ditët me cingërrima celëlash
Hapa koridoreve të ngrira
Përgjime mbi përgjime
E trisht vinte heshtja
Her të zjarrta bëhëshin muret
Me shenjat e fjalës
Me përcellje lëvizjesh
Në atë dhomën numër

II.
nën pelerinën 
e gri-së
branda vetes buzëqeshja
cicerima zogjësh
sikur rritin forcën
fjala peng nuk zihet dot
thyhen grilat
prangat
shula të përzgjatur
prapa shpine dyersh
gërrhatnin në rrugëtim
për ta mbyllur lirinë
dëshirat me i vra
po a di...
se këtu
bash këtu rilind historia
mbi gjakun e sakrificën
E netëve pa gjumë

III.
parakalojnë
emra, mbiemra
ngjyra flokësh, 
sy shumëngjyrësh
numra këpucësh
jo të njëllojtë
Shtate që kishin
rritën e vet
zëra me timbër dallues
me gjymtyrë 
madhësi ndryshe
hapëruar 
secila në mënyrën e saj
me një të përbashkët 
ditën e lirisë

IV.
Nën rutinën e ditëve
Malli mbërthyr në pranga
Ndarje dashurishë
Të përflakura ëndërrash
Takime imagjinare
Pa sy
Me ndjenjë
Fa fjalë
Me zemër
Hijet mbledhur
Shndërruar në siluetë
Për një fjalë
Sa mund
Vetemnjë liri
Asgjë më shumë

V.
Vizitat vinin-shkonin
Vizitorët e njejtë
Nuk kishin të drejten e fjalës
Asaj fjale zemre
Vec pytjeve të zakonshme
Si je?
Mirë jam...
Dhe asgjë më shumë
Po ta dish
Sa bukur syt flisnin
Gjuhën e nënës
E të dashurisë
Nëpër vizita qëndrese
Prapa grilave
Trishtohej koha
Vritej frika
Me metafora legjendash
Hapërohej
Trimëtishtë
Sikur në histori

VI.
Gjuha e mureve
Gjuhë ngjyrash
Ylbere në vete
Urë lidhëse fjalësh
Vazhdimësi mendimi
Bartëse e ndarjeve fizike
Mistere historishë
Vetëm ata flasin
Për ngjyrat e dhimbjeve
Me alfabetin shqip
Maten plagët
Torturat e radhës
Dhe rendin episodikë
Të shpirtërave
Për Liri
Se vetem aty vrahej friga
Mbi dhunën e përgjakshme

VII.
Radha e saj...
Eh
Sonte hënës do ti vrahen krahët
Do bien meteorët
Dhunshëm
Rrebelohet koha përgjakur
Radha e saj...
Ndjenja satrapjane
Mbi rrugën e lirisë
Happlagët
Sekreti s'thyhet dot
Radha e saj...
Sa ditë e radhë ecin
Mbi trupa njomak
Besa mbretëreshë në situata
Radha e sajë...
Me emra njerëzissh
Emërohen ditët
Muajt
Vitet
Shifrat humbën kuptimin
Sot...

VIII.
Nën erën e natës
Përvëloheshin orët
Binte heshtja
Kur dera hapej
çmenduri
Kazamate
Hitleriane
Që mbillnin trishtim...
Me gjak rinie
Ndizej dita
Fjala vrahej tradhëtisht
Shpresat varur në krahë fluturash
E trishtë nata
Bie sërish...

IX.
Neser si do të duket nëna
Syt ia lexoj ndryshe
Nëpër takime
Rënduar fjala
Lutje
Kujdes për veten
Bijë
Neser si do të flasë nëna
Me cilën lutje do t'mi lexojë syt
Me peshën e dhimbjës
A me rrugë malli
Deri tek grilat
Do të vi
Aty ku syt yje do t'i takojnë