 |
| Arif Molliqi |
Provë për një dilemë
A është qeni i biri ujkut
a ujku i biri qenit
Krejt njësoj
të dytë janë mishngrënës
A është njeriu i biri djallit
a djalli i biri njeriut
Krejt njësoj
të dytë e ngatërrojnë botën
A është hajni para ministrit
a ministri para hajnit
Krejt njësoj
të dytë betohen n´gjuhën e dhelprës
Pesha e arkivolit
Ditën e varrimit
Njerëzit bëjnë mahi të vogla
Mbi fytyrë ma hedhin një grusht dhé
me arkivolin e mbyllur qeshin
Më besoni, ngushtë më keni zënë
mbase jam i vetmi njeri që nuk flas
dhe për të parën herë rri vetëm
në një shtëpi pa dritare
Varrmihësit s'kanë punë tjetër
Veç ta kërkojnë llogarin e vet
E nesërmja është vonë
Aq lehtë
E zeza nuk bëhet e bardhë
Ç´rëndësi ka kush këndon
Këndoj aq gjatë
Sa e lodhi bjeshkën dhe detin
Asnjë yll s´mbeti në natë
Nuk u ndal
Derisa mori n'thua në këngën e vet
Atyre që e dëgjonin
goja u ishte terë
duke bërtitë:
o lejeni bre atë këngë
se u tha një det i tërë
Ç´rëndësi ka kush po këndon
Kur askujt asgjë
S´do t´i lë trashëgim
kjo kënga e juaj e padurueshme
gjithësesi
Arti i kolaboracionistit
Kur ra ujku në torishtë
ne i numëruam delet
veç bariu dhëmbprishur
doli tepër
Dikush kurrë s'do të di
pse asgjë s'i ndodhi qenit
ai kishte shkuar të Lendina e Qyqeve
i mbeshtjellur me lëkur dashi
Delet që shpetuan
i akuzuan si kolaboracioniste
kjo është loja e njeriut
kur afër vetës mban qenin e keq
ose,
kur qeni dhe ujku bëjnë dashuri
në oborrin tonë me gardh të thyer
Arti i lehjes
Ndalohet rreptësisht
me leh si qeni
se nuk e dallojmë ujkun te dera
Ka kohë që s' po e kuptojmë
kush në kënd po leh
qeni në njeriun
a njeriu në qenin
Derisa të mësohemi më të lehura
njeriu do ta hanë kopenë
e ujku lë të ankohet
në “magna carta libertatum”
Në mungesë të ujkut
edhe qeni i hanë delet
dhe bariut ia lëshon mjekrrën
sikur e bëri nga dashuria....
Verë, 2019
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen